Γι’ αυτό, άλλωστε, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στις Βρυξέλλες ότι η συγκεκριμένη συμφωνία «ενθαρρύνει αυτούς οι οποίοι ξοδεύουν λίγο να ξοδέψουν περισσότερο, επιβραβεύει αυτούς οι οποίοι ήδη ξοδεύουν περισσότερα και ενδεχομένως να τους επιτρέψει να ξοδέψουν ακόμη πιο πολλά για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα».

Η Ελλάδα προβλέπεται να αυξήσει τις αμυντικές της επενδύσεις κατά 500 εκατ. ευρώ το 2026 και προσβλέπει στη δυνατότητα να ενεργοποιήσει τη ρήτρα διαφυγής για να εξαιρέσει ένα ποσόν αυτής της τάξης από το όριο δαπανών του Συμφώνου Σταθερότητας και να το αξιοποιήσει για φοροελαφρύνσεις ή άλλες αμυντικές δαπάνες. Το τελευταίο είναι μάλλον βέβαιο ότι θα μπορεί να το κάνει, αλλά το αν και υπό ποιες προϋποθέσεις θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τον δημοσιονομικό χώρο για φοροελαφρύνσεις θα φανεί από την πρόταση απόφασης της Κομισιόν, που θα ακολουθήσει. Πάντως, τα συμπεράσματα του Συμβουλίου των αρχηγών των κρατών-μελών κινήθηκαν προς θετική κατεύθυνση. Επίσης, θετικό θεωρεί η ελληνική πλευρά το γεγονός ότι γίνεται αναφορά πλέον σε αμυντικές δαπάνες συνολικά και όχι μόνο για επενδύσεις, κάτι που προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία.

Η μη αναφορά των συμπερασμάτων του Συμβουλίου στην πρόταση της Κομισιόν για αξιοποίηση των κονδυλίων συνοχής για αμυντικούς σκοπούς, είναι επίσης ευπρόσδεκτη από την Αθήνα, καθώς οι ανάγκες της Ελλάδας για έργα ανάπτυξης και σύγκλισης με την Ε.Ε. είναι πολύ μεγάλες και δεν θα ήθελε να μεταφέρει πόρους του ΕΣΠΑ σε αμυντικές χρήσεις. Πάντως, εκτιμάται ότι η σχετική αναφορά της πρότασης της Κομισιόν απευθύνεται κυρίως σε χώρες που δεν εμφανίζουν μεγάλη απορροφητικότητα των πόρων συνοχής και για τις οποίες ίσως αποτελέσει διέξοδο η αλλαγή της χρήσης τους.

Σε ό,τι αφορά τη δημιουργία Ταμείου για κοινό δανεισμό, με εγγύηση από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, ύψους 150 εκατ. ευρώ, η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι αποτελεί μία επιπλέον δυνατότητα και σαν τέτοια είναι ευπρόσδεκτη. Στο σημείο αυτό, πάντως, υπάρχει ακόμη μεγάλη ασάφεια ως προς το τι θα μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτός ο δανεισμός και συγκεκριμένα αν θα αφορά κοινές επενδύσεις, αγορές από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης ή όχι. Για παράδειγμα, έχει τεθεί το ερώτημα αν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ο θόλος του Αιγαίου, εφ’ όσον στηριχθεί σε ισραηλινή τεχνολογία.

Η Ευρώπη, βεβαίως, σημειώνουν οι αναλυτές, απέχει ακόμη πολύ από την έννοια της κοινής αμυντικής πολιτικής. Ωστόσο η Αθήνα επισημαίνει ότι είναι θετική η αναφορά στο κείμενο των συμπερασμάτων ότι η άμυνα σε όλη την έκταση των θαλάσσιων, χερσαίων και εναέριων συνόρων «συνεισφέρει στην ασφάλεια της Ευρώπης συνολικά».