|
Όμως
στις 22 Οκτωβρίου, προς
έκπληξη των περισσότερων
Τούρκων, ήταν ο ίδιος ο
κ. Bahcheli που
αναπτέρωσε τις ελπίδες
για επίτευξη λύσης με το
ΡΚΚ, καλώντας τον
φυλακισμένο ηγέτη της
οργάνωσης, Abdullah
Ocalan, να μιλήσει στο
κοινοβούλιο και να
αποκηρύξει τη βία. Εάν ο
Κούρδος ηγέτης διέλυε το
PKK, θα μπορούσε να έχει
την ευκαιρία να αφεθεί
ελεύθερος, δήλωσε ο κ.
Bahcheli. Μία ημέρα
αργότερα ο κ. Ocalan, ο
οποίος έχει περάσει ένα
τέταρτο του αιώνα σε ένα
απομακρυσμένο
νησί-φυλακή, δήλωσε ότι
θα μπορούσε να
«μεταφέρει τη διαδικασία
από τη βία στην
πολιτική».
Μια
υπενθύμιση για το πόσο
δύσκολο μπορεί να είναι
αυτό ήρθε την ίδια
ημέρα, όταν δύο μαχητές
του PKK σκότωσαν πέντε
άτομα και τραυμάτισαν
πάνω από δώδεκα άλλα στα
κεντρικά γραφεία μιας
κορυφαίας τουρκικής
αμυντικής εταιρείας στην
Άγκυρα, την πρωτεύουσα,
πριν σκοτωθούν. Η
Τουρκία απάντησε με
αεροπορικές επιδρομές
εναντίον των προπυργίων
της οργάνωσης στη Συρία
και το Ιράκ. Το PKK
ισχυρίστηκε αργότερα ότι
η επίθεση δεν σχετίζεται
με την πρόσκληση του κ.
Bahcheli.
Η βία θα
μπορούσε να είχε
εκτροχιάσει οποιαδήποτε
ειρηνευτική διαδικασία
πριν καν αρχίσει, αλλά
δεν το έκανε. Στις 30
Οκτωβρίου ο κ. Erdogan
υποστήριξε την πρόταση
του εταίρου του στον
συνασπισμό, αλλά
απέκλεισε τις συνομιλίες
με άλλους διοικητές του
PKK, εκτός του κ.
Ocalan. Η επιτυχία είναι
αβέβαιη. Προηγούμενες
συνομιλίες κατέρρευσαν
το 2015 εν μέσω
αμοιβαίων
αλληλοκατηγοριών,
πυροδοτώντας έναν κύκλο
βίας που κατέστρεψε
τμήματα της
νοτιοανατολικής
Τουρκίας, πριν εξαπλωθεί
στη βόρεια Συρία. Οι
Κούρδοι πολιτικοί
κατηγόρησαν τον κ.
Erdogan ότι επιδιώκει
την εξουσία αντί της
ειρήνης και ότι
υποστηρίζει το Ισλαμικό
Κράτος εναντίον των
Κούρδων ανταρτών.
Τούρκοι αξιωματούχοι
λένε ότι το PKK
χρησιμοποίησε τις
συνομιλίες για να
κερδίσει χρόνο και να
επανεξοπλιστεί.
Από την
έναρξη της σύγκρουσης
πριν από τέσσερις
δεκαετίες, οι επιθέσεις
του PKK, οι τακτικές
καμένης γης του
τουρκικού στρατού και οι
δολοφονίες, τόσο από τα
τουρκικά αποσπάσματα
θανάτου, όσο και από
τους αντάρτες, στοίχισαν
τη ζωή σε πάνω από
40.000 ανθρώπους. Η
Τουρκία είναι τώρα
ισχυρότερη. Το PKK έχει
εξαλειφθεί ως μαχητική
δύναμη στα
νοτιοανατολικά. Οι
μαζικές συλλήψεις έχουν
σπρώξει το κύριο
κουρδικό κόμμα της
Τουρκίας, το Κόμμα
Ισότητας και Δημοκρατίας
των Λαών (DEM), στο
περιθώριο της πολιτικής.
Αυτό
κάνει πολλούς
παρατηρητές να
αναρωτιούνται γιατί η
κυβέρνηση της Τουρκίας
επέλεξε αυτήν τη στιγμή
για να αναζωπυρώσει την
ειρηνευτική διαδικασία.
Η πιθανή εξήγηση έχει να
κάνει με τη ζημιά που
υπέστησαν το Ιράν και οι
πληρεξούσιοί του τον
τελευταίο χρόνο από το
Ισραήλ. Η φθίνουσα
επιρροή του Ιράν στη
Συρία και το Ιράκ
κινδυνεύει να ενθαρρύνει
τους Κούρδους της
περιοχής να επιδιώξουν
μεγαλύτερη αυτονομία,
λέει ο Mesut Yegen, ένας
Τούρκος ακαδημαϊκός.
«Αυτό είναι το σενάριο
που θέλει να αποτρέψει η
Τουρκία».
Η
ξαφνική μεταστροφή του
κ. Bahceli, από ένα από
τα μεγαλύτερα εμπόδια
στις συνομιλίες με το
PKK σε μεσολαβητή, είναι
εξίσου εντυπωσιακή. Ο
ηγέτης του MHP είναι
γνωστό ότι έχει πολλούς
συμμάχους στην απέραντη
γραφειοκρατία της
Τουρκίας, και ιδιαίτερα
στις δυνάμεις ασφαλείας.
«Ο ρόλος του Bahceli
υποδηλώνει ότι πρόκειται
για ένα σοβαρό σχέδιο
του τουρκικού κράτους»,
λέει ο Cengiz Candar,
βουλευτής του DEM, «και
ότι βρισκόμαστε είτε
στην παραμονή πολύ
σημαντικών εξελίξεων,
είτε ήδη στη φάση της
υλοποίησης».
Πηγή:
The Economist
|
