|
Ο ηγέτης του ομίλου Wagner, Γεβγκένι
Πριγκόζιν μπορεί να έπαιξε τον ρόλο που του είχε ανατεθεί,
συναντώντας σύμφωνα με πληροφορίες τον Ρώσο Πρόεδρο
Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο στις 29 Ιουνίου. Ωστόσο, παρά
την επινοημένη επίδειξη ενότητας, ο κινέζος πρόεδρος Σι
Τζινπίνγκ δεν παραβλέπει ότι η αποτυχημένη ανταρσία του
Πριγκόζιν τον περασμένο μήνα έχει αποδυναμώσει βαθιά τη
ρωσική ηγεσία. Με την Ουκρανία στην αντεπίθεση και τις
απώλειες στο πεδίο της μάχης της Ρωσίας να αυξάνονται, η
συνεργασία «χωρίς όρια» του Σι με τον Πούτιν μεταμορφώνεται
γρήγορα σε στρατιωτική ευθύνη για την Κίνα.
Τα παραπάνω ενδιαφέροντα έγραψε σε πρόσφατο
άρθρο του στο Project Syndicate ο
Kent Harrington (πρώην
ανώτερος αναλυτής της CIA - υπηρέτησε ως αξιωματικός των
εθνικών πληροφοριών για την Ανατολική Ασία, επικεφαλής του
σταθμού στην Ασία και διευθυντής δημοσίων υποθέσεων της
CIA), σχολιάζοντας επίσης:
Φυσικά, η Κίνα επιμένει ότι το αποτυχημένο
πραξικόπημα του Ομίλου Βάγκνερ δεν απείλησε τη δική της
συνεργασία με το Κρεμλίνο. Λίγες ώρες αφότου ο Πριγκόζιν
σταμάτησε την πορεία του προς τη Μόσχα, το Κομμουνιστικό
Κόμμα της Κίνας εξέδωσε μια δήλωση που χαρακτήρισε την
εξέγερση ως εσωτερικό ζήτημα. Μέσα στην Κίνα, οι ειδήσεις
για την εξέγερση του Πριγκόζιν ήταν αραιές, επειδή τα
κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης λογοκρίνονται απέναντι σε
κάθε υπαινιγμό ότι ο Πούτιν μπορεί να έχει πληγεί. Τα
κρατικά μέσα ενημέρωσης επανέλαβαν δεόντως την υποστήριξη
του καθεστώτος στη Ρωσία, παρουσίασαν τη δυτική αντίδραση ως
υπερβολική και δήλωσαν ότι η θέση του Πούτιν είναι ασφαλής.
Είναι κατανοητό ότι ο Σι θα διατηρούσε αυτή
τη θέση, δεδομένου του πόσο συχνά έχει εκφράσει εξυμνήσει
τους δεσμούς της Κίνας με τη Ρωσία και την προσωπική του
σχέση με τον Πούτιν. Οι δύο άνδρες έχουν συναντηθεί περίπου
40 φορές την τελευταία δεκαετία, δηλώνοντας επανειλημμένα
μια κοινή κοσμοθεωρία. Ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή του
στην Ουκρανία λίγο αφότου ο Σι ανακοίνωσε τη συνεργασία τους
«χωρίς όρια». Και οι φωτογραφίες με τις θερμές χειραψίες
κατά την επίσκεψη του Σι στη Μόσχα τον Μάρτιο ,τρεις ημέρες
αφότου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο απήγγειλε κατηγορίες
στον Πούτιν για εγκλήματα πολέμου και εξέδωσε ένταλμα για τη
σύλληψή του, κατέδειξαν ότι ο δεσμός τους παρέμενε ισχυρός.
Στον πολυπολικό κόσμο που διαφημίζει η Κίνα,
η Ρωσία παραμένει το κλειδί για τον περιορισμό των Ηνωμένων
Πολιτειών και των συμμάχων τους. Η «περιεκτική στρατηγική
εταιρική σχέση» που ανακοίνωσαν ο Σι και ο Πούτιν τον Μάρτιο
περιλαμβάνει τα πάντα, από τη συνεργασία για την
«αποδολαριοποίηση» έως την επιδίωξη παράλληλων πολιτικών στο
Ιράν, τη Συρία και την Αφρική – όπου οι επενδύσεις και η
άνοδος της Κίνας συμπληρώνουν την αυξανόμενη στρατιωτική και
πολιτική παρουσία της Ρωσίας. Παρά τις συνέπειες της ρωσικής
επιθετικότητας στην Ουκρανία, ο Σι τόνισε ότι η στρατηγική
της Κίνας έναντι της Ρωσίας «δεν θα αλλάξει από καμία τροπή
των γεγονότων… ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να αλλάξει το
διεθνές τοπίο».
Ο Σι προσέχει επίσης τη διατήρηση της
σταθερότητας στο εσωτερικό της χώρας του. Το τελευταίο
πράγμα που χρειάζεται η οικονομία της Κίνας – που ήδη
αντιμετωπίζει εντεινόμενους αντίθετους ανέμους – είναι οι
δύσκολες σχέσεις με τη Ρωσία. Η πτώση της βιομηχανικής
παραγωγής, η αδύναμη καταναλωτική ζήτηση και οι περιορισμοί
στις εξαγωγές εμποδίζουν την ανάκαμψη της Κίνας μετά την
COVID-19. Αν και η Ρωσία αντιπροσωπεύει μόνο το 3% του
συνολικού εμπορίου της Κίνας, το διμερές εμπόριο αυξήθηκε
κατά 30% το 2022 και έχει ήδη αυξηθεί κατά 41% από τον Μάιο.
Η Κίνα αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο με μεγάλη
έκπτωση και οι εξαγωγές της βοηθούν τη Ρωσία να συντηρήσει
τον πόλεμο και να διατηρήσει την οικονομία της όρθια.
Επιπλέον, ο Σι επενδύει βαθιά στη
σινο-ρωσική στρατιωτική συνεργασία. Υπό την παρακολούθηση
του, οι αμυντικές σχέσεις επιταχύνθηκαν μετά την προσάρτηση
της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 και την εισβολή στην
ανατολική Ουκρανία, παρά τις κυρώσεις που ακολούθησαν. Ενώ η
διμερής αμυντική συνεργασία μπορεί να έχει μην σημειώσει
πρόοδο από το 2020, η Κίνα εξακολουθεί να επωφελείται από
την πρόσβαση σε ρωσικά προηγμένα όπλα, στρατιωτικές
ανταλλαγές, κοινές ασκήσεις και συστήματα υψηλής τεχνολογίας
αεροπορικής, ναυτικής και έγκαιρης προειδοποίησης.
Όμως, όσο σημαντικές κι αν είναι τέτοιες
απτές αποδόσεις, η Κίνα δεν μπορεί να αγνοήσει τις
αυξανόμενες άυλες υποχρεώσεις που συνδέονται με τους δεσμούς
της με τη Ρωσία. Μετά από 16 μήνες αποτυχιών στο πεδίο της
μάχης, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν χάσει το 50% της
μαχητικής τους αποτελεσματικότητας, εκτιμά ο βρετανός
στρατιωτικός διοικητής , με τις Ηνωμένες Πολιτείες να
ανεβάζουν τον αριθμό των ρωσικών απωλειών σε περισσότερους
από 100.000 στρατιώτες μόλις από τον Δεκέμβριο.
Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι οι στρατηγοί
της ίδιας της Κίνας είναι τόσο έκπληκτοι όσο και
απογοητευμένοι από αυτά τα αποτελέσματα. Ο τελευταίος
πόλεμος που πολέμησε η Κίνα ήταν σχεδόν πριν από μισό αιώνα,
εναντίον του Βιετνάμ. Οποιαδήποτε ελπίδα είχε να αντλήσει
νέες γνώσεις από ένα νικητήριο ρωσικό βιβλίο στην Ουκρανία
έχει πλέον διαψευσθεί.
Οι παράγοντες πίσω από τις αποτυχίες του
Πούτιν θα πρέπει να προβληματίσουν προσωπικά τον Σι.
Σκεφτείτε τις ανταγωνιστικές αλυσίδες διοίκησης της Ρωσίας
και τις συνεχείς ανακατατάξεις στρατηγών στην Ουκρανία. Οι
στρατιωτικοί της Κίνας θα αναρωτιούνται τι να περιμένουν σε
οποιαδήποτε σύγκρουση στην Ανατολική Ασία που απαιτεί κοινές
επιχειρήσεις με τη Ρωσία.
Ακόμη και χωρίς την ανικανότητα και τη
σύγχυση του Κρεμλίνου, το Κέντρο Ναυτικών Αναλύσεων που
χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ καταλήγει στο
συμπέρασμα ότι η Ρωσία και η Κίνα έχουν πολύ δρόμο να
διανύσουν για τη δημιουργία μιας αποτελεσματικής
στρατιωτικής συνεργασίας. Όπως έχουν τα πράγματα, «η
επεισοδιακή δημιουργία κοινών κέντρων επιχειρήσεων και η
περιστασιακή χρήση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων άλλου
παραμένουν οι μόνες περιπτώσεις προηγμένης στρατιωτικής
συνεργασίας».
Ακόμη πιο σημαντικό για τον Σι, η μπερδεμένη
λήψη αποφάσεων της Ρωσίας δεν περιορίζεται στο πεδίο της
μάχης. Όπως προτείνει ο Mikhail Komin του Carnegie Endowment
, η χλιαρή απάντηση του στρατού στο πραξικόπημα του
Πριγκόζιν εγείρει βασικά ερωτήματα σχετικά με την πίστη του.
Ο Σι είναι ήδη εξοικειωμένος με αυτό το πρόβλημα. Ως μέρος
της σαρωτικής του εκστρατείας κατά της διαφθοράς τη δεκαετία
του 2010, επέβλεψε μια εκκαθάριση του κινεζικού στρατού με
μεγάλη δημοσιότητα για να ξεριζώσει ανταγωνιστές και
επικριτές. Αναρωτιέται κανείς τι περνούσε από το μυαλό του
καθώς η Ομάδα Βάγκνερ βάδιζε προς τη Μόσχα ενώ οι ένοπλες
δυνάμεις της Ρωσίας δεν έκαναν τίποτα.
Η Κίνα έχει αναμφίβολα τη δική της άποψη για
τον Πριγκόζιν και τους συγκεκριμένους Ρώσους στρατιωτικούς
ηγέτες τους οποίους προσπάθησε να αμφισβητήσει – δηλαδή τον
Υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου και τον Αρχηγό Γενικού
Επιτελείου Βαλέρι Γκερασίμοφ. Αλλά αυτοί είναι μόνο μερικοί
από τους πολλούς παίκτες στον εσωτερικό αγώνα του Κρεμλίνου
για θέση και προνόμια.
Άλλοι περιλαμβάνουν τους αντίστοιχους
προκατόχους των Σόιγκου και Γκερασίμοφ, Ανατόλι Σερντιούκοφ
και Νικολάι Μακάροφ. Πριν από μια δεκαετία, μας υπενθυμίζει
ο Komin, οδήγησαν ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για την
ανανέωση του στρατού, απαλλάσσοντας τελικά περίπου το 80%
των συνταγματαρχών του ρωσικού στρατού και το 70% των
ταγματαρχών του. Αυτή η εκκαθάριση άνοιξε τις πόρτες για
νέους αξιωματικούς.
Ομοίως, μένει να δούμε αν η αμφισβητήσιμη
ακεραιότητα της ρωσικής αλυσίδας διοίκησης θα αλλάξει
θεμελιωδώς τον στρατηγικό λογισμό του Σι ή τα παγκόσμια
σχέδια. Το γεγονός ότι οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας
σύμφωνα με πληροφορίες έχουν συλλάβει τουλάχιστον 13
ανώτερους στρατιωτικούς και ανέστειλαν ή απέλυσαν άλλους 15
μετά την εξέγερση του Πριγκόζιν μπορεί να είναι ανησυχητικό
μόνο για το Πεκίνο. Προς το παρόν, ωστόσο, φαίνεται ότι ο Σι
δεν μπορεί να κάνει χωρίς ακόμη και έναν αποδυναμωμένο και
ταπεινωμένο Πούτιν.
|
