Η
Κύπρος κινήθηκε με ταχύτητα, σταθερή πολιτική
βούληση, ξεκάθαρο προσανατολισμό και μένοντας
πιστή στον στόχο κατάφερε ένα ισχυρότατο
προβάδισμα έναντι της Ελλάδας στον τομέα του
φυσικού αερίου. Έλαβε τις αποφάσεις της πριν από
περίπου 10-12 χρόνια για έρευνες και γεωτρήσεις
στα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της χώρας και
σήμερα μπορεί να ελπίζει ότι ίσως και σε
λιγότερα από 5 έτη θα είναι σε θέση να
εμπορευθεί το φυσικό αέριο, εκμεταλλευόμενη ένα
χρονικό παράθυρο 20-25 ετών, μέχρις ότου η
ενεργειακή αγορά βασίσει την παραγωγή της
αποκλειστικά σε καθαρά καύσιμα.
Αν, μάλιστα, λάβουμε
υπόψη τις ανατροπές που
προκαλεί η παγκόσμια
ενεργειακή κρίση στον
μακροπρόθεσμο ευρωπαϊκό
σχεδιασμό περί μηδενικού
ανθρακικού αποτυπώματος
έως το 2050, αν δηλαδή
πιστώσουμε έξτρα χρόνο
στη χρήση του άνθρακα
και άλλων μη καθαρών
καυσίμων στο όνομα της
ταχύτατης ενεργειακής
απεξάρτησης της Ευρώπης
από τη Ρωσία, τότε
προφανώς και μεγαλώνει
το χρονικό παράθυρο
αξιοποίησης του φυσικού
αερίου ως ενδιάμεσης
λύσης πριν από την
καθολική χρήση των ΑΠΕ.
Στο ενεργειακό
επενδυτικό ράλι, βάσει
των σημερινών δεδομένων,
η Ελλάδα έχει μείνει
πίσω, κινδυνεύοντας να
βρεθεί και εκτός...
αγώνα. Η εκμετάλλευση
των θαλάσσιων και
ηπειρωτικών οικοπέδων
καθυστερεί. Οι αποφάσεις
ελήφθησαν αργά για την
αξιοποίηση των
υδρογονανθράκων, με την
πολιτική ευθύνη να
επιμερίζεται σε πολλές
κυβερνήσεις.
Τα πισωγυρίσματα της
αγοράς για τις σεισμικές
έρευνες δεν ήταν λίγα.
Δεν έλειψαν και
αποχωρήσεις εταιρειών
από το σκηνικό, με
συνέπεια νέες
καθυστερήσεις στις
έρευνες και τις
μελλοντικές γεωτρήσεις.
Σήμερα, λοιπόν, η Ελλάδα
συνεχίζει να σπρώχνει
προς τα εμπρός τις
προθεσμίες. Μόνο που ο
χρόνος αρχίζει να
γίνεται απαγορευτικός
για την εξόρυξη
υδρογονανθράκων και κα-
πνός τα όποια μελλοντικά
κέρδη από τηεκμετάλλευσή
τους.
