Ωστόσο, η βαρβαρότητα του Τραμπ, που βασίζεται σε γελοίους υπολογισμούς και λανθασμένα δεδομένα, είναι εξίσου σοκαριστική με τις καταπιεστικές πρακτικές του Βασιλιά Γεωργίου Γ΄ — με τη διαφορά ότι ο τελευταίος είχε την δικαιολογία των ψυχιατρικών προβλημάτων.

Η «οικονομική ανεξαρτησία» που προωθεί ο Τραμπ, με τον προστατευτισμό του 19ου αιώνα, ισοδυναμεί με απομόνωση. Το πιθανότερο είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος, αν και με δυσκολία, θα καταλήξει να χτίσει μια νέα παγκόσμια εμπορική τάξη, αντικαθιστώντας αυτή που δημιούργησε η Αμερική και τώρα εγκαταλείπει.

Γεωπολιτικές και Οικονομικές Συνέπειες

Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στην οικονομία. Χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα αναζητούν ενισχυμένους εμπορικούς δεσμούς με την Κίνα, ενώ οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας επιταχύνουν τις περιφερειακές συνεργασίες.

Εν τω μεταξύ, πολλοί φοβούνται ότι οι δασμοί του Τραμπ θα προκαλέσουν παγκόσμια ύφεση. Η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, διευθύντρια του ΔΝΤ, προειδοποίησε για «σοβαρό κίνδυνο», ενώ η JPMorgan αυξήσει τις πιθανότητες για ύφεση από 40% σε 60%, αναφέροντας πιθανές διακοπές στις εφοδιαστικές αλυσίδες και ψυχολογικό σοκ.

Τι Σκοπεύει Πραγματικά ο Τραμπ;

Η στρατηγική του φαίνεται χωρίς σαφή στόχο. Είναι οι δασμοί εργαλείο πίεσης για καλύτερες συμφωνίες; Ο γιος του, Έρικ Τραμπ, ισχυρίζεται ότι ο πρόεδρος θέλει να «κερδίσει» στις διαπραγματεύσεις. Αλλά σύμβουλοί του, όπως ο Πίτερ Ναβάρο, δηλώνουν ότι πρόκειται για «εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

Οι υπολογισμοί πίσω από τους δασμούς είναι εξίσου αμφίβολοι, βασισμένοι σε έναν παράλογο τύπο που διαιρεί το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με τις εισαγωγές κάθε χώρας. Η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί τα ελλείμματα αποτέλεσμα κακόβουλων εμπορικών συμφωνιών, αλλά αγνοεί τον υπερτιμημένο δολάριο, τις υψηλές δαπάνες και την υπερκατανάλωση των Αμερικανών.

Μπορούν οι Δασμοί να Επιστρέψουν την Αμερική στον 19ο Αιώνα;

Ο Τραμπ έχει επαινέσει την εποχή των υψηλών δασμών (1870–1913), ισχυριζόμενος ότι τότε η Αμερική άκμαζε. Ωστόσο, οι σημερινές συνθήκες διαφέρουν: οι δασμοί δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ούτε είναι προβλέψιμοι.

Επιπλέον, η υπόσχεση για επιστροφή βιομηχανικών θέσεων εργασίας αγνοεί την τεχνολογική πρόοδο. Ακόμη και ο Βανς το 2017 παραδέχτηκε ότι οι αυτοματισμοί περιορίζουν τέτοιες ελπίδες.

Τι Απομένει;

Οι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ βρίσκονται σε δίλημμα: να δεχτούν τους δασμούς ή να ανταποδώσουν; Ό,τι κι αν κάνουν, είναι πιθανό να στραφούν προς μια νέα εμπορική τάξη — χωρίς την Αμερική. Και αυτό μπορεί να κοστίσει ακριβά στην οικονομία και τη γεωπολιτική επιρροή των ΗΠΑ.