Ολα τα
παραπάνω καλύπτουν μια ανάγκη, αλλά προσφέρουν
και μια σημαντική νέα ασφαλιστική ύλη στις
ασφαλιστικές επιχειρήσεις της χώρας. Θα περίμενε
κανείς ότι και αυτές θα απαντούσαν με την ίδια
θέρμη που τους συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση.
Αντί
θέρμης, αυτοί επέλεξαν να «χαρατσώσουν» τους
πελάτες τους στις ετήσιες ανανεώσεις συμβολαίων
με διάφορες αιτιάσεις, άλλες αληθινές και
αυταπόδεικτες (γήρανση, αύξηση κόστους
στα νοσοκομεία κ.λπ.), άλλες λιγότερο προφανείς.
Το σίγουρο είναι ότι ενώ θα βγάλουν περισσότερα
από τις κυβερνητικές αποφάσεις, δεν δείχνουν και
πολύ αποφασισμένες να απορροφήσουν τα επιπλέον
κόστη που δημιουργούνται. Και αυτό δεν είναι
ωραίο.
Επικαλούνται ότι υποχρεούνται να αυξάνουν τα
ασφάλιστρα υγείας γιατί τα ιδιωτικά νοσοκομεία
τούς αυξάνουν τα αποζημιούμενα νοσήλια. Δεν έχω
λόγο να το αμφισβητήσω. Είναι γνωστό εδώ και
καιρό σε όποιους επισκέπτονται ένα ιδιωτικό
θεραπευτήριο ότι άλλη τιμή υψηλότερη θα
εισπραχθεί εάν έχουν ιδιωτική ασφάλιση, πολύ
λιγότερο θα πληρώσουν εάν διαπραγματευτούν οι
ίδιοι ατομικά την τιμή και πληρώσουν από την
τσέπη τους.
Και αυτό
είναι παράδοξο. Για κάποιον λόγο γίνεται και
ευθύνη της κυβέρνησης είναι να το ψάξει γιατί
δημιουργούνται και θέματα φοροδιαφυγής. Σε κάθε
περίπτωση, με αυτή τη συνθήκη καταλύεται μια
βασική αρχή της αγοράς. Για πρώτη φορά είναι
φτηνότερη η μονάδα από μια μεγάλη ομαδική
συνεργασία. Τις ασφαλιστικές τις εμπιστεύονται
και τις πληρώνουν οι ασφαλισμένοι μεταξύ άλλων
και γιατί θεωρούν ότι μπορούν να
διαπραγματευτούν καλύτερα από τους ίδιους, λόγω
μεγέθους, καλύτερες τιμές για τις ίδιες
υπηρεσίες. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ και καιρό στις
υπηρεσίες υγείας και αντί να το λύσουν οι ίδιες
ασφαλιστικές που το αντιμετωπίζουν, επιχειρούν
να το μεταφέρουν στους πελάτες τους.
Νίκος
Φιλιππίδης (in.gr)
|