Την ίδια στιγμή, ιδιοκτήτες χάνουν εισόδημα ή δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο τους το σπίτι, ενώ ενοικιαστές αναγκάζονται να πληρώνουν προσωρινές λύσεις επειδή το ακίνητο που περίμεναν δεν έχει ακόμη ρεύμα. Έτσι, ένα κρίσιμο κομμάτι της νέας οικιστικής παραγωγής παραμένει «σβηστό» και αόρατο από κάθε επίσημη στατιστική, επιδεινώνοντας μια ήδη πιεσμένη στεγαστική κατάσταση.

Το φαινόμενο δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, αλλά επαναλαμβανόμενη πρακτική. Σύμφωνα με έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας, στο 74% των νέων συνδέσεων καταγράφονται «συχνές ή σχεδόν μόνιμες» καθυστερήσεις. Το 40% των αιτήσεων ολοκληρώνεται μετά από 1 έως 3 μήνες και το 36% μετά από περισσότερους από 3 μήνες. Μια διαδικασία που θα έπρεπε να τελειώνει μέσα σε λίγες ημέρες εξελίσσεται σε παρατεταμένη αναμονή, κρατώντας ολόκληρα κτίρια εκτός χρήσης για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από το αναμενόμενο.

Αν και τα επίσημα χρονοδιαγράμματα ορίζουν ότι οι νέες παροχές θα πρέπει να γίνονται μέσα σε λίγες εβδομάδες ή, στην περίπτωση τεχνικών εργασιών, σε λίγους μήνες, στην πράξη οι προθεσμίες αυτές σπάνια τηρούνται. Πολλοί καταναλωτές αναφέρουν ότι, παρότι οι αιτήσεις τους έχουν εγκριθεί και έχουν ολοκληρώσει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, περιμένουν εβδομάδες ή και μήνες χωρίς καμία ενημέρωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν έχει τοποθετηθεί ούτε ο μετρητής, κρατώντας κατοικίες και επαγγελματικούς χώρους ουσιαστικά ανενεργούς.

Οι καθυστερήσεις αποδίδονται σε έναν συνδυασμό παραγόντων: τοπικούς κορεσμούς στα δίκτυα, ελλείψεις τεχνικού προσωπικού, περιορισμένους πόρους, αργή επεξεργασία αιτήσεων και γραφειοκρατικές διαδικασίες που επιβαρύνουν κάθε στάδιο. Η έλλειψη τακτικής και ξεκάθαρης ενημέρωσης προς τους πολίτες εντείνει το πρόβλημα.

Παράγοντες της αγοράς αναφέρουν ότι σημαντικές επιφάνειες νέας κατοικίας, πλήρως αποπερατωμένες και καθαρές, παραμένουν κλειδωμένες εξαιτίας των καθυστερήσεων στην ηλεκτροδότηση. Ο χαρακτηρισμός «σπίτια-φάντασμα» δεν αφορά πλέον μόνο εγκαταλελειμμένα ή αδήλωτα ακίνητα, αλλά και ολοκαίνουργια που δεν εμφανίζονται πουθενά: ούτε σε αγγελίες, ούτε σε πλατφόρμες, ούτε σε καταγραφές. Είναι έτοιμα προς χρήση, αλλά παραμένουν αόρατα.

Σε πολλές περιοχές της χώρας επαναλαμβάνεται η ίδια εικόνα: κατοικίες έτοιμες για παράδοση μένουν κλειστές για εβδομάδες ή μήνες μέχρι να ενεργοποιηθεί η παροχή ρεύματος. Ο ιδιοκτήτης έχει πληρώσει όλα τα απαιτούμενα, ο ενοικιαστής έχει προγραμματίσει τη μετακόμισή του, όμως το διαμέρισμα παραμένει μη κατοικήσιμο. Το φαινόμενο αυτό – σπίτια ολοκληρωμένα, αλλά με τα ρολά και τα φώτα κατεβασμένα – έχει καταστεί σχεδόν «νέα κανονικότητα».

Οι εκτιμήσεις της αγοράς μιλούν για έλλειμμα 30.000 έως 40.000 κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα. Συνυπολογίζοντας τις ανάγκες φοιτητών και εποχικών εργαζομένων, το κενό διευρύνεται ακόμη περισσότερο. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε χίλια νέα διαμερίσματα που παραμένουν σκοτεινά αλλοιώνουν τη συνολική ισορροπία. Οι καθυστερήσεις στην ηλεκτροδότηση στερούν από την προσφορά ακίνητα που θα μπορούσαν ήδη να διατεθούν, εντείνοντας τις πιέσεις στα ενοίκια και διογκώνοντας τη στεγαστική κρίση.