Πολλά υποσχόμενος και χαρισματικός ο Πάουελ, υπέρμαχος της αυτοκρατορικής Βρετανίας, αυτοϋπονομεύθηκε παρασυρόμενος από τη ρητορική δεινότητά του υποστηρίζοντας θέσεις συμβατές με τις βαθύτερες πεποιθήσεις των Συντηρητικών, αλλά με τρόπο τόσο απόλυτο και υπεροπτικό, ώστε να οδηγηθεί στην πλήρη πολιτική περιθωριοποίησή του.

Αλλά αρκετά περί του Πάουελ, που πιθανότατα η ύπαρξή του αγνοείται πλέον παντελώς. Και θα ήταν ασφαλώς ανάξια μνείας τα προαναφερθέντα εάν δεν είχε αρχίσει μια συζήτηση περί του εάν η σταδιοδρομία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εντέλει καταλήξει σε αποτυχία λόγω της παγιδεύσεως του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη –ενδεχομένως δε και άλλων– από την ΕΥΠ.

Η στήλη αυτή δεν έχει πρόθεση να εμπλακεί σε μια συζήτηση περί του θέματος αυτού. Εχουμε υπομονή να αναμένουμε. Ούτως ή άλλως στην κοινοβουλευτική αρένα θα διεξαχθεί η αναμέτρηση προς τέρψη ή απελπισία των πολιτών – ανάλογα με τις πολιτικές τους προτιμήσεις.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν σήμερα στη σπαρασσόμενη ελληνική πολιτική σκηνή, η Τουρκία διευρύνει την επιρροή της στην περιοχή, επαναπροσδιορίζοντας τη ζώνη των συμφερόντων της, όπως αυτή τα εννοεί, με την Ελλάδα να επιδίδεται σε ασκήσεις επιδείξεως ψυχραιμίας, την ώρα που εσωτερικώς βρίσκεται σε εξέλιξη εμφύλια πολιτική αναμέτρηση μέχρις εσχάτων.

Δεν είναι όμως να εκπλήσσεται κανείς. Εγραφε ο Αθανάσιος Κομνηνός Υψηλάντης στο πόνημά του «Τα μετά την Αλωσιν» τα εξής: «Ετει σωτηρίω 1457. Εκστρατεύει κατά Μωρέως [ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής], καταπολεμεί τους Ρωμαίους, κρημνίζει τα κάστρα και τα οχυρώματά τους. Και γίνονται ταύτα τη διαφωνία των δύο αδελφών Παλαιολόγων [Θωμά και Δημητρίου] Δεσποτών του Μωρέως ών ο Δημήτριος είχε γράψει τω Σουλτάνω το “Ελα να πάρεις τον τόπον να ησυχάσωμεν”».

Δεν φτάσαμε στο σημείο αυτό, βεβαίως. Ούτε και πρόκειται να φτάσουμε ποτέ. Εξάλλου ανήκομεν εις την Δύσιν, έστω και άνευ επιφυλάξεων, ενστάσεων ή διεκδικήσεως ανταλλαγμάτων έναντι της Τουρκίας. Και αυτό δημιουργεί κάποια αίσθηση ασφαλείας. Αλλά ίσως δεν αρκεί αυτό.

Διότι και ο Ελευθέριος Βενιζέλος πίστευε ακραδάντως ότι είχε την πλήρη υποστήριξη των Δυνάμεων της Αντάντ όταν διέτασσε την αποστολή των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη για να επιβάλει μόνος τους όρους της Συνθήκης των Σεβρών. Και τελικώς οδηγηθήκαμε στη Μικρασιατική Καταστροφή. Αλλά είναι θέματα αυτά να συζητεί κανείς καλοκαιριάτικα…

Κώστας Ιορδανίδης (Καθημερινή)