Ως αποτέλεσμα, τα ρομπότ γίνονται όλο και ικανότερα, ευκολότερα στον προγραμματισμό και με δυνατότητες να εξηγούν τι κάνουν. Οι επενδυτές επενδύουν σε νεοσύστατες επιχειρήσεις ρομποτικής. Η OpenΑΙ, η δημιουργός του ChatGPT, η οποία εγκατέλειψε τα ρομπότ πριν από μερικά χρόνια, άλλαξε γνώμη και άρχισε να προσλαμβάνει μια νέα ομάδα ρομποτικής. Όταν η προηγουμένως «ασώματη τεχνητή νοημοσύνη εφαρμόζεται στον φυσικό κόσμο, φαίνεται να έχει τεράστιες δυνατότητες.

Τα ρομπότ μπορούν να εμπνεύσουν φόβο. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται από τη γέννησή τους από το Χόλιγουντ να τα φοβούνται -αντιπροσωπεύουν την πιο πρόσφατη ενσάρκωση της αρχαίας ιστορίας του εφευρέτη που χάνει τον έλεγχο του δημιουργήματός του. Και ακόμα κι αν τα ρομπότ δεν είναι κυριολεκτικά οι δολοφονικές μηχανές των ταινιών όπως ο «Εξολοθρευτής», μπορούν να εξοντώσουν αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας σε εργοστάσια και αποθήκες. Παρ’ όλα αυτά, οι τελευταίες εξελίξεις στη ρομποτική θα αποφέρουν πραγματικά και ουσιαστικά οφέλη.

Ένα από αυτά είναι ότι τα νέα «πολυτροπικά» μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης συνδυάζουν την κατανόηση της γλώσσας και της όρασης με δεδομένα από ρομποτικούς αισθητήρες και ενεργοποιητές. Αυτή η προσέγγιση καθιστά δυνατή τη διαχείριση των ρομπότ με τη χρήση απλών λέξεων. Μπορείτε να ρωτήσετε ένα ρομπότ τι είναι σε θέση να δει ή να του πείτε να «μαζέψει το κίτρινο φρούτο» που βρίσκεται κοντά του. Τέτοια μοντέλα στην πραγματικότητα παρέχουν στα ρομπότ έναν βαθμό κοινής λογικής -στην προκειμένη περίπτωση, να γνωρίζουν ότι η μπανάνα είναι ένα είδος κίτρινου φρούτου. Και όπως συμβαίνει με τα chatbots, σε ένα ρομπότ μπορεί να ζητηθεί να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του απλά αλλάζοντας μια προτροπή κειμένου, κάτι που προηγουμένως θα απαιτούσε περίπλοκο επαναπρογραμματισμό.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι τα νέα μοντέλα επιτρέπουν στα ρομπότ να εξηγούν το σκεπτικό πίσω από τις ενέργειές τους. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο, ιδίως όταν συμπεριφέρονται με απροσδόκητους ή ανεπιθύμητους τρόπους. Εφόσον οι εγκέφαλοι των ρομπότ δεν είναι ανεξιχνίαστα μαύρα κουτιά, ο προγραμματισμός και η αποσφαλμάτωσή τους είναι αρκετά απλά. Τα νέα μοντέλα είναι επίσης λιγότερο πιθανό να έχουν παραισθήσεις -στην τεχνολογική ορολογία «να βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους»-, επειδή η αντίληψή τους βασίζεται σε παρατηρήσεις του κόσμου και στοχεύουν να διασφαλίσουν ότι η γνωστική και η φυσική πραγματικότητα ταιριάζουν, γεγονός που τα καθιστά ασφαλέστερα και πιο αξιόπιστα.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι τα ρομπότ μαθαίνουν όλο και καλύτερα γρήγορα από τη μία δεξιότητα στην άλλη μέσω της μίμησης και της γενίκευσης, διαδικασίες που ανοίγουν την πόρτα στα ρομπότ να φύγουν από τα εργοστάσια και τις αποθήκες. Αρκετές εταιρείες και ερευνητικές ομάδες χρησιμοποιούν τα τελευταία μοντέλα της ΤΝ για να κατασκευάσουν ανθρωποειδή ρομπότ, με βάση το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, σε αντίθεση με μια γραμμή συναρμολόγησης, έχει σχεδιαστεί για να κινούνται άνθρωποι. Οι αγορές εργασίας σε όλο τον πλούσιο κόσμο είναι στενές -και γίνονται όλο και στενότερες, καθώς οι κοινωνίες γερνούν. Εκτός από την αύξηση της παραγωγικότητας, καθώς τα εργατικά δυναμικά συρρικνώνονται, τα πιο ικανά ρομπότ θα μπορούσαν να μαγειρεύουν και να καθαρίζουν και να φροντίζουν τους ηλικιωμένους και τους χρήζοντες βοήθειας.

Οι προηγμένες οικονομίες θα χρειαστούν περισσότερη αυτοματοποίηση αν πρόκειται να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και η Κίνα βρίσκονται στις πέντε πρώτες χώρες με τα περισσότερα ρομπότ για κάθε εργαζόμενο στη μεταποίηση. Δεν είναι τυχαίο ότι γερνούν επίσης ραγδαία. Χωρίς τα ρομπότ να βοηθήσουν, περισσότεροι άνθρωποι ίσως χρειαστεί να εργαστούν περισσότερο και να συνταξιοδοτηθούν αργότερα. Τα επόμενα χρόνια οι συμπεριφορές θα μπορούσαν κάλλιστα να αλλάξουν και ο φόβος για την άφιξη των ρομπότ να μετατραπεί σε ευχή να έρθουν νωρίτερα.

Πηγή: The Economist