|
Άβυσσος η
ψυχή του ριζοσπάστη. Και όχι του φιλήσυχου
μετανάστη.
Ο σημερινός
αντισημιτισμός – ρατσισμός δεν είναι ελληνικό
αλλά πανευρωπαϊκό και αμερικανικό φαινόμενο. Δεν
τον συναντάς στην πλέμπα ή στο περιθώριο, αλλά
στις οικονομικές και κυρίως πνευματικές ελίτ. Σε
πλούσιους, καλά δικτυωμένους και
μορφωμένους. Στα καλύτερα και ακριβότερα
πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Σε όλους
εκείνους που οραματίζονται μια συμμαχία του
σκληρού φονταμενταλιστικού Ισλάμ με τις
προοδευτικές σέχτες της Δύσης στον αγώνα τους
κατά του σιωνισμού και του δυτικού
ιμπεριαλισμού. Ο φτωχός και κατατρεγμένος
μουσουλμάνος μετανάστης φαντάζει στα μάτια τους
ως το ιδανικό υποκείμενο της επανάστασης, που
δεν έχει τίποτα να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες
του, και με αιχμή του δόρατος τις προσταγές του
προφήτη θα… θα μετατρέψει τη Δύση σε ένα νέο
Ιράν; Θα ντύσει όλες τις γυναίκες με μπούργκα;
Θα κυνηγήσει τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα; Θα μετατρέψει
τις εκκλησίες σε τζαμιά; Ή θα επιβάλει στην
Ευρώπη το πολιτικό Ισλάμ; Εδώ είναι που η
επιστήμη και η επανάσταση σηκώνουν τα χέρια ψηλά
και παραδίνονται. Άβυσσος η ψυχή του ριζοσπάστη.
Και όχι του φιλήσυχου μετανάστη.
Η
συμπαράσταση στον πραγματικά δοκιμαζόμενο λαό
της Γάζας είναι το πρόσχημα. Ο πόλεμος και το
δράμα των ανθρώπων είναι τόσο μακριά τους. Αν
τους ένοιαζε πραγματικά, θα είχαν βγει στους
δρόμους και την 7η Οκτωβρίου του 2023, μετά τη
σφαγή των αμάχων στο φεστιβάλ μουσικής Supernova
Sukkot Gathering. Μετά την πάσα που έδωσαν η
Χαμάς και το Ιράν στον Νετανιάχου για να μπει
στη Γάζα και να σαρώσει. Υπερασπιζόμενος φυσικά
τον λαό του, αλλά όχι μόνο. Γιατί όλοι ήξεραν τι
θα ακολουθήσει εκείνη την τρομοκρατική ενέργεια.
Αλλά η ισλαμική τζιχάντ δεν φείδεται θυσιών
προκειμένου να κρατάει πάντα ζεστή την αντιδικία
με το Ισραήλ, μέχρι την πλήρη εξαφάνιση του
κράτους του αλλά και του τελευταίου Εβραίου της
Γης. Μόνο που σήμερα κινδυνεύει να δει τους
Παλαιστινίους της Γάζας να εξαφανίζονται, είτε
από τον πόλεμο και τις κακουχίες είτε από την
πείνα. Αλλά αυτό για κάποιους είναι μια θαυμάσια
κατάσταση. Είτε είναι μουσουλμάνοι είτε
Ισραηλινοί, πάντα φονταμενταλιστές.
Οι δήθεν
ευαίσθητοι με την Παλαιστίνη δεν έχουν τις ίδιες
ευαισθησίες όταν ξεκληρίζονται οι Δρούζοι και οι
χριστιανοί της Συρίας από το μαχαίρι της
τζιχάντ. Ή οι Κούρδοι της Μέσης Ανατολής από την
Τουρκία. Ή οι χριστιανοί της Αφρικής από το
Σουδάν μέχρι τη Νιγηρία. Για να μην πιάσουμε το
δράμα των αμάχων της Ουκρανίας από τους
βομβαρδισμούς του Πούτιν. Οι ευαισθησίες τους
είναι επιλεκτικές και έχουν να κάνουν με το
μεγάλο διακύβευμα, την πτώση του δυτικού
πολιτισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Στο πλαίσιο
αυτό, ο στόχος του αντισημιτικού ακτιβισμού αλλά
και ενός μέρους της ελληνικής αντιπολίτευσης,
που τους καλύπτει πολιτικά, είναι η ειδική σχέση
της Ελλάδος με το Ισραήλ. Για όλους αυτούς η
φιλία και η συνεργασία αυτή πρέπει να σπάσει.
Για να αναδειχθεί στην περιοχή η κυριαρχία του
Ερντογάν και της Τουρκίας και βαθύτερα του
Πούτιν και της Ρωσίας. Διότι σήμερα ο
μεγαλύτερος εχθρός της Τουρκίας είναι το Ισραήλ.
Μόνο που το παράδειγμα της πρόσφατης νίλας του
Ιράν την αποτρέπει από το να επιτεθεί εναντίον
του. Διότι το Ισραήλ είναι δυνατό.
Το δράμα
της Παλαιστίνης ανέκαθεν ήταν ένα καλό εργαλείο
που προσφέρει στη ριζοσπαστική και τη σταλινική
αριστερά ο ισλαμικός επεκτατισμός
Ο τουρκικός
επεκτατισμός, η αναθεωρητική πολιτική, οι
απειλές κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, το ίδιο
το δράμα της Κύπρου και οι υβριδικές επιθέσεις
στα σύνορα διά του μεταναστευτικού, ουδέποτε
προβλημάτισαν τη ριζοσπαστική και τη σταλινική
αριστερά, πόσο μάλλον τα απομεινάρια
τους. Αντιθέτως θεωρεί ότι όλα αυτά συμβάλλουν
στην αποσάθρωση της δυτικής πολιτικής στην
περιοχή και τη βοηθούν να αποτινάξει τον δυτικό
ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό. Να πραγματώσει
δηλαδή τον δήθεν στόχο της. Αυτόν που είχε και ο
ΣΥΡΙΖΑ όταν οδηγούσε τη χώρα στον γκρεμό του
Grexit. Και το δράμα της Παλαιστίνης, όχι μόνο
σήμερα αλλά ανέκαθεν, ήταν και είναι ένα καλό
εργαλείο που της προσφέρει ο ισλαμικός
επεκτατισμός. Ο οποίος δεν εκφράζεται μόνο με τη
βία αλλά και με τα πετροδολάρια του Κατάρ και
των Εμιράτων, η διείσδυση των οποίων στην Ευρώπη
είναι εμφανής. Αλήθεια, γιατί δεν γνωρίσαμε ποτέ
το βάθος αλλά και τα ελατήρια της υπόθεσης
Παντσέρι;
Η κυβέρνηση
Νετανιάχου δεν θέλει παλαιστινιακό κράτος στην
περιοχή. Διότι ξέρει ότι και σε αυτό η Χαμάς θα
κάνει κουμάντο. Και γι’ αυτό μέσω των εποικισμών
έχει οδηγήσει σήμερα την ίδρυσή του σε αδιέξοδο.
Αισθάνεται ότι με ένα τέτοιο κράτος, το Ισραήλ
περικυκλώνεται οριστικά από Άραβες που ένα στόχο
έχουν: να το εξαφανίσουν. Και γι’ αυτό, μέσω του
πολέμου, της πείνας και του αποκλεισμού, οδηγεί
τα πράγματα στην περιοχή σε μια εθνοκάθαρση.
Αυτή όμως η πολιτική το απομονώνει από τις
υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις και ενισχύει τον
αντισημιτισμό και, μέσω αυτού, τον
ισλαμοφασισμό. Εν τέλει με εκείνη την αναίτια
επίθεση στην έρημο του Ισραήλ, οι ισλαμιστές και
οι δυτικοί φίλοι τους πέτυχαν τον στόχο τους.
Σήμερα μέσω της εκμετάλλευσης των ακροτήτων του
ισραηλινού στρατού προσπαθούν να κερδίσουν κάτι
παραπάνω.
Η ελληνική
κυβέρνηση, αν και είχε ενημερωθεί για τις
προθέσεις των ακτιβιστών στη Σύρο, επέλεξε να
μην αναμειχθεί, πιστεύοντας ότι ήταν μόνο ένα
τυχαίο γεγονός. Στη συνέχεια, όταν κατάλαβε το
ευρύτερο σχέδιο και συνειδητοποίησε ότι μια
χούφτα διαδηλωτές προσπαθούν να αλλοιώσουν την
εξωτερική πολιτική της χώρας, αποφάσισε να
κινητοποιηθεί. Πριν όμως από αυτή,
κινητοποιήθηκε η κοινωνία των πολιτών της Ρόδου
διαφυλάσσοντας το τουριστικό προϊόν από το οποίο
βιοπορίζεται. Διότι πίσω και πάνω απ’ όλα είναι
η οικονομία. Και βέβαια καταδικάζουμε τόσο τον
ισλαμικό φονταμενταλισμό όσο και την ακροδεξιά
του Νετανιάχου, μαζί με όλο τον φιλελεύθερο
κόσμο. Αλλά οι όποιες συμβολικές καταδίκες δεν
έχουν κανένα νόημα. Δυστυχώς στην πολύπαθη αυτή
περιοχή οι άνθρωποι πάντα θα σκοτώνονται χωρίς
λόγο. Διότι η ιδεοληψία συχνά κινεί την ιστορία.
Λεωνίδας
Καστανάς (Athens Voice)
|
