|
Η
εμπειρία τον έκανε να
αναρωτηθεί πόσο εύκολα
οι επαγγελματίες της
τεχνολογίας μπορεί να
χάσουν τη δεξιότητά
τους, αν αφήσουν την ΤΝ
να “σκεφτεί” για
εκείνους. Για να το
αποφύγει, σχεδιάζει να
εφαρμόσει “drills χωρίς
AI” — ασκήσεις όπου οι
μηχανικοί του θα
κωδικοποιούν μόνοι τους,
χωρίς αλγοριθμική
βοήθεια. «Η τεχνολογία
αυτή μπορεί να σε ρίξει
ύπουλα σε μια
ψευδαίσθηση ικανότητας»,
λέει.
Το
παράδοξο του AI:
Παραγωγικότητα ή
πνευματική ατροφία;
Η ΤΝ
αναμφίβολα αυξάνει την
αποδοτικότητα — αναλύει
δεδομένα, συντάσσει
αναφορές, γράφει κώδικα.
Ωστόσο, πίσω από αυτή
την ευκολία, κρύβεται
ένα νέο είδος
επαγγελματικού ρίσκου: η
απώλεια κριτικής σκέψης.
Μια
πρόσφατη μελέτη της
Wharton School
σε 800 ανώτερα στελέχη
μεγάλων αμερικανικών
εταιρειών αποκάλυψε ότι,
ενώ το
75% των
συμμετεχόντων θεωρεί πως
το AI αυξάνει την
παραγωγικότητα, το
43% πιστεύει
πως προκαλεί “ατροφία
δεξιοτήτων”.
«Το AI γίνεται σιγά σιγά
μια νοητική
“πατερίτσα”», σημειώνει
ο Jeremy Korst της GBK
Collective.
«Αν
βασιστούμε υπερβολικά
στο AI, θα χαζέψουμε»
Ο Sandor
Nyako, που διαχειρίζεται
ομάδα 50
προγραμματιστών,
αναγνωρίζει τη
χρησιμότητα της τεχνητής
νοημοσύνης αλλά
προειδοποιεί: «Αν
αφήσουμε το AI να
σκέφτεται για εμάς, θα
πάψουμε να μαθαίνουμε. Η
εξέλιξη έρχεται μέσα από
τη δυσκολία — όχι από
την ευκολία».
Και θέτει ένα κρίσιμο
ερώτημα:
«Πώς θα αμφισβητήσεις
την ορθότητα ενός
συστήματος, αν έχεις
ξεχάσει να σκέφτεσαι
κριτικά;»
Από τα
άλογα στα αυτοκίνητα — ή
από τη σκέψη στην
εξάρτηση;
Άλλοι,
ωστόσο, βλέπουν
διαφορετικά το
φαινόμενο. Ο Phil
Gilbert, πρώην
επικεφαλής σχεδιασμού
της IBM, συγκρίνει την
εξάρτηση από το AI με τη
μετάβαση από τα άλογα
στα αυτοκίνητα. «Κανείς
δεν ξέρει πια να
ιππεύει, αλλά αυτό δεν
σημαίνει ότι σταμάτησε
να μετακινείται», λέει.
Για εκείνον, σημασία
έχει το αποτέλεσμα — όχι
η μέθοδος.
Νέες
δεξιότητες για μια νέα
εποχή
Ο Bob
Chapman, πρώην CEO της
Barry-Wehmiller, τονίζει
ότι η νέα πρόκληση είναι
η σωστή χρήση της
τεχνητής νοημοσύνης. «Η
εκπαίδευση πρέπει να
εστιάζει στο πώς να
συνεργαζόμαστε με το AI,
όχι να αποστηθίζουμε
θεωρίες που
ξεχνιούνται», σημειώνει.
Όμως,
για επαγγελματίες όπως ο
Adamson, η απώλεια των
θεμελιωδών δεξιοτήτων
δεν είναι απλώς
ανησυχητική — είναι
επικίνδυνη. «Οι νεότερες
γενιές που μεγαλώνουν
μέσα στο AI ίσως δεν
μάθουν ποτέ να λύνουν
προβλήματα από μόνες
τους. Και η τεχνητή
νοημοσύνη, όσο
εξελιγμένη κι αν γίνει,
δεν μπορεί ακόμη να
υποκαταστήσει τη
δημιουργική σκέψη.»
Ίσως,
τελικά, η μεγαλύτερη
πρόκληση της εποχής του
AI δεν είναι να μάθουμε
να το χρησιμοποιούμε —
αλλά να θυμηθούμε πώς να
σκεφτόμαστε χωρίς αυτό.
|
