|
Γιος ενός ταχυδρομικού
υπαλλήλου, μεγάλωσε στις
εργατικές κατοικίες μιας
εβραϊκής γειτονιάς, όπου
μοιραζόταν το ίδιο
δωμάτιο με τη γιαγιά
του.
Τα καλοκαίρια δούλευε ως
ναυαγοσώστης και στους
μεγάλους αγώνες πουλούσε
χοτ ντογκ και αναψυκτικά
έξω από το στάδιο των
Γιάνκις. Όμως ήταν
αποφασισμένος να
πετύχει, για αυτό και
τελείωσε το σχολείο
πρώτος στην τάξη του. Οι
πόρτες για το Χάρβαρντ
είχαν ανοίξει, όμως σε
αντίθεση με τη
συντριπτική πλειοψηφία
των συμφοιτητών του, που
ήταν γόνοι της
αφρόκρεμας των ΗΠΑ, με
αριστοκρατικούς τρόπους
και παχυλά
καταπιστεύματα, ο
Blankfein έπρεπε να
δουλεύει στην καφετέρια
του πανεπιστημίου για να
μπορέσει να ολοκληρώσει
τις σπουδές του.
Αφότου δούλεψε μερικά
χρόνια ως δικηγόρος, δεν
άργησε να γοητευτεί από
τη Wall Street. Ωστόσο,
όταν στις αρχές της
δεκαετίας του 1980
έστειλε το βιογραφικό
του στις μεγαλύτερες
αμερικανικές επενδυτικές
τράπεζες, τη Morgan
Stanley, την Dean Witter
και την Goldman Sachs,
καμία δεν του πρόσφερε
δουλειά. Εκ των υστέρων
μοιάζει ειρωνικό, αλλά η
Goldman Sachs απέρριψε
τον μετέπειτα CEO της.
Κάπως έτσι, κατέληξε να
πιάσει δουλειά στην J.
Aron, μια μικρή και
άσημη χρηματιστηριακή
εμπορευμάτων, που παρότι
είχε πρόσφατα
εξαγοραστεί από την
Goldman Sachs, δεν
θεωρούνταν τότε παρά ο
«φτωχός συγγενής» της
επενδυτικής τράπεζας.
Ο επί 12 χρόνια
επικεφαλής της Goldman
Sachs δεν είναι μόνο ένα
από τα μακροβιότερα
αφεντικά του
αμερικανικού banking και
ένας από τους
ισχυρότερους τραπεζίτες
του κόσμου, αλλά και ο
απόλυτος «survivor» της
Wall Street. Παραδόξως,
ο μάνατζερ που έμελλε να
«αναστήσει» αυτή την
παντοδύναμη τράπεζα μετά
την κρίση του 2008, είχε
δει την Goldman Sachs να
του κλείνει την πόρτα
στα μούτρα, όταν στα
πρώτα στάδια της
καριέρας του έστειλε
βιογραφικό για να
ζητήσει δουλειά.
Το 2006, όταν ο
προκάτοχός του, Hank
Paulson, άφησε τη θέση
του CEO της Goldman
Sachs για να γίνει
υπουργός Οικονομικών
στην κυβέρνηση του
George Bush, ο Blankfein
κάθισε στην καρέκλα του
διευθύνοντος συμβούλου.
Επρόκειτο, βέβαια, για
ηλεκτρική καρέκλα, όπως
θα καταλάβαιναν δύο
χρόνια αργότερα όλοι οι
CEOs των μεγάλων
τραπεζών. Στην κρίση του
2008, η Goldman Sachs
χρειάστηκε να πάρει ένα
πακέτο διάσωσης που
ξεπέρασε τα 10 δισ.
δολάρια, όμως ήταν η
πρώτη από τις τράπεζες
της Wall Street που
μπόρεσε να αποπληρώσει
αυτή την κρατική
βοήθεια μέσα σε έναν
χρόνο.
Έχοντας νικήσει την
κρίση αλλά και τον
καρκίνο, ο Blankfein
διαβεβαίωνε ότι «δεν
σκοπεύει να πεθάνει στο
γραφείο του». Το 2018
αποσύρθηκε από τη θέση
του CEO, δίνοντας τη
σκυτάλη στον David
Solomon, έναν τραπεζίτη
που στον ελεύθερο χρόνο
του παίζει dance μουσική
σε clubs.
Τι κάνει, λοιπόν, ένας
πρώην άρχοντας του
σύμπαντος όταν
αποσυρθεί. Τα
προηγούμενα χρόνια, η
διαδρομή ενός
απερχόμενου CEO της
Goldman Sachs προς το
υπουργείο Οικονομικών
των ΗΠΑ έμοιαζε να είναι
σχεδόν αυτόματη. Όμως οι
καιροί έχουν αλλάξει και
οι τραπεζίτες είναι πολύ
«τοξικοί» για να μπουν
στην αμερικανική
κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο Blankfein είχε
παραδεχθεί σε παλαιότερη
συνέντευξή του ότι θα
τον ενδιέφερε κάποια
κυβερνητική θέση. Αλλά
όπως έλεγε, καταλαβαίνει
γιατί αυτό δεν πρόκειται
να συμβεί.
Σήμερα, κυκλοφορούν
σενάρια μέχρι και για
την επιστροφή του στην
Goldman Sachs, έπειτα
από δημοσιεύματα που τον
θέλουν να είναι
δυσαρεστημένος με τις
επιδόσεις του Solomon. Ο
ίδιος, πάντως, κόβει
κάθε συζήτηση περί
επιστροφής,
ξεκαθαρίζοντας ότι δεν
έχει καμία διάθεση να
δουλεύει και πάλι 100
ώρες την εβδομάδα. Και
συνεχίζει την παρτίδα
γκολφ του…
Πηγή: Money Review |
