|
Όταν επέρχονται
οικονομικές κρίσεις όπως αυτή την οποία προκάλεσε η πανδημία
του κορωνοϊού, οι χώρες διαθέτουν έναν αριθμό οικονομικών
πηγών τόσο σε εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό επίπεδο, από
τις οποίες μπορούν να αντλήσουν κεφάλαια. Το παγκόσμιο
χρηματοπιστωτικό δίχτυ ασφαλείας συναπαρτίζεται από μια
χορεία οργανισμών αλλά και μια σειρά μηχανισμών μέσω των
οποίων παρέχεται ασφάλεια σε περιόδους έκρυθμες και
διατίθενται κονδύλια ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις.
Όπως
έγραψε στο block του Bloomberg, η
Alina Iancu (αναπληρώτρια διευθύντρια Μονάδας στο Ευρωπαϊκό
Τμήμα του ΔΝΤ), το
δίχτυ αυτό έχει τέσσερα βασικά επίπεδα: τα συναλλαγματικά
διαθέσιμα των ίδιων των χωρών, τις διμερείς συμφωνίες
ανταλλαγών, στο πλαίσιο των οποίων οι αντίστοιχες κεντρικές
τράπεζες ανταλλάσσουν συνάλλαγμα για να χορηγήσουν
ρευστότητα στις διεθνείς χρηματαγορές, τις περιφερειακές
συμφωνίες και, τέλος, το ίδιο το ΔΝΤ. Οπως δείχνουν τα
στοιχεία μας, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό δίχτυ ασφαλείας
έχει σημαντικά επεκταθεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας
δεκαετίας και οι πηγές του είναι αρκετά διαφοροποιημένες.
Ειδικότερα, φαίνεται ότι από το ξέσπασμα της διεθνούς
χρηματοπιστωτικής κρίσης και εντεύθεν το άθροισμα των
διεθνών συναλλαγματικών διαθεσίμων υπερδιπλασιάστηκε,
φθάνοντας κατά την εκπνοή του 2020 τα 14 τρισ. δολ. Τα άλλα
επίπεδα από το δίχτυ ασφαλείας έδειξαν να δεκαπλασιάζονται
στα σχεδόν 4 τρισ. δολ. Συν τοις άλλοις, το ΔΝΤ
υπερδιπλασίασε τους διαθέσιμους πόρους του ως απόρροια της
χρηματοπιστωτικής κρίσης. Αυτή η ενδυνάμωση του πλαισίου
ασφαλείας συνέβαλε στο να αμβλυνθεί αποτελεσματικά ο
δυσμενής αντίκτυπος κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της
πανδημικής κρίσης. Ο αυξημένος αριθμός των συμφωνιών
ανταλλαγών και κυρίως εκείνες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των
Ηνωμένων Πολιτειών πρόσφεραν άμεσα ρευστότητα και στήριξη,
βοηθώντας στη σταθεροποίηση των διεθνών κεφαλαιαγορών και
στις εισροές κεφαλαίων στις αναδυόμενες οικονομίες. Η δε
χρηματοδότηση από τις περιφερειακές συμφωνίες παρέμεινε σε
χαμηλά επίπεδα, διότι η ζήτηση ανακόπηκε εξαιτίας των
μακροοικονομικών πολιτικών στις προηγμένες οικονομίες και
της έγκαιρης αρωγής από άλλες πηγές του πλαισίου
χρηματοπιστωτικής ασφάλειας.
Τέλος, από την πλευρά του, το ΔΝΤ παραμένει το θεμέλιο σε
αυτό το διεθνές δίχτυ ασφαλείας, εγκρίνοντας μέτρα για την
ανακούφιση στην εξυπηρέτηση του χρέους και παρέχοντας
χρηματοπιστωτική βοήθεια σε έναν πρωτόγνωρα μεγάλο αριθμό
χωρών, συμπεριλαμβανομένων όσων έχουν χαμηλά εισοδήματα και
είναι αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες δεν ευνοούνται από
τα οφέλη που εκπηγάζουν από τις διμερείς ή τις περιφερειακές
συμφωνίες.
|
