Ηγνωστή ρήση του Μπίσμαρκ «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στη χώρα μας, όπου ακόμα και τα στοιχειώδη μάλλον είναι ανέφικτα. Εχει περάσει ένας χρόνος και δύο μήνες από τον Φεβρουάριο του 2021 που ψηφίστηκε το μέτρο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Από τότε το αστυνομικό δελτίο έχει φιλοξενήσει ουκ ολίγες φορές ειδήσεις, με πρωταγωνιστές τα ελληνικά πανεπιστήμια. Τον Σεπτέμβριο του 2022 η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το μέτρο «πάει λίγο πίσω» και 7 μήνες μετά, αυτό το «λίγο» γίνεται «πολύ». Χρονικά και κυρίως ποιοτικά.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας οι Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων θα αναπτυχθούν μόνο σε 3 ΑΕΙ και μάλιστα στα κάμπους και όχι σε κτίρια στον αστικό ιστό. Ουσιαστικά, εξαιρούνται τα κτίρια του Πολυτεχνείου στο κέντρο της Αθήνας, το πολύπαθο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πάντειο, αλλά και η Νομική. Και τι απομένει να προστατεύεται; Τα κάμπους του Πανεπιστημίου και της Πολυτεχνειούπολης στου Ζωγράφου και το κάμπους του Αριστοτέλειου. Στο μεταξύ το μπάχαλο καλά κρατεί. Μόλις την Τρίτη σημειώθηκαν και πάλι επεισόδια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, ενώ επίσης μέσα στην εβδομάδα άτομα στο Πανεπιστήμιο Πατρών προσπάθησαν να εκφοβίσουν τον πρύτανη, επειδή δήλωσε σε συνέντευξη πως θα σπάσει το άβατο της φοιτητικής εστίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με το που άνοιξαν οι σχολές τον Σεπτέμβριο, μόλις τη δεύτερη ημέρα, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ξυλοκοπήθηκε εντός του πανεπιστημίου από αντιεξουσιασές. Είναι ο φοιτητής που περιέγραφε ότι κατά τον ξυλοδαρμό του έλεγαν πως τον χτυπούν διότι μίλησε στην τηλεόραση υπέρ της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και κατά της βίας. Κάλεσε την Αστυνομία, η οποία δεν επενέβη με τη δικαιολογία ότι «μέσα στη σχολή ήταν φοιτητές»! Την επομένη αντιεξουσιαστές καλούσαν σε συνέλευση εντός της ΑΣΟΕΕ για να οργανωθούν δράσεις υπέρ φυλακισμένων τρομοκρατών. Σχολές γιάφκες, που φιλοξενούν σέρβερ τρομοκρατικών ομάδων, ένα ανορθόδοξο σκηνικό που βαραίνει την κυβέρνηση, η οποία ολιγωρεί υπό την πίεση μαύρων και κόκκινων ομάδων, αλλά και την ακαδημαϊκή κοινότητα η οποία δείχνει προκλητική ανοχή στη βία, τελικά νομιμοποιώντας την και υπό τον μανδύα του προοδευτισμού αρνείται κάθε μέτρο που επιχειρεί να ανατρέψει αυτό το – αν μη τι άλλο – πανευρωπαϊκά πρωτότυπο σκηνικό. «Σοκαριστική παχυδερμία» είχε χαρακτηρίσει τη στάση αυτών των πανεπιστημιακών ο διακεκριμένος επιστήμονας Αχιλλέας Γραβάνης.

Η αντίδραση της ομάδας πανεπιστημιακών; Προσέφυγαν κατά της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, με το επιχείρημα πως μπορεί να παρέμβει η κανονική Αστυνομία εάν κληθεί από τον πρύτανη. Από ποιον πρύτανη δεν είπαν. Ας πούμε αυτόν που κρατούσαν όμηρο στο γραφείο του; Εκείνον που του πέρασαν στον λαιμό ταμπέλα με επιγραφή «αλληλεγγύη στις καταλήψεις»; Το πιο αμήχανο είναι ότι, όπως συμβαίνει με όλα, το μέτρο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, τόσο υπό το βάρος των αντιδράσεων όσων έχουν βολευτεί ο καθένας για δικούς του λόγους στο χάος, όσο και εξαιτίας της κυβερνητικής ολιγωρίας θα εφαρμοστεί λίγο και στο περίπου. Αλλωστε, όπως εμφατικά τονίζουν στην προσφυγή τους οι καθηγητές «η Πανεπιστημιακή Αστυνομία είναι αντίθετη στο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ». Και αφού λοιπόν κρίνουν ότι είναι αντίθετη με το αυτοδιοίκητο, θα συνεχίσει να υπάρχει το συνδιοίκητο. Με παρανόμους.

Κατερίνα Παναγοπούλου (in.gr)