|
Ανεξάρτητα από το πώς ερμηνεύει κανείς την
δημοσιογραφική πλέον παρέμβασή του σε ένα θέμα
που αναστάτωσε την πολιτική -και όχι μόνο-
επικαιρότητα, δεν μπορεί να παραγνωρίσει το
γεγονός ότι ο ιδρυτής του Ποταμιού επανέρχεται
σε αυτό που έκανε συστηματικά στη διάρκεια της
πολιτικής παρένθεσης της προσωπικής του
διαδρομής. Να καταγγέλλει την υποκρισία του
ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του πολιτικού συστήματος
γενικότερα. Γράφει χαρακτηριστικά για τους
συντρόφους του Κασσελάκη που τον πυροβολούν:
«Και αναρωτιέμαι γιατί τους ενοχλεί το
κολλαριστό πουκάμισο του Κασσελάκη και δεν τους
ενοχλούσε το ιδρωμένο πουκάμισο του Καμμένου.
Πώς είναι δυνατόν να σχολιάζουν ως κενό τον λόγο
του Κασσελάκη αυτοί που εμφάνιζαν τον Χαϊκάλη ως
τον επαΐοντα που θα έλυνε το ασφαλιστικό
πρόβλημα της χώρας». Ο τίτλος «Κοίτα ποιοι
μιλάνε» θα ταίριαζε καλύτερα ίσως στο podcast.
Πρόκειται για ευθείες βολές που εκτοξεύει ο
Σταύρος Θεοδωράκης προς τη συνδιεκδικήτρια της
αρχηγίας κυρία Ευτυχία Αχτσιόγλου και όλους τους
θεματοφύλακες της κομματικής ορθοδοξίας που
δήθεν μόλις τώρα ανακάλυψαν ότι ο Πολάκης «είναι
υβριστής» και ότι ο Αλέξης Τσίπρας έστρωσε
ουσιαστικά το απολιτίκ χαλί για να περάσουν ο
«θαυμαστής του Μπάτμαν» και η αλλοπρόσαλλη παρέα
του. Θεωρώντας ότι η γκρίζα επικαιρότητα του
τελευταίου διαστήματος ευνοεί τον στόχο του
Κασσελάκη να γοητεύσει και να εκφράσει το κοινό
του «νέου αντισυστημισμού» ο Θεοδωράκης δεν
παραλείπει να χαρακτηρίσει την ατζέντα του
προαλειφόμενου ως διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα
«μελάτη και ασαφή προς το παρόν» ενώ αφήνει
ανοιχτό το ενδεχόμενο να εξελιχθεί σε μια
«καρικατούρα των πολιτικών που κατά καιρούς έχει
χειροκροτήσει».
Τελικά,
ζήλεψε τη δόξα του Στέφανου Κασσελάκη; Θα
μπορούσε ίσως να σκεφτεί κάποιος -όχι πάντως
όσοι τον έζησαν στο Ποτάμι- ότι θα προτιμούσε να
μεγαλώσει στην Εκάλη αντί για την Αγία Βαρβάρα.
Ότι δεν θα του έπεφτε κι άσχημα να «ξεριζωθεί»
στην Αμερική με κανά δυο υποτροφίες και να
πιάσει δουλειά στη Goldman Sachs για να σιχαθεί
τον καπιταλισμό από τα μέσα. Μέχρι εκεί βέβαια
γιατί έτσι κι αλλιώς ο Σταύρος δεν είχε
«προσωπική εγγύηση» για να εξασφαλίσει
εφοπλιστικά δάνεια. Άλλωστε, ο ίδιος ξέρει από
πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτοδημιούργητος τόσο
επαγγελματικά όσο και πολιτικά. Γι’ αυτό και στο
podcast προτιμάει να μην αναφερθεί στα
βιογραφικά στοιχεία του Κασσελάκη.
Εκείνο
που αποκλείεται πάντως να έχει ζηλέψει ο Σταύρος
είναι οι πολιτικές θέσεις του υποψήφιου ηγέτη
της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όχι μόνο γιατί
οι περισσότερες είναι ακόμα άγνωστες αλλά γιατί
και αυτές που είναι γνωστές δεν έχουν καμιά
σχέση με τις καθαρές μεταρρυθμιστικές θέσεις που
υποστήριξε επίμονα το Ποτάμι ως το τέλος της
ρομαντικής του διαδρομής. Ο υποψήφιος αρχηγός
του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει για παράδειγμα «δεν έχω
ξεκάθαρη άποψη» για τα μη κρατικά πανεπιστήμια
στα οποία σπούδασε ή ότι, εφ’ όσον εκλεγεί, «θα
ξεδοντιάσει δικαστές και δημοσιογράφους». Ένα
μίγμα λαϊκισμού και επιτήδειας θολούρας που,
ωστόσο, συγκίνησε τους μισούς σχεδόν
εσωκομματικούς ψηφοφόρους της περασμένης
Κυριακής. Αποδεικνύεται πανηγυρικά τις μέρες
αυτές ότι οι ιστορικές και ιδεολογικές αναφορές
δεν αρκούν για να διασώσουν στελέχη που τις
θυσίασαν συνειδητά στο βωμό μιας απολίτικης
εξουσίας.
Γιάννης
Μεϊμάρογλου (Athens Voice) |
