Έκτοτε, αναλυτές πείθονται πως το Ριάντ με την Τεχεράνη ηγούνται μιας προσπάθειας να μην αποξενωθούν ξανά, καθώς διακυβεύονται αρκετά για τα δυο πετρελαιοπαραγωγά κράτη. Αν μη τι άλλο ήταν επιτυχής η περσινή διαμεσολάβηση της Κίνας για την εξομάλυνση των μεταξύ τους σχέσεων -μετά από πολυετή αντιπαλότητα που ξεκίνησε από τα κινήματα της Αραβικής Άνοιξης.

Παρεμπιπτόντως, ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες και των δυο πετρελαιοπαραγωγών χωρών είναι η Κίνα. Οι εξαγωγές μαύρου χρυσού από τη Σαουδική Αραβία στην Κίνα έχουν αυξηθεί κατά 21,5%, ετησίως, την τελευταία πενταετία. Η Τεχεράνη πωλεί επίσης πετρέλαιο της τάξεως των δυο δισ. δολαρίων, μηνιαίως, στην Κίνα. Οι πωλήσεις αυτές αναλογούν τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ της ιρανικής οικονομίας. Οι συναλλαγές αυτές καταδεικνύουν τη δυνατότητα των κρατών του αραβικού κόσμου να προσαρμόζονται σε μια διεθνή αγορά όπου οι ΗΠΑ παίζουν πια κυρίαρχο ρόλο.

Γιατί το πετρέλαιο δεν έχει φτάσει στα 100 δολάρια το βαρέλι

Η μεγάλη αύξηση της πετρελαϊκής παραγωγής των ΗΠΑ είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι διακυμάνσεις των τιμών του πετρελαίου είναι περιορισμένες παρά την έναρξη ενός νέου κύκλου βίας στη Μέση Ανατολή. Καθώς οι τιμές του πετρελαίου απέχουν από τα 100 δολάρια το βαρέλι, ακυρώνοντας την όποια επίδραση που θα μπορούσαν να είχαν οι μειώσεις στην προσφορά που επιχειρεί ο ΟΠΕΚ, τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη δεν έχουν άλλη επιλογή από το να θωρακίσουν το μερίδιό τους στην παγκόσμια αγορά.

Ένας ακόμη λόγος που οι τιμές του πετρελαίου δεν έχουν εκτοξευτεί στα ύψη είναι πως το Ισραήλ ακόμη δεν έχει απαντήσει στις τελευταίες πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν να στοχεύσει τον τερματικό σταθμό του νησιού Kharg, το οποίο βρίσκεται στον Περσικό Κόλπο και απ’ όπου το Ιράν εξάγει το 90% της πετρελαϊκής παραγωγής του. Μια τέτοια ολέθρια προοπτική μπορεί να οδηγούσε σε μια σειρά αντιποίνων που, ενδεχομένως, να συμπαρέσυρε πετρελαϊκές μονάδες της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ ή και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, όπως γράφει ο Ζαβιέ Μπλας, αρθρογράφος του πρακτορείου Bloomberg. Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν πως, αφενός, η Σαουδική Αραβία δεν διαφωνεί μ’ έναν ρόλο των ΗΠΑ στο Ισραήλ, καθώς έτσι αντικρούεται η επιθετικότητα των ανταρτών Χούθι της Υεμένης, μέλος του «Άξονα της Αντίστασης». Αφετέρου, το Ριάντ προβληματίζεται με την έκταση που λαμβάνει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, επιδιώκοντας έναν ουδέτερο ρόλο με κίνητρο τη σταθερότητα.

Πάντως, και οι ΗΠΑ απεύχονται μια επίθεση του Ισραήλ στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν καθώς θα οδηγούσε σε ράλι τις τιμές του πετρελαίου. Η Ουάσιγκτον υπολογίζει πως με τη θανάτωση του ηγέτη της Χαμάς, Γιαχία Σινουάρ, το Ισραήλ ενδεχομένως να μετριάσει τα σχέδια του για μια επίθεση στο Ιράν.

Πηγή: The Power Game