Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν τις καλύτερες προθέσεις όταν
επιχειρούν να θέσουν όρια στους λογαριασμούς της ενέργειας.
Από τη στιγμή που τετραπλασιάστηκαν οι τιμές του αερίου, οι
ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δέσμευσαν το 0,6% του συνολικού ΑΕΠ
τους για να βοηθήσουν τις οικονομίες τους. Ο τρόπος με τον
οποίο το κάνουν, όμως, πλουτίζει τη Ρωσία και υπονομεύει τη
δέσμευση που έχει αναλάβει η Ε.Ε. να μειώσει τις εκπομπές
καυσαερίων κατά 55% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά έγραψε προσφάτως στο Reuters ο
Τζορτζ Χέι, σχολιάζοντας πως θα ήταν πιο έξυπνο να αφήσουν
τις τιμές στα υφιστάμενα επίπεδα και να χρησιμοποιήσουν τα
φορολογικά έσοδα για να βοηθήσουν τους φτωχότερους πολίτες.
Δεν συμβαίνει αυτό όμως. Σύμφωνα με έγγραφο εργασίας των
οικονομολόγων της Κομισιόν, τα περισσότερα μέτρα στοχεύουν
στη μείωση των τιμολογίων των νοικοκυριών και των
επιχειρήσεων περικόπτοντας τους φόρους στα καύσιμα. Στη
Βρετανία, ο υπουργός Οικονομικών, Ρίσι Σούνακ, έφτασε στο
σημείο να δώσει στους Βρετανούς πολίτες 400 στερλίνες για να
μειωθεί η επιβάρυνση από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού
ρεύματος.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φανατικός οπαδός της
ελεύθερης αγοράς για να δει το πρόβλημα. Το ζητούμενο είναι
να καταναλώνουν εφεξής λιγότερο ρωσικό αέριο τα ευρωπαϊκά
νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις της Ευρώπης, αλλά και
γενικότερα να μειωθεί η κατανάλωση για να αντιμετωπισθεί η
κλιματική αλλαγή. Οι δυσθεώρητες τιμές προσφέρουν την
ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί
με τα μέτρα που λαμβάνουν για να διατηρήσουν τις τιμές σε
χαμηλά επίπεδα, εκείνο που διασφαλίζουν είναι πως θα
συνεχιστεί η ροή ευρωπαϊκού χρήματος προς τη Μόσχα.
Υπάρχουν δύο καλύτερες εναλλακτικές: αντί της στρατηγικής
που επικεντρώνεται στις τιμές και οδηγεί σε αύξηση 11% της
κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων από τα νοικοκυριά, οι
οικονομολόγοι της Κομισιόν εκτιμούν πως αν η οικονομική
στήριξη στραφεί μόνο στα φτωχότερα νοικοκυριά τότε θα
μειωθούν τόσο οι εκπομπές καυσαερίων όσο και οι εισαγωγές
ενέργειας. Η πραγματική ευκαιρία, πάντως, όπως τόνισε χθες η
Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας, είναι να τεθεί στόχος πιο
αποτελεσματικής χρήσης της ενέργειας.
Αν κατεβούν οι θερμοστάτες κατά άλλους 2 βαθμούς Κελσίου και
παράλληλα μειωθεί η βιομηχανική χρήση φυσικού αερίου κατά
10%, τότε θα περιοριστεί η κατανάλωση ρωσικού αερίου κατά 30
δισ. κυβικά μέτρα ή κατά το 20% του αερίου που εισάγει η
Ευρώπη από τη Ρωσία. Αυτό εκτιμά τουλάχιστον η Επιτροπή
Ενεργειακής Μετάβασης.
Η αλήθεια είναι πως αυτό προϋποθέτει ότι η Ευρώπη είναι
πρόθυμη να καταβάλει ένα πρόσθετο κόστος της τάξης του 2,2%
του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Αν, όμως, αποφασισθεί να επικεντρωθεί η
βοήθεια αποκλειστικά και μόνον στα χαμηλότερα εισοδήματα,
τότε θα περιοριστεί το πλήγμα. Κάτι τέτοιο θα ήταν μια πολύ
πιο οικονομική αλλά και πολύ πιο εύστοχη και ευφυής λύση
έναντι εκείνης που διαρκώς γεμίζει το πορτοφόλι του Ρώσου
προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν
Επιπλέον, η μάχη που έχει κηρύξει η Ευρώπη κατά της ανόδου
της θερμοκρασίας του πλανήτη και η προσπάθειά της να την
περιορίσει στον 1,5 βαθμό Κελσίου εξαρτάται από τη ζήτηση
για ενέργεια. Ισως λοιπόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει
να αρχίσουν να προετοιμάζονται για τη μητέρα όλων των
ενημερωτικών εκστρατειών, ώστε να ενημερώσουν την κοινή τους
γνώμη. Σημειωτέον ότι με συνέντευξή του στους Financial
Times, ο εκτελεστικός διευθυντής της ΙΕΑ, Φατίζ Μπιρόλ,
προειδοποίησε χθες ότι η Ευρώπη διατρέχει τον κίνδυνο να
προσφέρει στις βιομηχανίες της ηλεκτρική ενέργεια με δελτίο.
|
