Το λογιστικό πρότυπο που έχει σχεδιαστεί για την αποφυγή μιας νέας κρίσης απαιτεί από τις τράπεζες να προβαίνουν σε προκαταβολική πρόβλεψη όταν χορηγούν δάνειο και στη συνέχεια σε πληρέστερη, εάν υπάρχουν ενδείξεις πιθανής χρεοκοπίας, αντί να περιμένουν να μην πληρωθεί το δάνειο.

Ωστόσο, οι τράπεζες της ευρωζώνης καθυστερούν να εφαρμόσουν το Διεθνές Πρότυπο Χρηματοοικονομικής Αναφοράς 9 (IFRS 9) (ΔΠΧΑ 9), είπε η Μουκ επαναλαμβάνοντας την ανησυχία που συμμερίζονται και άλλες ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές.

«Ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος, ειδικά στον τομέα των κλιματικών και περιβαλλοντικών κινδύνων, πολλές τράπεζες απέχουν ακόμη πολύ από το να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ΔΠΧΑ 9», εξήγησε μιλώντας σε συνέδριο της ΕΚΤ.

Το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων στον ισολογισμό των τραπεζών της ευρωζώνης έχει συρρικνωθεί σε ιστορικό χαμηλό από την οικονομική κρίση και την κρίση χρέους πριν από 15 χρόνια. Ένας σημαντικός παράγοντας που συνετέλεσε στη μείωση του ποσοστού είναι η πίεση που ασκεί η ΕΚΤ στις τράπεζες, τονίζει το Reuters.

Ωστόσο, η άνοδος των επιτοκίων και οι νέοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι -από τον πόλεμο στην Ουκρανία έως τη διατάραξη των καθιερωμένων εμπορικών σχέσεων με την Κίνα και τις ΗΠΑ- προκαλούν και πάλι νευρικότητα στις ρυθμιστικές αρχές.

Που ελλοχεύει ο κίνδυνος

Η Μπουκ είπε ότι οι τράπεζες βασίζονται υπερβολικά σε ευρείες «επικαλύψεις», γενικές διατάξεις έναντι νέων κινδύνων και αβεβαιότητας, που δεν μπορούν εύκολα να αποτυπωθούν από τα εσωτερικά τους μοντέλα.

Ως παραδείγματα έφερε ορισμένες τράπεζες που χρησιμοποίησαν «επικαλύψεις ομπρέλας» οι οποίες αποτυγχάνουν να εξηγήσουν πώς επηρεάζονται διαφορετικοί τομείς σε διαφορετικό βαθμό από τις ίδιες τομεακές διαφορές κινδύνου.

Άλλες τράπεζες απλώς μείωσαν τις γενικές προβλέψεις για την οικονομική ανάπτυξη που χρησιμοποιούν για τον υπολογισμό των αναμενόμενων ζημιών.

«Αυτό αγνοεί ότι, για παράδειγμα, μια διαταραχή των εμπορικών σχέσεων μπορεί να απειλήσει πελάτες με εξαγωγικό προσανατολισμό, ενώ μπορεί να επηρεάσει οριακά μόνο το συνολικό ΑΕΠ» πρόσθεσε.

«Αυτή η πρακτική υποτιμά τους πραγματικούς κινδύνους χρεοκοπίας που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες».

Επιπλέον, τόνισε ότι «πολλές» τράπεζες απέτυχαν να αναταξινομήσουν σωστά τα δάνειά τους.

Οι κανόνες ΔΠΧΠ προβλέπουν τρία «στάδια» για τα δάνεια – εξυπηρετούμενα, υποαποδοτικά και μη – με βάση το πόσο πιθανό είναι να παραμείνουν απλήρωτα, με αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων προβλέψεων.

«Η καλή διαχείριση κινδύνων στις τράπεζες απαιτεί τη βελτίωση της χρήσης επικαλύψεων για την ακριβέστερη εξέταση του αντίκτυπου των νέων κινδύνων, τη χρήση προσομοιώσεων και σεναρίων και τη βελτίωση των μεταβιβάσεων σταδίου» κατέληξε.