|
Το 2025
είναι όπως φαίνεται άλλη μία χρονιά η οποία θα
καταγραφεί στην ευρωπαϊκή ιστορία όχι γιατί
επιτεύχθηκε κάποια θετική εξέλιξη στα χρονίζοντα
προβλήματα αλλά διότι σχεδιάστηκε η υπογραφή
μίας συμφωνίας η οποία θα έστρωνε τον δρόμο για
την επανάληψη του πολέμου κάποια στιγμή
αργότερα.
Όταν στα
μέσα της δεκαετίας 1990- 2000 κάποιοι
εικονοκλάστες επέμεναν πώς η αποδοχή από τους
ευρωπαίους την εσωτερικής ανακατανομής της πρώην
Γιουγκοσλαβίας θα σήμαινε την έναρξη ενός
«ντόμινο» σκοτεινών εξελίξεων στην Γηραιά
Ήπειρο, οι εικονολάτρες παρατηρητές κώφευαν.
Τότε ήταν η Γερμανία, αυτήν την φορά ως κυρίαρχη
οικονομική δύναμη στην ΕΕ, η οποία επέβαλε τον
σχεδιασμό διύλισης της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο
και της δημιουργίας ενός παζλ χωρών που
παρέπεμπε περισσότερο στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το αποτέλεσμα είναι απολύτως φαιδρό.
Σχηματίστηκε ένα μουσουλμανικό υβρίδιο το οποίο
ποτέ δεν προϋπήρξε, η Βοσνία, σχηματίστηκε ένα
δεύτερο υβρίδιο το οποίο ιστορικά δεν
ανιχνευόταν παρά μόνον ως πεδίο αντιπαράθεσης,
το Κόσσοβο, σχηματίστηκαν η Κροατία και η
Σλοβενία οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν για να
υπάρξουν από την ΕΕ, μία Σερβία η οποία
βολοδέρνει χωρίς οικονομικές βάσεις και μία
Βόρεια Μακεδονία η οποία μαζί με ένα Μαυροβούνιο
πασχίζουν να υπάρξουν. Η σημερινή χαρτογράφηση
της πρώην Γιουγκοσλαβίας είναι μία απεικόνιση
προβολής στο άμεσο μέλλον μίας νέας πολεμικής
αναμέτρησης. Αν ήταν αυτό που επεδίωκε το
Βερολίνο με την απόλυτη έγκριση του Λονδίνου, το
πέτυχαν απόλυτα.
Το 2014
μετά από σειρά αστοχιών του Κιέβου υπό την
καθοδήγηση (για να μην ξεχνιόμαστε) του τότε
αμερικανού πρέσβη κ. Πάγιατ όστις μετακόμισε στη
συνέχεια στην Αθήνα, η Ουκρανία προχώρησε στην
ρήξη με την Μόσχα. Τότε η Ρωσία ,σε ρόλο
Γερμανίας του 1939, εισβάλλει, απομονώνει και
ενσωματώνει την Κριμαία και θέτει τις βάσεις για
τον επόμενο πολεμικό γύρο. Το τότε διπλωματικό
άλλοθι, βλέπε αστοχία, ήταν βέβαια οι συμφωνίες
του Μινσκ.
Το Κίεβο
διολίσθησε με μία σειρά ανιστόρητων ενεργειών
και υιοθέτησης ενός ακραίου εθνικισμού σε
απαράδεκτες πρακτικές στις ρωσόφωνες περιοχές.
Η Ρωσία έχοντας τεστάρει τους Ευρωπαίους
προετοίμαζε τον επόμενο γύρο.
Το 2025
διοργανώνεται στην Αλάσκα η σημαντικότερη μετά
από το 1989 διεθνής συνάντηση κορυφής. Ο Τραμπ
με τον Πούτιν συνυπογράφουν χωρίς να μονογράψουν
μία Νέα Γιάλτα της οποίας τα βασικά σημεία
μηδέποτε ανακοινώθηκαν. Όμως σταδιακά άρχισαν να
εμφανίζονται στοιχεία και να εντοπίζονται
ενέργειες που έδειχναν ότι εκεί στην Αλάσκα κάτι
πολύ σημαντικότερο συνέβη εκτός από ένα ραντεβού
μεταξύ δύο παγκόσμιων Ολιγαρχών που κράτησε ούτε
λίγο ούτε πολύ 3,5 ώρες.
Στη
διάσκεψη της Γενεύης της Κυριακής 23 και
Δευτέρας 24 Νοεμβρίου, ο συντάκτης του σχεδίου
συμφωνίας για το Ουκρανικό είναι ο Ντόναλντ
Τραμπ. Ο διπλωματικός επεξεργαστής του σχεδίου
είναι ο αμερικανός ΥΠΕΞ κ. Ρούμπιο. Σε ρόλο
ιστορικών μαρτύρων οι απεσταλμένοι του
Βερολίνου, του Λονδίνου και των Παρισίων. Σε
ρόλο του θύματος η Ουκρανία που βρίσκεται στο
καναβάτσο. Το ίδιο το σχέδιο με ή χωρίς
επιπρόσθετα και συμπληρώματα προβλέπει την
νομιμοποίηση της εισβολής και την επιβράβευση
του εισβολέα.
Όταν η
γερμανική αντιπροσωπεία αναχωρούσε από το Μόναχο
για το Βερολίνο, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία
μεταξύ των παρόντων αξιωματούχων πώς το Βερολίνο
κατήγαγε περιφανή διπλωματική νίκη. Ήταν επίσης
σαφές πώς αυτή η νίκη άνοιγε τον δρόμο για την
ρεβάνς. Η Γερμανία ήταν έτοιμη να πάρει το αίμα
της πίσω μετά την ήττα της στα ευρωπαϊκά πεδία
των μαχών κατά τον Μεγάλο Πόλεμο. Επίσης ήταν
σαφές πώς το ηθικό ανάστημα των ευρωπαίων ηγετών
ήταν σχεδόν μη ανιχνεύσιμο. Ο Τσάμπερλεν θα
έχανε σύντομα την πρωθυπουργία. Ο Τσόρτσιλ θα
ακύρωνε την συμφωνία του Μονάχου. Η Ευρώπη θα
έμπαινε εκ νέου στο χάος. Η Τσεχοσλοβακία ένα
μικρό κληροδότημα της πάλαι ποτέ Αυστροουγγαρίας
έμενε στην ιστορία ως το απόλυτο παράδειγμα μία
σύγχρονης Ιφιγένειας που θυσιάστηκε στο όνομα
πρόσκαιρων συσχετισμών και ανούσιων τακτικισμών.
Ο πόλεμος θα ήταν εκεί στο ραντεβού του ο κόσμος
να χαλάσει.
Η επίλυση
του Ουκρανικού δια της μεθόδου του ακρωτηριασμού
χωρίς αναισθητικό, μέθοδος προσφιλής λόγω
ανάγκης στα στρατιωτικά χειρουργεία του κάθε
πολεμικού μετώπου, θα αποτελέσει καταλυτικό
χτύπημα στον ίδιο τον πυρήνα του ευρωπαϊκού
δημοκρατικού μοντέλου. Μόλις δύο εικοσιτετράωρα
μετά την συνάντηση της Γενεύης και μία
δημοσκόπηση κατέδειξε πώς αν διεξάγονταν
προεδρικές εκλογές στην Γαλλία ο νεαρός
ακροδεξιός υποψήφιος και πνευματικό τέκνο της
Μαρίν Λεπέν, ο κ. Μπαρντελά θα εκλεγόταν
πανηγυρικά. Η τελευταία χρονικά δημοσκόπηση στην
Γερμανία έδειξε πώς το ακροδεξιό AfD είναι πλέον
πρώτο στις προτιμήσεις. Στην Βρετανία ο
ακροδεξιός βερμπαλισμός του Νάϊτζελ Φάρατζ
επικρατεί όλων των πολιτικών αντιπάλων με
αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καθίζηση των
Συντηρητικών και την διαμόρφωση μίας «τραμπικής
βρετανικής υπερδεξιάς» ως κυρίαρχης δύναμης στο
πολιτικό σκηνικό.
Το
σημαντικότερο ενδεχομένως στοιχείο είναι πώς οι
ακροδεξιές-υπερσυντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης
είναι στην πλειοψηφία τους φιλορωσικές, όπως
τότε στον Μεσοπόλεμο ήταν φιλογερμανικές.
Η
ακρωτηριασμένη Ουκρανία η οποία θα απωλέσει κατά
το υπάρχον σχέδιο το 1/3 των εδαφών της τα οποία
θα ενσωματωθούν στην Ρωσία, το σύνολο των
σπάνιων γαιών της οι οποίες δόθηκαν στις ΗΠΑ με
αντάλλαγμα μία δυνητική ενσωμάτωση στην ΕΕ η
οποία εν τω μεταξύ θα έχει χάσει κάθε ίχνος
αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Αυτό το
πολιτικό κουφάρι του Κιέβου θα αποτελέσει έδαφος
πολεμικής αναμέτρησης εκ νέου μόλις το
επιτρέψουν οι συνθήκες. Η Ουκρανία θα επιστρέψει
γεωπολιτικά στο εκκρεμές της διαμάχης
Γερμανίας–Ρωσίας για τον έλεγχο της Μέσης
Ευρώπης, ενός ουσιαστικού τμήματος του Μεσαίου
Χώρου. Το δάσος του Σμολένσκ δυτικά και τα όρια
του Δνείστερου και του Δνείπερου ανατολικά είναι
τα γεωγραφικά σημεία ανάμεσα από τα οποία οι
γερμανοί πρίγκιπες και οι ρώσοι βοϊβόδες πάλευαν
στα χνάρια του Αλέξανδρου Νέφσκι για αιώνες με
θύματα την Πολωνία και την Ουκρανία.
Αν και
εφόσον στις επόμενες εβδομάδες καταλήξουν θετικά
οι μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ρώσων, Αμερικανών
και από την πίσω πόρτα… Ουκρανών στο Άμπου
Ντάμπι για το Ουκρανικό, τότε θα είναι ζήτημα
χρόνου να ανοίξει το μέτωπο στην Υπερδνειστερία,
που σημαίνει πώς το επόμενο θύμα θα είναι μέρος
ή όλη η Μολδαβία. Μετά θα πάρει σειρά η Βαλτική.
Ο 21ος αιώνας προορίζεται να προσομοιώνει
περισσότερο στον 19ο. Το φαινόμενο της
γεωπολιτικής παλινδρόμησης. Ούτε οι θεοί δεν θα
καταφέρουν να βοηθήσουν.
Νίκος
Γεωργιάδης (Athens Voice)
|
