Ασύλληπτα πράγματα, αλλά όχι ακατανόητα. Οσοι δεν διακατέχονται από ιδεοληψίες, αυταπάτες κατευνασμού ή φοβικά σύνδρομα, είχαν προειδοποιήσει εδώ και δεκαετίες. Το φθινόπωρο του 1990 οι εκδόσεις Παπαζήση είχαν κυκλοφορήσει ένα ειδικό αφιέρωμα της επιστημονικής επιθεώρησης «Νέα Κοινωνιολογία» (τεύχος 9) με τίτλο «Ελλάς – Τουρκία: οι τουρκικές προθέσεις και οι ελληνικές αυταπάτες». Το τεύχος είχε τεράστια απήχηση, εξαντλήθηκε και επανακυκλοφόρησε πολλές φορές. Αλλά το πολιτικό σύστημα εκώφευσε και μάλιστα ορισμένοι κατηγόρησαν το τεύχος (στο οποίο σημειωτέον έγραφαν επιφανείς επιστήμονες) ως «εθνικιστικόν».

Φυσικά, τώρα, υπό το βάρος των γεγονότων, όλοι σύρονται εκόντες άκοντες στη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Οι Τούρκοι ουσιαστικά επιδιώκουν την ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάννης, με πρόσχημα την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Ωστε να διεκδικήσουν στη συνέχεια την προσάρτησή τους στην τουρκική επικράτεια με ακόμα μία «ανθρωπιστική επιχείρηση» σαν τον Αττίλα του 1974.

Ασφαλώς αυτά δεν αντιμετωπίζονται με άψογον στάσιν θιγομένης δεσποινίδος, με δηλώσεις του τύπου «η Ελλάς δεν παρασύρεται από την Τουρκία στο επίπεδό της» κ.λπ. Ούτε με επίκληση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, αφού δεν υπάρχει μηχανισμός επιβολής του, όπως απεδείχθη στο Κυπριακό επί 48 ολόκληρα χρόνια. Ούτε με αναφορές στην αρωγή των συμμάχων μας, οι οποίοι δεν γνωρίζουμε εάν θα ενεργοποιηθούν ή δεν θα ενεργοποιηθούν σε περίπτωση κρίσης. Αυτές οι αναφορές εκλαμβάνονται από την απέναντι πλευρά αποκλειστικά ως αδυναμία.

Ο κατευναστικός πολιτικός λόγος, η προθυμία «διαλόγου», οι θερμές χειραψίες και τα χαμόγελα στον βλοσυρό Ερντογάν δεν απέδωσαν απολύτως, μα απολύτως τίποτα. Ο ενδεδειγμένος ελληνικός πολιτικός λόγος πρέπει να έχει ψυχολογικό αντίκτυπο στην απέναντι πλευρά. Η παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης στην Ιμβρο και στην Τένεδο πρέπει να τεθεί στην πρώτη γραμμή και μάλιστα διεθνώς. Η αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων από την Κύπρο να αποτελέσει αδιάλλακτο ελληνικό αίτημα σε όλα τα διεθνή fora. Η Αγία Σοφία (της οποίας η βεβήλωση συνεχίζεται) να καταστεί μηχανισμός διαρκούς πίεσης. Χρειάζεται, τέλος, εθνική ενότητα, πατριωτική αδιαλλαξία και κυρίως ετοιμότητα για ακαριαία απάντηση στην πρώτη κίνησή τους. Καλύτερα να ξεκαθαρισθεί ότι στην πρώτη επιθετική ενέργεια εναντίον της χώρας μας, ο εισβολέας θα δεχθεί καταιγιστική απάντηση. Αυτό έχει ήδη λεχθεί κατά καιρούς από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αλλά πρέπει να επαναλαμβάνεται και κυρίως πρέπει να υλοποιηθεί εάν χρειαστεί.

Μελέτης Μελετόπουλος (in.gr)

Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης (από τις εκδόσεις Καπόν κυκλοφορεί το βιβλίο του «Παναγιώτης Κανελλόπουλος: ο πολιτικός, ο διανοούμενος και η εποχή του»)