Όταν ζούσα στη Μόσχα τη δεκαετία του 1990, η μόνη βεβαιότητα σε μια περίοδο χάους ήταν ότι καμία επιχείρηση δεν μπορούσε να επιβιώσει για πολύ χωρίς αυτό που οι Ρώσοι αποκαλούσαν "Krisha" ή "στέγη", που στην ουσία ήταν μια μορφή προστασίας. Το ίδιο συνέβαινε ακόμη και με το μικρό αγγλόφωνο βιβλιοπωλείο που διατηρούσε η σύζυγός μου για λίγο. Η "στέγη" ήταν ο ρωσικός ευφημισμός για την προστασία, και τώρα η Ουκρανία και η Ευρώπη ανακαλύπτουν τι ακριβώς σημαίνει. Αυτά έγραφε σε πρόσφατο άρθρο του στο Bloomberg o Marc Champion.

Ο Krisha δεν ήταν απαραίτητο να θυμίζει το αφεντικό της μαφίας του "Νονού". Για παράδειγμα, όταν η εκδοτική εταιρεία στην οποία εργαζόμουν άρχισε να έχει κέρδη, πούλησε το 10% των μετοχών της σε έναν ρωσικό όμιλο που προσπαθούσε να βελτιώσει την εικόνα του στη Δύση. Η συμφωνία ήταν πολιτισμένη, μέχρι τη στιγμή που σταμάτησε να είναι, αλλά ο σκοπός ήταν ξεκάθαρος.

Η δεύτερη αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα εκείνης της εποχής ήταν ότι η "στέγη" ήταν το μόνο πρόσωπο με το οποίο δεν ήθελες να έρθεις σε ρήξη, γιατί αν το έκανες, γινόταν γρήγορα ο πιο επικίνδυνος εχθρός σου. Αυτός είναι ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τώρα οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, από το Λονδίνο μέχρι το Βερολίνο και κυρίως το Κίεβο, καθώς οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τον ρόλο τους ως ευεργέτης προστατευτής στην ήπειρο. Αν υπήρχε αμφιβολία για αυτή τη μετατόπιση, οι τελευταίες εξελίξεις στο ψήφισμα του ΟΗΕ ή η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Μακρόν στον Λευκό Οίκο το δείχνουν καθαρά.

Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ καταψήφισαν το δικό τους ψήφισμα για τον τρίτο χρόνο του πολέμου, παρά την υποστήριξη που υπήρχε από την Ευρώπη για τη διατήρηση της ουκρανικής εδαφικής ακεραιότητας. Ωστόσο, τα ψηφίσματα της ΓΣ του ΟΗΕ είναι μη δεσμευτικά, ενώ στο Συμβούλιο Ασφαλείας οι ΗΠΑ συμφώνησαν με την αρχική αμερικανική γλώσσα.

Ο Μακρόν, στην επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο, φάνηκε να προσπαθεί να αποτρέψει μια οριστική ρήξη με τον σύμμαχο της Ευρώπης, κατανοώντας πως η ήπειρος δεν είναι ακόμη σε θέση να προστατεύσει την Ουκρανία χωρίς την αμερικανική στήριξη. Ελπίζει να επαναλάβει την "καλή σχέση" που είχε με τον Τραμπ κατά την προηγούμενη θητεία του, αλλά τώρα έχουμε την εκδοχή "Τραμπ 2.0", με τον πρώην πρόεδρο να επιδιώκει επανάσταση, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει με αποφασιστικότητα. Ενώ ο πειρασμός θα είναι να αποφύγει την αντιπαράθεση με τον Τραμπ, θα πρέπει να δείξει την ισχύ της και να προβάλλει τα "δόντια" της, καθώς αυτό είναι κάτι που σέβεται ο Τραμπ. Ο μόνος τρόπος για να διαπραγματευτεί κανείς με αυτούς που κατέχουν δύναμη, όπως ο Πούτιν, είναι να έχεις και εσύ τη δύναμη.

Αν η Ευρώπη θέλει να παραμείνει ενωμένη, δεν πρέπει να καταφεύγει σε ειδικές συμφωνίες μεμονωμένων χωρών, αλλά να ενεργήσει ως μπλοκ. Μόνο έτσι μπορεί να ελέγξει τη ροή των κυρώσεων και να αναλάβει δράση χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ.

Ο Φρίντριχ Μερτς, υποψήφιος για καγκελάριος της Γερμανίας, επισημαίνει την ανάγκη για δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ασφάλειας που να μην εξαρτάται από τις ΗΠΑ. Αυτή η πρόκληση απαιτεί αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες και μια συντονισμένη προσέγγιση που θα μπορούσε να προσφέρει στην Ευρώπη την απαιτούμενη ανεξαρτησία.

Η Ευρώπη πρέπει να δείξει ότι έχει τη δύναμη να ασκήσει πίεση στη Ρωσία και να καταλάβει τα παγωμένα περιουσιακά στοιχεία της, ώστε να εξασφαλίσει ότι η Ουκρανία δεν θα υποστεί περαιτέρω αποσταθεροποίηση.

Τέλος, πρέπει να καταστήσει σαφές ότι οι αμυντικοί εξοπλισμοί για την ενίσχυση της ασφάλειας της ηπείρου θα πρέπει να παράγονται στην Ευρώπη, αποφεύγοντας την εξάρτηση από τις ΗΠΑ, καθώς υπάρχει κίνδυνος ο Τραμπ να χρησιμοποιήσει τις εξαγωγές όπλων ως μοχλό πίεσης.

Ο Τραμπ έχει ήδη πλήξει τη διατλαντική συμμαχία με μεγάλη ταχύτητα. Για να επιβιώσουν, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί του πρέπει να δημιουργήσουν τη δική τους "στέγη".