Το πλέον ουσιώδες είναι ότι ενώ η προσχώρηση των δύο σκανδιναβικών κρατών στην Ατλαντική Συμμαχία είχε υποτίθεται τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, ο κ. Στόλτενμπεργκ σαφέστατα υπενόησε ότι το πρόβλημα μπορεί να μην επιλυθεί εγκαίρως έως τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο τέλος του τρέχοντος μηνός. Κατίσχυσαν εντέλει οι ρυθμοί της Ανατολής έναντι της σπουδής της Δύσεως. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να εκπλήσσει πλέον κανέναν.

Με ιδιαιτέρα ένταση η ελληνική κυβέρνηση επεδόθη σε ένα μαραθώνιο ενημερώσεως των κυβερνήσεων της Δύσεως καταγγέλλοντας την «αναθεωρητική πολιτική» της Αγκυρας, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο και την ομιλία του στη Γερουσία. Και είναι αληθές ότι εξασφάλισε η χώρα μας κάποιες ενθαρρυντικές δηλώσεις περί του σεβασμού των ελληνικών συνόρων και της ελληνικής κυριαρχίας των νήσων του Αιγαίου. Αλλά μέχρις εκεί.

Υπάρχουν βεβαίως οι αρχές που έχει υψώσει ως λάβαρο η Δύση, αλλά υπάρχει εκ παραλλήλου και ο γεωστρατηγικός παράγων, και σε αυτόν έκρινε σκόπιμο να αναφερθεί ο κ. Στόλτενμπεργκ, όταν στην ίδια του τη συνέντευξη υπενθύμισε ότι η Τουρκία κατέχει στρατηγική θέση στη Μαύρη Θάλασσα, μεταξύ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, καθώς συνορεύει με το Ιράκ και τη Συρία, μη παραλείποντας να αναφερθεί στην υποστήριξη της Αγκυρας προς την Ουκρανία από την έναρξη του πολέμου με τη Ρωσία.

Πάνω από σαράντα χρόνια το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει την ελληνοτουρκική διένεξη τηρώντας ίσες αποστάσεις. Οι δε Αμερικανοί αναμένεται να παρέμβουν για να αποτρέψουν μια κατάρρευση της νότιας πτέρυγος του ΝΑΤΟ. Τίποτε δεν αλλάζει στη συμπεριφορά των εταίρων μας, ανεξαρτήτως ποιος ασκεί την εξουσία στην Αγκυρα ή στην Αθήνα. Αυτή είναι η μόνη «σταθερά» που ισχύει πάντα και έτσι θα πορευθούμε και αυτό το καλοκαίρι.

Κώστας Ιορδανίδης (Καθημερινή)