|
Δύο
χρόνια πριν όμως, στις 12 Μαρτίου 2022, μία άλλη
στυγνή θεοκρατία (επίσης με τις ίδιες ακριβώς
«ηθικές» και «πνευματικές» βαθιές ρίζες με τους
ημεδαπούς χριστιανομουτζαχεντίν που απείλησαν να
κάψουν ζωντανούς και να κρεμάσουν τους πρώτους
ομόφυλους που αναγκάστηκαν να παντρευτούν υπό
αστυνομική προστασία στη δήθεν «ευρωπαϊκή»
Ελλάδα), η Σαουδική Αραβία, είχε προβεί στη
μεγαλύτερη μαζική εκτέλεση στην ιστορία της: 81
νεκροί σε μία ημέρα.
Ομως το
καθεστώς δεν κρύβει τη φρίκη. Αντιθέτως, θέλει
να τη θυμίσει.
Πυκνώνει
και προβάλλει τις εκτελέσεις, εξηγώντας μάλιστα
τη «λογική» και τις φρικιαστικές τεχνικές τους,
όπως με συνεντεύξεις του κρατικού αρχιδήμιου
Μοχάμεντ Σάαντ αλ Μπέσι που φωτίζει για το
διεθνές κοινό τα «μυστικά της δουλειάς» του.
Και,
βέβαια, δεν αφήνει περιθώρια σκέψης για αλλαγή
στάσης.
Που, αν
επέλθει, θα είναι επί τα χείρω.
Αναγγέλλοντας τις δημόσιες, όπως πάντοτε,
εκείνες κρατικές δολοφονικές εκτελέσεις, η
κρατική τηλεόραση τις είχε αιτιολογήσει λέγοντας
ότι οι εκτελεσθέντες «ακολούθησαν τα βήματα του
Σατανά».
Δεν ήταν
βέβαια ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά που το
κράτος εκτελούσε μαζικά τόσο πολλούς
καταδικασθέντες μαζί – πρόκειται για παλιά
παράδοση.
Και
βέβαια, όπως πάντα, οι δίκες αυτού του είδους
που οδηγούν στον θάνατο μόνον κατ’ όνομα
προσομοιάζουν με αυτό που εννοεί κανείς στον
δυτικό κόσμο με την ίδια λέξη.
Επί της
ουσίας όμως δεν πρόκειται για δίκες, αλλά για
διαδικασίες επίδειξης ισχύος του καθεστώτος του
θρησκευτικού νόμου, της ισλαμικής Σαρίας, που
είναι ο θεμέλιος λίθος του οικοδομήματος της
χώρας.
Και
ασφαλώς, όπως δεν μπορεί κανείς να πάρει τοις
μετρητοίς τα «εγκλήματα» και τις «δίκες» που
οδηγούν στις φρικτές αυτές θανατώσεις, άλλο τόσο
δεν μπορεί να το κάνει και με τα στοιχεία που
δίνουν οι Αρχές γι’ αυτές: έτσι κι αλλιώς ουδείς
είναι σε θέση να τα ελέγξει πραγματικά, ενώ οι
διεθνείς οργανώσεις που ασχολούνται με το θέμα
εκτιμούν ότι αυτά που γίνονται ευρύτερα γνωστά
είναι μικρό μόνο μέρος των όσων πραγματικά
συμβαίνουν εκεί, τα οποία μοιάζουν να
προέρχονται όχι απλώς από άλλη εποχή, αλλά από
έναν άλλο φοβερό, αδιανόητο, κατάμαυρο κόσμο.
Γιατί
πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τις
δημόσιες θανατώσεις με λιθοβολισμούς,
αποκεφαλισμούς και σταυρώσεις, ακόμα και με
γρονθοκοπήσεις ή ξυλοκοπήσεις, θανατώσεις
εφιαλτικά επώδυνες, οι οποίες έχουν συστατικό
σκοπό της λειτουργίας τους να προκαλέσουν
παραδειγματισμό – δηλαδή τρόμο – στον πληθυσμό,
ώστε να μη διανοείται ποτέ κανείς το ενδεχόμενο
να αμφισβητήσει τη θεοκρατική εξουσία;
Κεφάλια
που κρέμονται κομμένα σε πασσάλους και πτώματα
που αιωρούνται στον αέρα πιασμένα ανάποδα από
σύρματα που κρατούν γερανοφόρα, ακέφαλα
σταυρωμένα πτώματα που μένουν να σαπίζουν κάτω
από τον άγριο ήλιο: αυτά αφήνει πίσω της η
«δικαιοσύνη» την οποία επίσης εκτελούν οι
κρατικοί δήμιοι κάθε φορά που εκτελούν τα θύματά
τους.
«Δικαιοσύνη» που κάποιοι «χριστιανοί» εδώ
θαυμάζουν!..
Η νέα
εποχή θανάτου ξεκίνησε με την άνοδο του Μοχάμεντ
μπιν Σαλμάν στην εξουσία, πριν από εννέα χρόνια,
παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε υποσχεθεί ότι
θα έπραττε το ακριβώς αντίθετο.
Η μαζική
εκτέλεση του Μαρτίου 2022 ήταν η πιο απεχθής,
όμως το 2023 περίπου ένας άνθρωπος ανά δύο
ημέρες βρήκε τον θάνατο.
Οι
κατηγορίες που επισείουν τέτοιες ποινές είναι ως
επί το πλείστον ο πόλεμος εναντίον του Θεού και
η προδοσία του Ισλάμ, μα και η ομοφυλοφιλία ή
άλλα, κατά το θεοκρατικό καθεστώς, φρικτά
σεξουαλικά «εγκλήματα».
Πάντως,
ο δήμιος «σταρ» Σάαντ αλ Μπέσι, που τιμωρεί τα
«βήματα του Σατανά», προβάλλει το… «ανθρώπινο»
πρόσωπο των φρικαλεοτήτων του: πρέπει, λέει, να
μη διστάσει για το καλό εκείνου που εκτελεί.
Αλλιώς,
θα χρειαστεί δύο και τρεις φορές να πέσει το
σπαθί στο κεφάλι του μέχρι να πεθάνει…
Premium
έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ» |
