Στην πράξη, οι περισσότεροι ενδιαφερόμενοι θα κληθούν να μειώσουν τις απαιτήσεις τους σε ό,τι αφορά την επιφάνεια, προκειμένου να περιορίσουν τη δαπάνη του ενοικίου, κάτι που εξηγεί και τη δυσκολία εύρεσης διαμερίσματος 70-80 τ.μ., το οποίο να είναι σε μια αποδεκτή κατάσταση. Το πρόβλημα μεγεθύνεται και από το ότι οι περιοχές που θεωρούνται πιο προσιτές, όπως τα δυτικά προάστια, οι συνοικίες πέριξ του Πειραιά και η Δυτική Αττική (π.χ. Ασπρόπυργος, Ιλιον κτλ.), έχουν σημειώσει και τις μεγαλύτερες αυξήσεις των ενοικίων. Για παράδειγμα, στα προάστια του Πειραιά και στο Υπόλοιπο της Αττικής, η μέση αύξηση αγγίζει το 44% σε 8,65 ευρώ/τ.μ. και 9,33 ευρώ/τ.μ. αντίστοιχα.

Αύξηση κατά 39,5% καταγράφουν και τα ανατολικά προάστια σε 9 ευρώ/τ.μ., ενώ στα δυτικά προάστια (π.χ. Περιστέρι, Αιγάλεω κτλ.), η μέση ζητούμενη τιμή ενοικίασης έχει αυξηθεί κατά 39,5% σε σχεδόν 8,9 ευρώ/τ.μ.

Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε πριν από μερικές ημέρες η Eurostat, το πραγματικό διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων έχει αυξηθεί κατά 22,3% από το 2019 έως το 2024. Το ποσοστό αυτό προσμετρά τόσο την επίδραση του πληθωρισμού, όσο και των φοροελαφρύνσεων και των μειώσεων των ασφαλιστικών εισφορών, που έχουν θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια. Με δεδομένο ότι από την 1η Ιανουαρίου θα εφαρμοστούν και οι νέες φορολογικές ελαφρύνσεις που ψηφίστηκαν πρόσφατα, αλλά και ότι την Παρασκευή ξεκίνησε και η διανομή του πρώτου ετήσιου επιδόματος ενοικίου, ύψους έως 800 ευρώ, στους δικαιούχους, είναι σαφές ότι καταβάλλονται προσπάθειες για την άμβλυνση της στεγαστικής κρίσης.

Παράγοντες της αγοράς ακινήτων εκτιμούν πάντως ότι η λύση θα έρθει μέσω της επαναφοράς της κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής, για τη δημιουργία προσιτών κατοικιών προς αγορά, ή ενοικίαση, από τα πιο αδύναμα και ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Πρόκειται για έναν τομέα όπου η Ελλάδα παραμένει ουραγός στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση της Blupeak Properties, εταιρείας ανάλυσης δεδομένων ακινήτων, η Ισπανία έχει θέσει πλαφόν 2,2% στις αναπροσαρμογές των ενοικίων προς τα πάνω (σε κάθε ανανέωση δηλαδή), ενώ χρηματοδοτεί την ανέγερση 184.000 νέων κατοικιών.

Η Ολλανδία επιβάλλει point system που συνδέει τιμές με ποιότητα και τοποθεσία, ενώ η Πορτογαλία επενδύει 2 δισ. ευρώ για 33.000 νέες κοινωνικές κατοικίες έως το 2030.

Αντίστοιχα, στη Βιέννη, το 43% των κατοικιών είναι κοινωνική ή μη κερδοσκοπική στέγη – ένα μοντέλο που κρατάει τα ενοίκια 30% χαμηλότερα από την ελεύθερη αγορά.