Και μόνο η μερική επαναστροφή των χωρών τής ΕΕ προς τον γαιάνθρακα και η χαλάρωση των ωραίων, δίκαιων και αυστηρών μέτρων για την επίτευξη των στόχων που έχουμε θέσει έως ότου περάσουμε κατά 100% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δεν είναι μόνο μία ήττα γοήτρου για τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά και κάτι πολύ απτό και πολύ συγκεκριμένο: κάτι που θα πλήξει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον, δηλαδή τους ανθρώπους.

Αν και δεν ζούμε σε καθεστώς κλιματικής αλλαγής αλλά κλιματικής ΚΡΙΣΗΣ, είμαστε βέβαιοι πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην αντιστρέψουμε τελικώς την κατάσταση: η συνολική πρόοδος της ανθρωπότητας ήταν, είναι και θα είναι γραμμική και χωρίς σκαμπανεβάσματα, και οι επιστήμες και η τεχνολογία ήταν, είναι και θα είναι πάνω από κάθε σκοταδιστική, αναχρονιστική και οπισθοδρομική ιδεολογία, πάνω από τα οράματα μεγαλείου και σκότους φυλάρχων και αυτοκρατόρων στιλ Παλπάτιν.

Μολαταύτα, πισωγυρίσματα σαν το τωρινό πλήττουν —ξαναλέμε— ανθρώπους· πλήττουν ζώα· και πλήττουν ολόκληρα οικοσυστήματα. Εξαιτίας —δηλαδή για όνομα του καλού Θεού— ενός κράτους-παρία που το διαφενετεύει μία νομενκλατούρα βενζινοπωλών με νοοτροπία και πρακτικές μαφίας, δεν πρόκειται μόνο να στερηθούν το ψωμί τους κάτι εκατομμύρια πάμφτωχοι άνθρωποι σε χώρες που μαστίζονται από ανέχεια, αλλά να πατήσει φρένο η ίδια η πρόοδος του ανθρώπου — η ίδια η ιστορία. Κι αυτό δεν θα έπρεπε να είναι ανεκτό.

Η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, και αυτή η παρένθεση θα κλείσει, όπως έκλεισαν και ΟΛΕΣ οι προηγούμενες με ΟΛΟΥΣ τους άλλους πολεμάρχους-δικτάτορες, με όλους τους άλλους μικρούς και μεσαίους και μεγάλους Παλπάτιν, με όλους αυτούς τούς ψηλούς σε σώμα κοντού. Εν προκειμένω, οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και δεν θα αλλάξουν: η Γκρέτα θα νικήσει· βασικά, θα θριαμβεύσει — θα περάσουμε κατά 100% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και μάλιστα οι διαδικασίες θα επιταχυνθούν πολύ πιο σύντομα από όσο φαίνεται μπορετό αυτή τη στιγμή,για να κερδηθεί το χαμένο ελέω ρωσικού επεκτατισμού έδαφος.

Είναι όμως στ’ αλήθεια (μόνο) επεκτατισμός; Ή είναι (και) κάτι άλλο; Γιατί διαβάζουμε διαρκώς —πλέον συζητείται εντελώς ανοιχτά— πως εντέλει ο πόλεμος της Ρωσίας δεν έγινε για την… αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας (αυτό δεν το ’χαψαν ούτε άνθρωποι με δυσκολία στην κατανόηση κειμένου αθλητικής εφημερίδας, ούτε εθνικομπολεσεβίκοι), δεν έγινε τέλος πάντων μόνο για να αποκτήσει Lebensraum η πρώην ΕΣΣΔ, αυτή η υπό τον Πούτιν ένωση ολιγαρχών, αλλά ακριβώς για να ΜΗ στραφούμε σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας — πιο σωστά, για να το καθυστερήσουμε όσο γίνεται, για να πουληθεί όσο περισσότερο αέριο και πετρέλαιο μπορεί να πουληθεί ΤΩΡΑ, και μάλιστα στις υψηλότερες δυνατές τιμές.

Γιατί; Γιατί η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμους πόρους τυχαίνει να μη συμφέρει καθόλου όσους πουλάνε υδρογονάνθρακες και… και τίποτε άλλο. Τι να κάνουν αν δεν μπορούν να τους πουλήσουν, αν δεν έχουν πού αλλού να τους πουλήσουν, αν πρέπει να φτιάξουν πανάκριβα δίκτυα για να τους πουλήσουν σε τριτοκοσμικές αγορές, και ΚΥΡΙΩΣ αν δεν έχουν τα φόντα και τη βούληση να στρέψουν προς άλλους τομείς την οικονομία τους; Κλέφτες να γίνουν;

Ή πειρατές;

Ναι, η πειρατεία φαντάζει ιδανική κάποιες φορές για τον ανίκανο πάνω στην απελπισία του. Με τη διαφορά ότι κανείς ποτέ πειρατής δεν ευδοκίμησε. Όλοι τους είχαν κακά (πολύ κακά) ξέτελα.

Κυριάκος Αθανασιάδης (Athens Voice)