Αφού επιδοθήκαμε σε
κάθε είδους
θριαμβευτικούς
πανηγυρισμούς για τα
ανύπαρκτα μέχρι στιγμής…
«κολοσσιαία αποθέματα
φυσικού αερίου» που θα
λύσουν όχι μόνο το
ενεργειακό πρόβλημα της
Ελλάδας αλλά του συνόλου
της Ευρώπης αν όχι του
πλανήτη ολόκληρου, ας
θέσουμε ορισμένα
ερωτήματα.
Πρώτον, κατά πόσο
είναι συμβιβάσιμο ένα
σχέδιο εξόρυξης ορυκτών
καυσίμων με το πνεύμα,
λογική, αλλά και γράμμα
(στόχους) για την
πράσινη μετάβαση όπως
αποτυπώνονται στα
κείμενα της ΕΕ και του
ΟΗΕ; Αλλά και με το
πνεύμα και ρυθμίσεις του
ελληνικού κλιματικού
νόμου που ψηφίστηκε
μόλις πριν από λίγους
μήνες; Δεν είναι βέβαια.
Ολος ο πλανήτης
κραυγάζει: τέλος στα
ορυκτά καύσιμα. Μελέτη
του Πανεπιστημίου του
Μάντσεστερ λέγει ότι για
να πετύχουμε την
κλιματική ουδετερότητα
θα πρέπει να πετύχουμε
εξάλειψη των ορυκτών
καυσίμων μέχρι το 2034
το αργότερο.
Τριάντα από τις
μεγαλύτερες εφημερίδες
του πλανήτη λένε ως
κοινή θέση περίπου το
ίδιο. «Το ζοφερό μέλλον
που απειλεί την Ελλάδα»,
σύμφωνα με ΤΑ ΝΕΑ
(15/11), απαιτεί τέλος
στα ορυκτά καύσιμα.
Πρωθυπουργός και υπ.
Εξωτερικών έλεγαν πριν
από λίγο καιρό ότι δεν
θα κάνουμε την περιοχή
μας (Αιγαίο κ.λπ.) «Κόλπο
του Μεξικού» με
εξορύξεις για ορυκτά
καύσιμα. Και τώρα
προωθούμε ένα σχέδιο
εξορύξεων που αγνοεί όλα
αυτά. Είναι το σχέδιο
του χθες σε μια χώρα που
διαθέτει πλούτο καθαρών,
πράσινων καυσίμων, τις
ΑΠΕ και που θα έπρεπε
να αξιοποιήσει στο
μέγιστον.
Δεύτερον, πόσο
εναρμονίζεται το σχέδιο
εξορύξεων στη
Νοτιοδυτική Κρήτη με τις
γεωπολιτικές μας
επιδιώξεις για άνοιγμα
διαδικασίας οριοθετήσεων
θαλάσσιων ζωνών με τη
Λιβύη (αν και η σχέση με
την Τρίπολη μάλλον
ναυάγησε), κατάργηση του
έκνομου τουρκο-λιβυκού
μνημονίου οριοθετήσεων,
αποτροπή κατάθεσης
συντεταγμένων από τη
Λιβύη ή σχεδίου ερευνών;
Δεν εναρμονίζεται όχι
στις τεχνικές
λεπτομέρειες αλλά στην
ουσία. Ως γνωστόν,
οριοθετημένες θαλάσσιες
ζώνες νότια της Κρήτης
σύμφωνα με τη Σύμβαση
για το δίκαιο της
θάλασσας (UNCLOS 1982)
δεν υπάρχουν. Και οι
ρυθμίσεις του νόμου
4001/11 δεν συνιστούν
οριοθέτηση.
Τρίτον, μας
απασχολεί καθόλου η
ταυτότητα της εταιρείας
που συμπράττει (70%) στη
σχετική ερευνητική
δραστηριότητα, δηλαδή
της Exxon Mobil;
Αντιγράφω από τη
Wikipedia: «Από τη
δεκαετία του 1980 μέχρι
το μέσον της δεκαετίας
του 2000 η εταιρεία ήταν
η ηγέτης στην άρνηση της
κλιματικής αλλαγής,
αντιτιθέμενη σε
νομοθεσία για τον
περιορισμό της
υπερθέρμανσης του
πλανήτη. Η Exxon Mobil
χρηματοδότησε
οργανισμούς επικριτικούς
για το Πρωτόκολλο του
Κιότο και επιδίωξε να
υπονομεύσει την κοινή
γνώμη γύρω από το
επιστημονικό consensus
που έλεγε ότι η
υπερθέρμανση προκαλείται
από τη χρήση ορυκτών
καυσίμων. Η Exxon Mobil
βοήθησε στη δημιουργία
και ηγήθηκε του
παγκόσμιου συνασπισμού
επιχειρήσεων που
αντιτάχθηκε στη ρύθμιση
για τις εκπομπές του
θερμοκηπίου». Υποτίθεται
ότι η εταιρεία έχει
εγκαταλείψει τώρα την
πολιτική αυτή αν και
αναφέρεται ότι συνεχίζει
να χρηματοδοτεί τους
αρνητές της κλιματικής
αλλαγής.
Επίσης η «Guardian»
σχετικά πρόσφατα (24
Μαΐου 2022) έγραψε: «Το
Ανώτατο Δικαστήριο της
Μασαχουσέτης απεφάνθη
ότι η μεγαλύτερη
πετρελαϊκή εταιρεία, η
Exxon Mobil, θα πρέπει
να παραπεμφθεί σε δίκη
για κατηγορίες για ψεύδη
γύρω από την κλιματική
κρίση και τη συγκάλυψη
του ρόλου των
βιομηχανιών ορυκτών
καυσίμων στην επιδείνωση
της περιβαλλοντικής
καταστροφής».
Είμαστε προσηλωμένοι
στην πράσινη μετάβαση
και στην… Exxon Mobil;
Πώς λέγεται αυτή η ηθική;
Ο καθηγητής Π.Κ.
Ιωακειμίδης είναι πρώην
πρεσβευτής – σύμβουλος
του ΥΠΕΞ και μέλος της
συμβουλευτικής επιτροπής
του ΕΛΙΑΜΕΠ
