Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και ταχύτερη αύξηση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βασικός παράγοντας για το νέο άλμα είναι οι αναδυόμενες αγορές, όπου το χρέος εκτινάχθηκε σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα άνω των 105 τρισ. δολαρίων -55 τρισ. περισσότερα σε σχέση με μια δεκαετία πριν. Στην τριμηνιαία έκθεση Global Debt Monitor, που δημοσιεύτηκε νωρίτερα τον Μάιο, το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο αναφέρει ότι τα 2/3 των 315 τρισ. δολαρίων προέρχονται από ανεπτυγμένες οικονομίες, με Ιαπωνία και ΗΠΑ στις πρώτες θέσεις. Διευκρινίζεται, όμως, ότι ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ των ανεπτυγμένων οικονομιών έχει μειωθεί, το οποίο αποτελεί ενθαρρυντικό στοιχείο, παρά τον έντονο προβληματισμό για την «επόμενη ημέρα» στις ΗΠΑ στην περίπτωση που ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο και κάνει πράξη τη δέσμευσή του για γενναιόδωρες φοροελαφρύνσεις στις αμερικανικές επιχειρήσεις.

Στον αντίποδα ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ στις αναδυόμενες αγορές εκτοξεύτηκε σε νέο υψηλό, στο 257%. Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται άνοδος στον συγκεκριμένο δείκτη την τελευταία τριετία, ο οποίος υποδηλώνει πόσο εύκολα μπορεί μια χώρα να εξυπηρετεί το χρέος της. Κίνα, Ινδία και Μεξικό βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τις χώρες που αύξησαν περισσότερο το χρέος τους.

«Ενώ η υγεία των ισολογισμών των νοικοκυριών θα πρέπει να παρέχει ένα “μαξιλάρι” έναντι των υψηλότερων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα επιτοκίων βραχυπρόθεσμα, τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού εξακολουθούν να είναι υψηλότερα από τα προ της πανδημίας επίπεδα» αναφέρει επίσης το IIF στην έκθεσή του, παραθέτοντας αναλυτικά στοιχεία για το ποιοι και πόσα χρωστούν. Πιο συγκεκριμένα, από τα 315 τρισ. δολάρια:

59,1 τρισ. δολάρια αντιστοιχούν στο χρέος των νοικοκυριών, ήτοι στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, φοιτητικά δάνεια κ.λπ.

164,5 τρισ. δολάρια αφορούν σε χρέος επιχειρήσεων, καθώς οι εταιρείες αναζήτησαν χρηματοδότηση σε επενδύσεις και δραστηριότητες. Από αυτά τα χρήματα τα 70,4 τρισ. δολάρια κατευθύνθηκαν στον χρηματοπιστωτικό τομέα.

91,4 τρισ. δολάρια αφορούν το δημόσιο χρέος.

Το IIF προσδιόρισε τον επίμονο πληθωρισμό, τις αυξανόμενες εμπορικές τριβές και τις γεωπολιτικές εντάσεις ως παράγοντες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό κίνδυνο για τη δυναμική του χρέους, «ασκώντας ανοδικές πιέσεις στο παγκόσμιο κόστος χρηματοδότησης». Ήδη, πάντως, η αύξηση του χρέους σε μεγάλα κράτη της Δύσης έχει κάνει τις Κεντρικές Τράπεζες να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς ΗΠΑ και Ευρώπη γίνονται ολοένα και περισσότερο ευάλωτες σε μια χρονική περίοδο που οι μεγάλες επενδύσεις σε πράσινη οικονομία και βιομηχανία αποτελούν μονόδρομο για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.