Εχουν ήδη
συμπληρωθεί εννέα μήνες
από την έναρξη του
πολέμου στην Ουκρανία
και, όπως όλα δείχνουν,
ακολουθεί ένας μακρύς
και αδυσώπητος χειμώνας,
στον οποίο το μόνο που
μπορεί να θεωρήσει
κάποιος βέβαιο είναι ότι
οι συνθήκες ζωής για τα
εκατομμύρια των Ουκρανών
αμάχων θα χειροτερέψουν.
Ενώ ο πόλεμος
ξεθεμελιώνει μια χώρα
και καταστρέφει τις ζωές
των κατοίκων της, οι
οικονομικές και
πολιτικές επιπτώσεις
στην Ευρώπη είναι ορατές.
Μέσα στην ασφυκτική
πίεση του παρόντος, οι
ηγεσίες της Ευρώπης δεν
είναι βέβαιο ότι είναι
ακόμη σε θέση να
αξιολογήσουν την
κατάσταση μετά το τέλος
του πολέμου. Ενα ερώτημα
που ακόμη δεν έχει
διατυπωθεί κατά τρόπο
συντεταγμένο είναι το τι
μέλλει γενέσθαι ύστερα
από έναν πόλεμο, ο
οποίος –με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο– υπονόμευσε
όσο τίποτα το γόητρο της
Ρωσικής Ομοσπονδίας ως
μιας δύναμης που, φυσικά,
διατηρεί μεγάλη επιρροή
στην άμεση περιφέρειά
της.
Ηδη η ανισορροπία
αυτή φαίνεται στον τρόπο
με τον οποίο το Πεκίνο
προσεγγίζει τη Μόσχα. Η
αίσθηση πως η σχέση
Κίνας – Ρωσίας γίνεται
απότομα ετεροβαρής υπέρ
της Κίνας είναι διάχυτη.
Επιπλέον, φαίνεται από
τον τρόπο που το Πεκίνο
κινείται στη Κεντρική
Ασία. Τον περασμένο
Σεπτέμβριο, ο Σι
Τζινπίνγκ έκανε την
πρώτη μετά την πανδημία
επίσκεψη στο εξωτερικό,
στο Καζακστάν, μάλιστα
προτού μεταβεί στο
Ουζμπεκιστάν όπου
ακολούθησε η συνάντηση
του Οργανισμού
Συνεργασίας της Σαγκάης.
Οι αψιμαχίες στα
σύνορα Τατζικιστάν –
Κιργιστάν, μια σύγκρουση
που κρατάει για καιρό,
επαναλήφθηκαν, με τη
Ρωσία προφανώς αδύναμη
να παρέμβει. Οι Τούρκοι
προετοιμάζονται για μία
ακόμη εισβολή στη βόρεια
Συρία, δίχως να είναι
σαφές σε ποιο βαθμό
είναι σε συνεννόηση με
τους Ρώσους. Παράλληλα,
ουδείς πρέπει να
λησμονεί την επιδείνωση
της διεθνούς θέσης της
Αρμενίας, μετά τη
συντριπτική ήττα που
υπέστη στο
Ναγκόρνο-Καραμπάχ από
τις δυνάμεις του
Αζερμπαϊτζάν, που είχαν
τύχει σημαντικής
τουρκικής υποστήριξης.
Η μείωση της
επιρροής της Ρωσίας στον
άμεσο περίγυρό της θα
έχει άμεσες συνέπειες.
Πέρα από την απομάκρυνση
Καζακστάν και
Αζερμπαϊτζάν, που είναι
οι πιο ορατές –προς το
παρόν– περιπτώσεις, και
άλλες χώρες της
περιφέρειας της Ρωσίας
θα επιχειρήσουν να
διακόψουν τις σχέσεις
τους οριστικά.
Η προσπάθεια της
Τουρκίας στον Καύκασο
αποτελεί προσπάθεια
αναπλήρωσης του κενού,
όπως και αυτή της Κίνας
στη Κεντρική Ασία.
Ο πόλεμος της
Ουκρανίας ίσως είναι το
αιματηρό επεισόδιο ενός
πολύ διαφορετικού κόσμου,
του οποίου δεν μπορούμε
να δούμε παρά μόνον ένα
αχνό περίγραμμα.
