Παρότι οι επενδύσεις ενισχύθηκαν στο δεύτερο τρίμηνο του 2025, το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας ανάπτυξης αποδίδεται στην κατανάλωση των νοικοκυριών. Η αύξηση στην απασχόληση και στους μισθούς, σε συνδυασμό με ιδιαίτερα ισχυρές τουριστικές ροές, δημιούργησε πρόσθετη ζήτηση που αντιστάθμισε το δυσμενές διεθνές κλίμα. Ωστόσο, η εξάρτηση από την κατανάλωση και τον τουρισμό καθιστά την οικονομία εκτεθειμένη σε εξωτερικά σοκ.

Ο πληθωρισμός συνεχίζει να μειώνεται αλλά με επιβραδυνόμενο ρυθμό. Από 2,8% το 2025, εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 2,3% το 2026 και στο 2,4% το 2027. Παρά την αποκλιμάκωση, οι τιμές παραμένουν εκτεθειμένες στις διακυμάνσεις της διεθνούς ενέργειας και στις πιέσεις που προκαλεί η διατηρημένη ζήτηση.

Στο μέτωπο της εργασίας, η Ελλάδα καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας από το 2009, στο 8,2% τον Οκτώβριο του 2025, χάρη στην αύξηση της απασχόλησης. Οι μισθοί προβλέπεται να αυξηθούν κατά 3,6% ετησίως, λόγω της ανόδου του κατώτατου μισθού και των μειώσεων φόρων και εισφορών. Ωστόσο, η Κομισιόν επισημαίνει ότι δομικά προβλήματα όπως οι ελλείψεις δεξιοτήτων, η περιορισμένη συμμετοχή των γυναικών και η χαμηλή παραγωγικότητα σε συγκεκριμένους κλάδους εξακολουθούν να επιβαρύνουν την αγορά εργασίας.

Στο δημοσιονομικό πεδίο, οι αξιολογήσεις παραμένουν θετικές, με τα πρωτογενή πλεονάσματα να διατηρούνται πάνω από το 3% του ΑΕΠ, παρά τις αυξημένες δαπάνες για υγεία, άμυνα και τις παρεμβάσεις σε φόρους και μισθούς. Η ονομαστική ανάπτυξη βοηθά στη σταδιακή μείωση του δημόσιου χρέους, το οποίο αναμένεται να υποχωρήσει από το 154,2% του ΑΕΠ το 2024 στο 138% το 2027. Παρά τη βελτίωση, η Ελλάδα παραμένει ευάλωτη σε αλλαγές των συνθηκών χρηματοδότησης, εξαιτίας του πολύ υψηλού επιπέδου χρέους σε απόλυτους αριθμούς (359 δισ. ευρώ).

Τέλος, η Κομισιόν αναφέρει μια σειρά από κινδύνους που θα μπορούσαν να διαταράξουν τις θετικές προοπτικές: πιθανή κλιμάκωση της γεωπολιτικής αστάθειας, πιο αργή ανάπτυξη στην ΕΕ, αβεβαιότητα όσον αφορά τη διεθνή τουριστική ζήτηση και επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών. Οι παράγοντες αυτοί καθιστούν αναγκαία τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, την ενίσχυση της παραγωγικότητας και τη μείωση της εξάρτησης από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ώστε η ελληνική ανάπτυξη να γίνει πιο ανθεκτική και διατηρήσιμη.