|
Λείπει
εμφανώς εκείνο «το κάλεσμα» για μια παγκόσμια
αρχή του δικαίου μερισμού. Οχι μόνο επειδή τα
υπερκέρδη υπερυσσωρευονται αλλά επειδή λείπει
προκλητικά η ενσυναίσθηση των ηγεσιών για τους
πολίτες, και των ελίτ για τις μάζες.
Η αιτία ;
Μα η σιωπή των πολλών είναι εκκωφαντική και η
κατανάλωση οργιάζει. Η ακρίβεια επιμένει επειδή
επιμένουν οι πολλοί να ζητούν όλο και
περισσότερα εμπορεύματα όλο και περισσότερες
υπηρεσίες – ανεξάρτητου κόστους.
Πολλοί
φαντάζονται εξεγέρσεις, κοινωνικές αναταραχές,
επαναστάσεις, ανατροπή συστήματος. Στην
πραγματικότητα όμως το Φαντασιακό τροφοδοτείται
με το τέλος του καπιταλισμού επειδή απλά δεν
τροφοδοτεί ο καπιταλισμός το Πραγματικό. Και όλο
αυτό δεν είναι παρά το Συμβολικό.
Εξηγούμαι :
δείτε την
Wall
Street.
Τρίτος χρόνος πολέμων και θανάτου σε Ουκρανία –
Γαζα αλλά οι μετοχές σταθερά ανεβαίνουν και
μάλιστα συνεχίζουν την τάση τους.
Οι
φανατικοί των αγορών και των θεωρητικών αρχών
ισορροπίας τους λένε το απλό : αφού ψωνίζει ο
πλανήτης τα πάντα, αυτονόητα τα κέρδη
ανεβαίνουν.
Η τεχνητή
νοημοσύνη – όπως προηγουμένως η πράσινη
οικονομία, η ηλεκτροκίνηση, παλιότερα η
βιωσιμότητα και ούτω καθ εξής – συντηρούν το
όριο επέκτασης ενός συστήματος που μπορεί να
αντέχει ταξικές διαφορές.
Στις ΗΠΑ πχ
αυξάνονται οι ουρές στα συσσίτια αλλά δεν
προκαλούν τρόμο για επανάληψη του Μεγάλου Κραχ
προ ενός αιώνα.
Στην δε
Ευρώπη οι μετανάστες ασφυκτιούν οικονομικά στα
αστικά προάστια, αλλά δεν εξεγείρονται επειδή
προσπαθούν να γίνουν «μεσαία τάξη». Πως ; Τα
ασιατικά
Temu
και
Shein
αντικαθιστούν μερικώς για ψώνια το
Amazon
και τις άλλες πλατφόρμες της Δύσης, αλλά το έργο
συνεχίζεται : η η Ασία παράγει, η Ευρώπη και η
Αμερική υπερκαταναλώνουν αν και υπερχρεωμένες.
Αφήνω απ
έξω την γεωπολιτική. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το
μέλλον των παιδιών μας σε ανθρωποωρών και σε
όρους χρηματικών αμοιβών για τον μόχθο τους( εάν
εν τω μεταξύ δεν αντικατασταθούν από λογισμικά
αυτόματα ψηφιακούς υπάλληλους)
Η εποχή
όμως της κοινωνικής μηχανικής συνεχίζεται και το
σύστημα αποκομίζει πόρους από τις δομές που
συντηρούν το πανοπτικό των ολιγοπωλίων.
Αλλά ας
βάλουμε μια τελεία. Άραγε πόσοι γνωρίζουν – και
το κυριότερο : πόσοι πιστεύουν πλέον στις
έννοιες αυτές ; Πόσοι πιστεύουν ότι τους
απομυζεί το «σύστημα» και τους εξουθενώνουν οι
«δομές» του ;
Πόσοι άραγε
κατανοούν ότι ο συντελεστής παραγωγής
τεχνολογίας ξεφεύγει από τον ανθρώπινο χειρισμό
και αναπαράγεται εκκαθαρίζοντας ανθρώπινο
κεφάλαιο ;
Τελικά,
πόσοι ξέρουν ότι ο καπιταλισμός διαρκώς ζει
μόνιμα στο μέλλον επειδή το υπόσχεται στο παρόν
;
Πρώτη
δημοσίευση στο
New
Ideas
|
