Και μετά είναι ο Ερντογάν και η τουρκική εξαλλοσύνη που έχει οδηγήσει τους τελευταίους μήνες σε έναν ακήρυκτο πόλεμο δηλώσεων και ανακοινώσεων. Ή μήπως είναι οι υποκλοπές που έστειλαν αυθημερόν τον Πρωθυπουργό στο Παρίσι;

Η ανάγκη για ενίσχυση μιας εικόνας που εσχάτως δέχεται βολές από τα δυτικά ΜΜΕ έχει καταγραφεί – και τα

αντίμετρα είναι άμεσα. Είναι προφανές ότι τα σήματα από τη γαλλική πρωτεύουσα είχαν αποδέκτες και στο εσωτερικό, αλλά θα ήταν άδικο για τον κυβερνητικό σχεδιασμό εάν κάποιοι αγνοούσαν το μεγάλο πλάνο. Ο Μητσοτάκης αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί μια προβληματική κατάσταση, αλλά δεν θεωρεί ότι απειλείται από το ζήτημα των παρακολουθήσεων – όσο κι αν η αντιπολίτευση επιδιώκει να διαμορφώσει με αυτές μια μονοθεματική ατζέντα. Ολες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, άλλωστε, δεν δυναμώνουν τον συναγερμό στο Μαξίμου.

Αντιθέτως, στο πρωθυπουργικό επιτελείο κινούνται με τη βεβαιότητα ότι ένας άγριος ενεργειακά χειμώνας μπορεί να ανοίξει πληγές που θα φανούν και στην κάλπη. Το σχέδιο ενισχύσεων των μη προνομιούχων και ευάλωτων θα «τρέχει» ως τις εκλογές, αφού το οικογενειακό πορτοφόλι είναι βασικό λόγος αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας για την κρίσιμη εκλογική μάζα. Οπως γενικεύεται και η ανησυχία για τις αντιδράσεις του Ερντογάν, καθ΄ οδόν προς τις δικές του κάλπες.

Η έμμεση πρόσκληση για μια συνάντηση στην Πράγα δεν ήρθε τυχαία – και αναμένονται οι απαντήσεις από το Ακ Σαράι. Η τακτική του Ερντογάν και ο ρόλος της Αγκυρας μέσα σε ένα εύθραυστο παγκόσμιο σκηνικό, έκλεψε αρκετό χρόνο στο δείπνο του Ελιζέ. Εάν ο εκλογικός δρόμος του τούρκου προέδρου είναι δύσβατος, στην Αθήνα ουδείς αποκλείει σοβαρές αναταράξεις στο Αιγαίο μέχρι την προσεχή άνοιξη.

Αν η κατάσταση εκτραχυνθεί, το ενδεχόμενο μιας ηχηρής παρέμβασης Μακρόν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δεν αποκλείεται από κυβερνητικούς διαύλους. Οχι μόνον επειδή έχουν καταγραφεί από καιρό οι ενστάσεις του γάλλου προέδρου για τις νατοϊκές ακροβασίες και αντοχές, αλλά και γιατί το παιχνίδι του Ερντογάν έχει αρχίσει να εκνευρίζει πολλούς στη Συμμαχία. Την ώρα που ο Μητσοτάκης υψώνει αναχώματα σε εσωτερικές πολιτικές «τερατογενέσεις», απασχολεί εξίσου και  ο «χορός των τεράτων» στη Σαμαρκάνδη.

Η παρουσία του Ερντογάν – ως ειδικός προσκεκλημένος – στη διάσκεψη των κρατών μελών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), δίπλα σε Πούτιν, Σι και Λουκασένκο, αντιμετωπίζεται ως ακόμη μία αντιδυτική κίνηση από την Αγκυρα και οι επόμενες κινήσεις του Ερντογάν δείχνουν αχαρτογράφητες. Ο μόνος ηγέτης χώρας του ΝΑΤΟ στις στέπες του Ουζμπεκιστάν δεν μπορεί παρά να εγείρει νέα ερωτηματικά για την αφοσίωση της Αγκυρας στους δυτικούς συμμάχους. Μια αυτονόμηση της Αγκυρας είναι ξεκάθαρο ότι θα έχει πολυεπίπεδες παρενέργειες.

Είναι εξίσου σαφές ότι όποια μηνύματα επιδιώκει να στείλει ο Ερντογάν, αποδέκτης είναι πρωτίστως η Ουάσιγκτον. Το ζητούμενο είναι τι συνεπάγεται για την Αθήνα μια τουρκική φυγόκεντρη τροχιά. Η αδυναμία της Αγκυρας να ανανεώσει και να ενισχύσει την Πολεμική Αεροπορία της, την ώρα που τα μαχητικά τελευταίας γενιάς φθάνουν στην Αθήνα, μπορεί να είναι ένα βολικό άλλοθι, εάν υπάρχει όντως σε εξέλιξη μια στροφή του Ερντογάν στους δρόμους της Ανατολής. Αλλά δεν θα είναι η αιτία – το μέγεθος της γεωπολιτικής ανατροπής ξεπερνά τις προκλήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Προσώρας, το βασικό σχέδιο που ακολουθείται και από την Αθήνα δεν προβλέπει μια μεγάλη ρήξη της Αγκυρας με τη Δύση. Αλλά με το καλύτερο σενάριο που υπάρχει στο τραπέζι προεξοφλείται ότι ο «πόλεμος» δηλώσεων που δηλητηριάζει εκατέρωθεν και τις κοινωνίες, θα συνεχισθεί αμείωτος έως τις εκλογές – που πιθανόν να συμπέσουν τον επόμενο Ιούνιο.

Διονύσης Νασόπουλος (in.gr)