Κάντε το εικόνα. Ελληνας εν ενεργεία
πολιτικός να λέει στους πολίτες ότι είναι
μοιραίο να παγώσουν τον φετινό χειμώνα και για
να το αποφύγουν ας βάλουν και ένα δεύτερο
πουλόβερ. Να προσθέτει ότι και το ρεύμα να
λείψει, δεν τρέχει τίποτα, φτάνει να υπάρχουν
στο σπίτι μερικά κεριά, σπίρτα και ένας φακός.
Προφανώς ούτε την… ψήφο του δεν θα έβρισκε στην
κάλπη των επόμενων εκλογών. Κι όμως υπάρχει ένας
πολιτικός που εκλέγεται για 51 συνεχή χρόνια
παρά το γεγονός ότι δεν λέει αυτό που θέλει να
ακούσει η κοινωνία. Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς
για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είναι σαφές πως
πρόκειται για πολιτικό προσηλωμένο στο καθήκον,
με τεράστια ψυχικά αποθέματα και αφοπλιστική
ειλικρίνεια. Στην Ελλάδα που έχουμε μάθει σε
πολιτικούς που τα «στρογγυλεύουν» δεν θα
μπορούσαμε ποτέ να εκτιμήσουμε τον «σταράτο»
λόγο του.
Ποιος τολμάει
άλλωστε στην Ελλάδα να
τα βάλει με την κοινωνία…
Οπως κάνει για
παράδειγμα ο «αντιπαθητικός»
Σόιμπλε, που στην
περίφημη συνέντευξή του
στην τηλεόραση της Bild
αποκάλεσε τη γερμανική
κοινωνία κακομαθημένη,
χωρίς να εξαιρεί τον
εαυτό του.
Σαν να τον ακούγαμε
να μιλάει για την Ελλάδα
την προηγούμενη δεκαετία.
Τότε πιστεύαμε ότι έχει
κάποια εμμονή μαζί μας.
Τώρα γνωρίζουμε ότι ο
άνθρωπος είναι έτσι.
Καλός, κακός, προφανώς
κρίνεται. Αυτό που
πρέπει να του
αναγνωρίσουμε είναι ότι
όσα έλεγε σε εμάς, δεν
έχει πρόβλημα να τα πει
και στους συμπατριώτες
του, στους ίδιους του
τούς ψηφοφόρους. Πρέπει
να βοηθήσουμε εκείνους
που πραγματικά έχουν
ανάγκη, ανέφερε. Σε ό,τι
αφορά τους υπόλοιπους ας
μην πάνε μια φορά
διακοπές, πρόσθεσε.
Μέσα σε όσα είπε,
που επαναλαμβάνω
προφανώς αποτελούν
αντικείμενο κριτικής,
επεσήμανε και έναν
ευρύτερο κίνδυνο που μας
αφορά και για τον οποίο
δεν μιλούν οι έλληνες
πολιτικοί και αφορά την
περίφημη συζήτηση για τα
«λεφτόδεντρα». Υπάρχει ο
κίνδυνος, σημείωσε, «να
θεωρήσουμε ότι το κράτος
είναι κάτι που πρέπει
απλώς να παρέχει στους
πολίτες του όλο και
περισσότερα, ένα είδος
σουπερμάρκετ στο οποίο
οι πολίτες είναι κυνηγοί
προσφορών».
Περιέγραψε με απλά
λόγια τον πανευρωπαϊκό «εθισμό»
στις επιδοτήσεις, που
έχει εξαπλωθεί και στην
Ελλάδα και σε αυτό δεν
έχει άδικο. Τον εθισμό
δηλαδή στις συνεχείς,
ατέρμονες ενισχύσεις
προς κάθε κατεύθυνση.
Μόλις δε καταβληθούν την
αμέσως επόμενη μέρα
ξεκινά η συζήτηση για
τον επόμενο γύρο.
Στην παραμικρή
αναλαμπή της οικονομίας,
αναζητείται ο
δημοσιονομικός χώρος που
δημιουργήθηκε και αμέσως
μετά ξεκινάει η συζήτηση
για το πού θα
κατευθυνθεί. Εννοείται
μόνο σε επιδοτήσεις.
Πάντα με στόχο την
ενίσχυση του διαθέσιμου
εισοδήματος και φυσικά
της κατανάλωσης, κατά το
συριζαϊκό δόγμα στο
οποίο δείχνει να ομονοεί
όλο το πολιτικό τόξο και
φυσικά η κυβέρνηση. Ούτε
λόγος για ενίσχυση των
δημόσιων επενδύσεων.
Ούτε λόγος για
δημιουργία προϋποθέσεων,
ακόμα μεγαλύτερης
ουσιαστικής και βιώσιμης
ανάπτυξης, ειδικά τώρα
που την έχουμε
περισσότερο ανάγκη παρά
ποτέ. Δεν ξέρω αν οι
Γερμανοί είναι
κακομαθημένοι, κατά το
δόγμα Σόιμπλε, αλλά τους
Ελληνες σαν να
προσπαθούν να μας
κακομάθουν οι πολιτικοί
μας…
