Η επίθεση της 13ης Νοεμβρίου σε πολυσύχναστο
δρόμο της Κωνσταντινούπολης και η σπουδή των
τουρκικών Αρχών να την αποδώσουν στους Κούρδους,
εντοπίζοντας μάλιστα και την ένοχο μέσα σε χρόνο
ρεκόρ, δεν άφηνε καμία αμφιβολία για το τι θα
ακολουθούσε. Ήταν σχεδόν βέβαιο πως το καθεστώς
Ερντογάν θα έτρεχε να επωφεληθεί, όπως ακριβώς
έγινε. Και αυτό παρά το γεγονός πως οι κουρδικές
οργανώσεις έχουν διαψεύσει οποιαδήποτε σχέση με
την επίθεση και με πολλούς αναλυτές να τονίζουν
πως πρόκειται ξεκάθαρα για προβοκάτσια.
Μια βδομάδα μετά, η
Άγκυρα ανακοίνωσε την
έναρξη της αεροπορικής
επιχείρησης «γαμψό ξίφος»
στο βόρειο Ιράκ και τη
Συρία με τη δικαιολογία
πως οι περιοχές αυτές
χρησιμοποιήθηκαν ως
βάσεις από Kούρδους
τρομοκράτες. «Ήρθε η ώρα
του λογαριασμού»,
διεμήνυσε ο Τούρκος
υπουργός Άμυνας,
κοινοποιώντας εικόνες με
μαχητικά που
απογειώνονται και βίντεο
από τα πλήγματα στις
παραπάνω περιοχές και
δίνοντας ακριβώς το
στίγμα για τις προθέσεις
της χώρας του.
Εδώ και καιρό ο
τουρκικός στρατός
ζητούσε αφορμή για να
εισβάλει εκ νέου σε
περιοχές της Συρίας. Από
τον περασμένο Μάιο
απειλούσε να εξαπολύσει
νέα επίθεση ευρείας
κλίμακας εναντίον των
Συριακών Δημοκρατικών
Δυνάμεων, τις οποίες
χαρακτηρίζει «τρομοκρατική»
οργάνωση. Έχοντας ήδη
εγκαταστήσει εκεί
στρατιωτικές βάσεις και
έχοντας πραγματοποιήσει
τουλάχιστον άλλες τρεις
εκστρατείες, η Τουρκία
αυτή τη στιγμή
εκμεταλλεύεται την
αδιαφορία της Ρωσίας
αλλά και των ΗΠΑ για να
κατατροπώσει το κουρδικό
στοιχείο.
Το ίδιο ισχύει και
για το βόρειο Ιράκ. Παρά
τις διαμαρτυρίες της
Βαγδάτης, η οποία δεν
μπορεί να αντιδράσει, οι
τουρκικές στρατιωτικές
επιδρομές κατά του PKK
είναι διαρκείς. Σύμφωνα
με κουρδικά στοιχεία, ο
τουρκικός στρατός
πραγματοποίησε σχεδόν
4.000 βομβαρδισμούς στο
έδαφος του ιρακινού
Κουρδιστάν το τελευταίο
διάστημα, αδιαφορώντας
φυσικά και για τις
ανθρώπινες απώλειες αλλά
και για τις υλικές
ζημιές.
Οι επιδρομές
ετοιμάζονταν μήνες, αυτό
είναι βέβαιο. Ο Ταγίπ
Ερντογάν δεν θα έχανε
μια τέτοια ευκαιρία να
πάει χαμένη. Θέλει να
δείξει πως η χώρα του
και ειδικά το στράτευμά
του είναι ισχυρό και, το
κυριότερο, να
εξαργυρώσει πόντους
ενόψει και των
προγραμματισμένων για
του χρόνου, προεδρικών
εκλογών. Το μήνυμα που
στέλνει είναι διπλό. Στο
εσωτερικό του ακροατήριο
δίνει τη διαβεβαίωση πως
οι εχθροί θα
κατατροπωθούν. Στο
εξωτερικό απειλεί
εμμέσως όσους στέκονται
εναντίον του ότι μπορεί
αυθαίρετα να επεμβαίνει
στρατιωτικά όπου θεωρεί
πως πρέπει «να επιβάλει
τάξη».