|
Είναι
θετικό να ακούσουμε για νέες μειώσεις φόρων, για
ελαφρύνσεις στο εισόδημα, για μέτρα στήριξης των
οικογενειών με παιδιά. Ομως τίθεται το ερώτημα:
Αρκούν όλα
αυτά ή χρειαζόμαστε κάτι πιο ριζοσπαστικό; Μήπως
χρειαζόμαστε μια μεγάλη φορολογική
μεταρρύθμιση-επανάσταση, που θα ανατρέψει τη
σημερινή λογική; Ενα σύστημα που θα μειώνει
πραγματικά τα βάρη στη μισθωτή εργασία και θα
αλλάζει τη σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων;
Σήμερα, η
Ελλάδα εξακολουθεί να έχει από τους υψηλότερους
συντελεστές ΦΠΑ στην Ευρώπη, όπως και ένα
φορολογικό μείγμα που στηρίζεται υπέρμετρα στην
κατανάλωση. Αντίθετα, η άμεση φορολογία δεν
αξιοποιείται όπως θα έπρεπε, ενώ η φοροδιαφυγή
εξακολουθεί να αφήνει ανεπηρέαστους όσους θα
έπρεπε να συμβάλλουν περισσότερο.
Η ουσία
είναι ότι δεν γίνεται το φορολογικό σύστημα να
εξαντλεί την αυστηρότητά του (φορολογικό
συντελεστή 44%) σε όσους δηλώνουν 40.000 ευρώ.
Πρόκειται για μεικτό μισθό, που αντιστοιχεί σε
λιγότερα από 2.000 ευρώ καθαρά τον μήνα, και δεν
μπορεί να θεωρείται «υψηλό εισόδημα».
Σε άλλες
χώρες, όπως η Ισπανία, ο αντίστοιχος υψηλός
συντελεστής εφαρμόζεται σε εισοδήματα από
300.000 ευρώ και άνω. Αυτό σημαίνει ότι στην
Ελλάδα μπαίνει εξαιρετικά χαμηλά ο πήχης, με
αποτέλεσμα να τιμωρείται κάθε μισθωτός που
καταφέρνει να προοδεύσει.
Δεν γίνεται
να στέλνουμε το μήνυμα ότι όποιος δουλεύει και
προκόβει τιμωρείται. Ούτε είναι λογικό να
συνεχίζουμε με τους υψηλότερους συντελεστές ΦΠΑ
και γενικά με έμμεσους φόρους που πλήττουν
δυσανάλογα τους ασθενέστερους.
Μια γενναία
μεταρρύθμιση θα σήμαινε μετατόπιση του
φορολογικού βάρους από την εργασία και την
κατανάλωση προς τη δίκαιη και αποτελεσματική
άμεση φορολόγηση, με παράλληλη αντιμετώπιση της
φοροδιαφυγής.
Και δεν
είναι μόνο τα φορολογικά. Χρειαζόμαστε
αντίστοιχα γενναίες μεταρρυθμίσεις στη δημόσια
διοίκηση, τη δικαιοσύνη και τη λειτουργία των
αγορών με ενίσχυση του ανταγωνισμού και όχι των
ολιγοπωλίων.
Δεν
μπορούμε να πορευόμαστε με μικρές βελτιώσεις που
βελτιώνουν ένα αναποτελεσματικό και άδικο
σύστημα. Χρειαζόμαστε μια μεταρρυθμιστική τομή
που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των
πολιτών, θα δώσει πραγματική ανάσα στη μεσαία
τάξη και θα στείλει το μήνυμα ότι η χώρα έχει
σχέδιο και όραμα για το μέλλον της.
Ο
κ. Παναγιώτης Λιαργκόβας είναι πρόεδρος του ΚΕΠΕ
και του Εθνικού Συμβουλίου Παραγωγικότητας,
καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Πρώτη
δημοσίευση στο Βήμα
|
