Μεγάλος
αριθμός των πολιτών της χώρας μας αντιμετωπίζει
με ανακούφιση, και ως ένδειξη εναρμονίσεως της
ελληνικής πολιτικής ζωής με τα ευρωπαϊκώς
ισχύοντα, τη μετάθεση της πολιτικής αναμετρήσεως
από τις πλατείες στην τηλεοπτική οθόνη.
Κάποιοι
άλλοι πάλι αναφέρονται σε επικίνδυνη πολιτική
απάθεια των Ελλήνων. Εχει κάθε πλευρά τα δίκαιά
της. Το βέβαιο είναι ότι οι πολιτικοί μας
αγωνίζονται να πείσουν τους «αναποφάσιστους» να
πάνε να ψηφίσουν στις 21 Μαΐου.
Το
αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στη γειτονική
Τουρκία. Σε περισσότερους από ενάμισι
εκατομμύριο υπολογίζεται το «αγριεμένο πλήθος»
που μετείχε σε συγκέντρωση στο παλαιό αεροδρόμιο
«Ατατούρκ» της Κωνσταντινουπόλεως, με ομιλητή
τον πρόεδρο Ερντογάν.
Ουδείς,
βεβαίως, νοσταλγεί τις θηριώδεις συγκεντρώσεις
των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης της δεκαετίας
1980-90. Και φυσικά, οι πάντες αντιμετωπίζουν με
αποστροφή τον λιθοβολισμό πολιτικών ή τη
δημοσιοποίηση φωτογραφιών ερωτικής συνευρέσεως
αντιπάλων, όπως συνέβη χθες στην Τουρκία με την
περίπτωση κεμαλιστή πολιτικού, που αναγκάσθηκε
να αποσυρθεί από τις εκλογές.
Αλλά
εκλογές σημαίνει πλήθος με ζωτική ορμή,
συχνότατα απεχθή, που εκτινάσσει στην εξουσία
έναν ηγέτη και ταυτοχρόνως τον στηρίζει κατά την
άσκηση μιας πολιτικής που ίσως τελικώς
αποδειχθεί ολέθρια.
«Ανήκουμε στη Δύση» επιτέλους και άνευ όρων. Και
επ’ αυτού συμφωνούν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα –
Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Η εναρμόνιση και των
τριών κομμάτων με την ούτως ειπείν ενωμένη
Ευρώπη είναι αναγκαστική και απόλυτη. Οπως
επίσης είναι η απόλυτη σύμπλευση και των τριών
κομμάτων με τις στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ
στην περιοχή.
Παρά την
ταύτιση, ωστόσο, επί όλων των κρισίμων ζητημάτων
και ενώ η μάχη δίδεται επί των «αποχρώσεων», ο
τόνος της αντιπαραθέσεως είναι εμφυλιακός. Ωσάν
η κατίσχυση του ενός κόμματος ή του άλλου να
είναι μοιραία για το μέλλον των κατοίκων και της
χώρας μας.
Και όλα
αυτά συμβαίνουν με τους πολιτικούς ηγέτες να
μάχονται να συγκεντρώσουν κάποιες εκατοντάδες
οπαδών στις περιοδείες τους στην επαρχία. Εχει η
κάθε εποχή τις ιδιορρυθμίες της. Ισως αυτό
σημαίνει «πολιτικός εξευρωπαϊσμός».
Κώστας
Ιορδανίδης (Καθημερινή) |