Το ποιος
είναι ο στόχος της Δύσης στον πόλεμο της
Ουκρανίας δεν είναι καθόλου σαφές. Ισως γιατί
υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες ανάμεσα στις ΗΠΑ
και την Ευρώπη. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν
επιδείξει μαξιμαλιστική ασάφεια, που αφήνει
πολλά περιθώρια ερμηνειών. Ο πρόεδρος Μπάιντεν
είχε κάνει λόγο για την ανατροπή του Πούτιν ως
στόχο, αν και αργότερα τον «άδειασαν» άλλοι
αξιωματούχοι. Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ δήλωσε
μετά το ταξίδι στο Κίεβο ότι σκοπός είναι η
στρατηγική αποδυνάμωση των ρωσικών ενόπλων
δυνάμεων.
Πρακτικά αυτό σημαίνει
ότι οι ΗΠΑ δεν
ενδιαφέρονται για την
άμεση διακοπή των
εχθροπραξιών. Επιδιώκουν
τη μετατροπή της
Ουκρανίας σε ένα νέο
Αφγανιστάν, σε μια
περιπέτεια που θα
αποδυναμώσει τη Μόσχα
και εν τέλει θα οδηγήσει
στην ανατροπή του
σημερινού πολιτικού
σκηνικού. Ενας πόλεμος
που θα κρατήσει καιρό
εξυπηρετεί αυτούς τους
στόχους.
Δεν βρίσκει, όμως,
σύμφωνους τους
Ευρωπαίους, οι οποίοι θα
ήθελαν –για πάρα πολλούς
λόγους– να σταματήσει ο
πόλεμος όσο πιο γρήγορα
γίνεται. Η Ευρώπη
πληρώνει το μεγαλύτερο
κόστος για τη συνέχισή
του και αντιμετωπίζει το
ρίσκο μιας σοβαρής
ύφεσης αν κρατήσει καιρό.
Είναι σαφές ότι στο
παρασκήνιο εκτυλίσσεται
μια διελκυστίνδα. Οι
Αμερικανοί δεν κρύβουν
την πρόθεσή τους να
βοηθήσουν την Ουκρανία
να κερδίσει τη Ρωσία.
Δεν πιέζουν τον Ζελένσκι
για μια συμβιβαστική
λύση ούτε βιάζονται.
Ταυτόχρονα ασκούν
πιέσεις στη Γερμανία να
ενισχύσει εξοπλιστικά το
Κίεβο. Στο μυαλό τους
είναι πολύ καθαρό ότι
στο πεδίο της Ουκρανίας
θα κριθεί το αν η Ρωσία
θα παραμείνει μια ισχυρή
δύναμη που μπορεί να
κάνει «ζημιές» ή όχι.
Και ο στόχος τους είναι
να ηττηθεί η Μόσχα,
όποιο κι αν είναι το
κόστος.
Οι διαφορές ανάμεσα στις
ΗΠΑ και την Ευρώπη έχουν
σημασία γιατί κάποια
στιγμή θα πρέπει να
βρεθεί μια «ράμπα εξόδου»
από την κρίση, τόσο για
τον Πούτιν όσο και για
τον Ζελένσκι. Για τον
Πούτιν ο συμβιβασμός θα
γίνεται όλο και πιο
ανέφικτος, καθώς θα
πιστεύει ότι η Δύση έχει
ως μοναδικό στόχο την
πολιτική του εξόντωση
και τη στρατηγική
αποδυνάμωση της Μόσχας.
Για τον Ζελένσκι η
ανοικτή «κάνουλα»
παροχής εξοπλισμών, σε
συνδυασμό με τις
αμερικανικές
παροτρύνσεις να κερδίσει
τη Ρωσία, επίσης κάνουν
πολύ δύσκολο τον
συμβιβασμό και την
ανάληψη ενός
διαφορετικού ρόλου από
την πλευρά του. Η
διαφορά όμως στο τέλος
της ημέρας είναι πως η
Ουάσιγκτον έχει
αποφασίσει ότι δεν
μπορεί να ανεχθεί
καθόλου πλέον τον Πούτιν
ή την πουτινική Ρωσία,
ενώ η Ευρώπη θεωρεί ότι
πρέπει να του δοθεί μια
διέξοδος για να
αποφευχθεί η περαιτέρω
κλιμάκωση του πολέμου.
Προς το παρόν οι ΗΠΑ
σέρνουν τον χορό και οι
σημαντικοί Ευρωπαίοι
σέρνονται…
