|
Δημιουργία
ενοχών στο θύμα
Για κάθε
καλόπιστο θα ήταν αυτονόητο ότι η Πολιτεία, που
«δια χειρών αδίκων» υπέγραψε μνημόνια που
ελάττωσαν τραγικά το εισόδημα των
ανθρώπων, μια ελάττωση που συνεχίζει ακόμα και
σήμερα με την υπερφορολογηση, αυτή η ίδια
Πολιτεία θα έστεκε ηθικά στο πλευρό της
κοινωνίας παίρνοντας τη θέση: «ξέρω (εγώ η
Πολιτεία) ότι τα εισοδήματά σου ελαττώθηκαν, ότι
οι υποχρεώσεις που είχες αναλάβεις καλύπτονταν
άνετα από το προ-μνημονίων εισόδημά σου. Δεν
είναι δικό σου σφάλμα, μην αισθάνεσαι
άσχημα, Θα σε στηρίξω όπως μπορώ».
Παρακάμπτοντας το ότι οι γνωρίζοντες έχουμε
αξιολογήσει τα μνημόνια ως λάθος κίνηση και μη
απαραίτητα, κάτι που ισχύει και για την
υπερφορολόγηση, θεωρούμε ότι δεν μπορούσε να
υπάρξει καλύτερος αντίπαλος της κοινωνίας από
την Πολιτεία. Η Πολιτεία είναι ο προαγωγός του
κακο-χαρακτηρισμου όλων όσων δεν μπορούν να
πληρώνουν τα χρέη τους ως «μπαταχτσήδων». Η
δημιουργία ενοχών στο θύμα είναι μια παλιά
τακτική «εξαναγκασμού» του θύματος, με σκοπό να
παραδοθεί στο σύστημα-λεηλάτη, μέσα από ένα
αδιάκοπο self-blame. Η μέθοδος των βασανιστών
είναι να σου σκίσουνε την αξιοπρέπεια.
Με τις
χυδαιότητες του «μαζί τα φάγαμε» και την
«εικονογράφηση όλων ως «μπαταχτσήδων», ήταν
επόμενο στους Servicers να πάρει «ο κάλος των
ποδιών τους αέρα» και να είναι ασύδοτοι,
πράττοντας όσα οι δικηγορικοί σύλλογοι
εντοπίζουν.
Το ισχύον
νομικό πλαίσιο
Είναι
πρόδηλο ότι οι Servicers δεν θα ήταν ασύδοτοι
εάν δεν τους το επέτρεπε το ισχύον νομικό
πλαίσιο το όποιο έγινε σαφώς ακόμα περισσότερο
υποστηρικτικό για αυτούς για κάθε ασυδοσία
μέσα από τον Ν.5221/25.
Προφανώς ο
κώδικας δεοντολογίας των Τραπεζών δεν αρκεί και
η νέα Νομοθεσία που ζητούν οι δικηγορικοί
σύλλογοι είναι σαφώς απαραίτητη. Όμως και πάλι
δεν θα αρκέσει η «θέσπιση αυστηρών διοικητικών
κυρώσεων». Αυτή δεν θα σταματήσει το bullying,
τη χειραγώγηση και τον εκφοβισμό. Η θέσπιση
κυρώσεων δεν σταματάει την ασυδοσία από να
οδηγεί τα πράγματα ενώπιον του φυσικού δικαστή.
Πάλι θα «τραβολογάνε» τον κόσμο στα δικαστήρια,
και πόσο μπορούν οι κακοποιούμενοι και
αποδυναμωμένοι από τον φόβο απώλειας της
περιουσίας τους, αλλά και από την εν κατακλείδι
απώλειά της, να απαιτούν κυρώσεις. Το μόνο
αποτελεσματικό μέσο είναι οι Servicers να
μη μπορούν να κάνουν συγκεκριμένες ενέργειες,
καθότι και εάν τις κάνουν δεν θα έχουν καμία
έννομη ενέργεια και θα επιφέρουν αυτεπάγγελτη
ακυρότητα, χωρίς δικαστήρια, διαμεσολαβήσεις και
άλλες σηπτικές εμπειρίες που προσφέρει άφθονες η
πραγματικότητα στη χώρα που αγαπάμε (και θα την
αγαπάμε με πείσμα) ως «Πατρίδα».
Θα ήταν πιο
έντιμο
Θα ήταν
πολύ πιο έντιμο σε μια Πολιτεία να πει: Σκοπός
μου είναι η μεταβίβαση των περιουσιακών
στοιχείων των Ελλήνων σε λίγους και ξένους.
Γιατί όντως αυτό γίνεται. Και εάν δεν είναι αυτό
η πρόθεση της Πολιτείας, ιδού πεδίον δόξης
λαμπρό, να αλλάξει το «πήδημα» (αναφέρομαι σε
εκείνο της Ρόδου). Εάν πάλι αυτό είναι το
σχέδιο, ας το πει σε αυτούς τους ταλαίπωρους
ανθρώπους, αντί να τους πνίγει στις
καταναγκαστικές ψευτο-ενοχές. Πάντως σε ένα
τέτοιο χαοτικό περιβάλλον «πραγματικές
επενδύσεις» μην περιμένετε… (Είναι κακό στην
άμμο να χτίζεις παλάτια).
Οι αλλαγές
στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας
Στις
γνωστές παραμέτρους του χάους που δημιουργεί το
«επίσημο Κράτος» (;), είναι και οι συνεχείς
αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Δύο
αλλαγές μέσα στον ίδιο χρόνο (Ν. 5108/2024) και
(Ν. 5134/24), ενώ «πριν περάσει ένας χρόνος», να
και πάλι αλλαγή του ΚΠΔ (Ν. 5221/25). Η αστάθεια
στην έννομη τάξη, πέραν του ότι είναι δημιουργός
χάους, είναι και αποτρεπτική κάθε δημιουργίας
που προϋποθέτει δέσμευση, σχεδιασμό και
υλοποίηση στο χρόνο.
Και επειδή
για τους σοβαρούς ανθρώπους και φορείς το
τραγούδι «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις
παλάτια» είναι βασική αρχή, μην περιμένετε
«πραγματικές επενδύσεις». Οι επενδύσεις θα είναι
μόνο «πωλήσεις/εκποιήσεις» υπαρκτών ή επενδύσεις
του τύπου ουσιαστικής αντιπαροχής, όπου κάποιος
αποκτά κρατική περιουσία σε τιμή ευκαιρίας, και
εν συνεχεία την μεταπωλεί ως διαμερίσματα
πολυτελείας πριν ακόμα χτιστούν.
Ιδού μια
πρακτική λύση
Και επειδή
πάντα υπάρχουν λύσεις για όλους εμάς που δεν
αποδεχόμεθα το χάος, αλλά μόνο το άνοιγμα στο
φως, να μια πρακτική λύση, για να δείξει και η
Πολιτεία ότι δεν είναι «προαγωγός» των
Servicers, αλλά «Κράτος Δικαίου».
Ηλεκτρονικές Ρυθμίσεις αλλά Taxis και ΕΦΚΑ
Όπως ένα
χρέος στο Δημόσιο και στο ΙΚΑ ρυθμίζεται
πλέον ηλεκτρονικά, χωρίς τριβές,
παρακάλια, σχόλια και ταπεινώσεις, έτσι να
γίνεται και το χρέος στους servicers. Kαι εάν
χάσεις τις δόσεις, πάλι ρύθμιση, ακόμα και το
αντίστοιχο της Β …υπαγωγής.
Η Πολιτεία
με κόπο προχώρησε στο να υποχρεώσει τους
servicers να έχουν ένα πληροφοριακό σύστημα
ανοιχτό στους δανειολήπτες. Αλλά και πάλι είναι
δύσχρηστο ακόμα και για εμένα που το πρώτο PC
στην Αμερική ήρθε στο γραφείο μου.
Και θα
πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πολλοί που έχασαν
τον βηματισμό τους σε τοκοχρεωλυτικές δόσεις,
ιδίως για «κάρτες», τον έχασαν από την έλλειψη
ενημέρωσης/παρακολούθησης, κάτι που από ότι
φαίνεται αρέσει στους Servicers που «μαζεύουν»
τα ακίνητα των εντίμων Ελλήνων.
Ένα τέτοιο
σύστημα ανάλογο του Taxis και του ΕΦΚΑ, θα
περιόριζε κατά πολύ την ασυδοσία των servicers.
Αλλαγές
στον Ν5221/25
O Ν 5221/25
όσον αφορά τους servicers, είναι υποστήριξη στην
ασυδοσία και την αυθαιρεσία τους.
Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που καταγράφουν οι
δικηγορικοί Σύλλογοι, με τον Ν5221/25 οι
Servicers θα φθάνουν αμέσως στην έκδοση διαταγής
πληρωμής και σε σύντομους χρόνους που δεν δίνουν
περιθώρια στον δανειολήπτη να αντιδράσει, θα του
παίρνουν το σπίτι. Ο Ν. 5221/25 είναι πολύ
υποστηρικτικός στους Servicers. Αν κάτι θέλει
αλλαγές ώστε να μην «σιγοντάρει» τους Servicers,
είναι ο Ν5221/25.
Eπιδόσεις
και «τελευταία (γνωστή) κατοικία»
Η τελευταία
κατοικία είναι πάντα γνωστή, αλλά αυτή έχει
παντός είδους «ασυλία». Γνώστες της Φιλοσοφίας
της Αμερικανικής Νομικής Τάξης, σε άρθρο μας στη
Ναυτεμπορικη 17Σεπτεμβρίου 2023 είχαμε
ασχοληθεί με το ευαίσθητο θέμα της επίδοσης
δικαστικών εγγράφων, στο οποίο υπέρτερο αγαθό
είναι η βεβαίωση της επίδοσης στον «καθ’ ου»
ώστε να γνωρίζει τι του συμβαίνει και να έχει τη
δυνατότητα να αμυνθεί. Θα το έχετε δει στις
αμερικάνικες ταινίες όπου μεταφέρουν την
πραγματικότητα και οι επιδόσεις γίνονται στο
χέρι αυτού τον οποίο αφορούν (Ι.Α.Χ.).
Είχαμε
υπογραμμίσει στον αρμόδιο υπουργό, ότι η
ελληνική πρακτική, κατά την οποία κλητεύσεις ή
κάθε είδους δικαστικό έγγραφο πετιόνται κάτω από
τις πόρτες εισόδου κτηρίων ή παραμένουν
πεταμένες σε θυρωρεία ή στο γρασίδι κάποιου
κήπου, δεν είναι σοβαρά πράγματα και μάλλον
νομικό πολιτισμό δεν φωτίζουν. Προτρέπαμε δε να
εφαρμοσθεί και στην Ελλάδα η αμερικανική
πρακτική της επίδοσης στο χέρι και όχι στο
πάτωμα μιας εισόδου πολυκατοικίας ή στον γείτονα
(άφησα κάτι στην πόρτα, αν τον δεις του το λες).
Αντί της
επίδοσης στο χέρι, ο Ν. 5221/25 κάνει ακριβώς το
αντίθετο από το προταθέν. Από την «πραγματική
επίδοση» δίνεται το βάρος στην «διαδικασία
επίδοσης». Δηλ. η επίδοση θεωρείται
συντελεσθείσα έστω και εάν δεν υπάρχει
πραγματική επίδοση στα χέρια αυτού τον οποία
αφορά.
Ιδιαίτερα
επισφαλής για την έννοια του δικαίου είναι η
επίδοση σε μια τυχαία διεύθυνση. Η γραμματειακή
εμπλοκή του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος δεν
μπορεί να νομιμοποιήσει την επίδοση, αλλά μόνο
ότι έγινε επίδοση στη συγκεκριμένη διεύθυνση. Το
ότι η διεύθυνση είναι άσχετη, και άρα η επίδοση
είναι άκυρη, ως να μην έγινε, είναι θέμα
ουσίας.
Η μη
επίδοση στο χέρι είναι επίσης (ηθικά/δικαιακά)
επισφαλής, διότι κάποιος μπορεί να μην κοιμάται
μονίμως καθημερινά στο ίδιο σπίτι. Μπορεί να
ταξιδεύει, μπορεί να μένει στο εξοχικό του για
το καλοκαίρι ή τον χειμώνα, μπορεί να λείπει στο
εξωτερικό για εργασία. Αυτό που θεωρείται ως
επίδοση στην κύρια κατοικία δεν ισοδυναμεί και
με την παραλαβή της επίδοσης. Και μια πονηριά
για επίδοση τέλος Ιουλίου, όπου ίσως λόγω
διακοπών απουσιάζεις και χάσεις την προθεσμία
των 15 ημερών πχ για ανακοπή στη διαταγή
πληρωμής γίνεται εφικτή.
Πρέπει να
αναγνωρίσουμε ότι για το θέμα των επιδόσεων
στους Έλληνες του εξωτερικού έχουν περιληφθεί
ειδικές πρόνοιες στον Ν. 5221 καθότι δεν ισχύει
πλέον το όπου να’ ναι θυροκολλείς, στην
τελευταία γνωστή κατοικία, στο σπίτι της γιαγιάς
του μονίμου κατοίκου εξωτερικού η οποία έχει
πεθάνει και το σπίτι κατεδαφισθεί, αλλά η
επίδοση γίνεται στον εισαγγελέα της έδρας της
τελευταίας κατοικίας για να διαβιβαστεί στο ΥΠΕΞ
και η επίδοση να γίνει στο ξένο κράτος εφόσον
υπάρχει τέτοια σύμβαση μεταξύ των συγκεκριμένων
κρατών.
Παρά το ότι
δεν μπόρεσα να το επιβεβαιώσω μελετώντας το ΦΕΚ
του Ν. 5221, εν τούτοις η μελέτη του
αντιπροέδρου του ΔΣΑ Μιχάλη Καλατζόπουλου
βεβαιώνει ότι «διαταγή πληρωμής» δεν εκδίδεται
(άλλως είναι άκυρη) σε πρόσωπο «αγνώστου
διαμονής» ( Άρθρο 142 ΚΠολΔ). Αυτό καθησυχάζει
τους Έλληνες του εξωτερικού από διάφορα «κόλπα»
με τα οποία εκδίδοντο διαταγές πληρωμής (σε βάση
«αγνώστου διαμονής») τα αποτελέσματα των οποίων
τους περίμεναν κατά την άφιξή τους στον
αεροδρόμιο …. «Κυρίες και Κυρίοι καλωσορίσατε
στην Ελλάδα».
«Το
Ελληνικό Κεκτημένο» – Χορεύοντας με τη Do Value
Οι
ελληνικού περιεχομένου ανθρώπινες σχέσεις είναι
αυτές που δεν έχουν τον χαρακτήρα της
συναλλαγής. Οι Δυτικού τύπου σχέσεις, έχουν
σχεδόν αποκλειστικά συναλλακτικό προσδιορισμό.
Στα πλαίσια
του «ελληνικού κεκτημένου» στηρίζω φίλους να
αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με το σύστημα,
και έτσι έχω την ευκαιρία της ερευνητικής
προσέγγισης της άσχημης ελληνικής
πραγματικότητας που δεν την παίρνεις είδηση εάν
ουσιαστικά στην Ελλάδα είσαι τουρίστας. Όμως ο
χώρος της Έρευνας, εκεί που δημοσιογράφοι και
ακαδημαϊκοί ταυτιζομεθα, μας δίνει τη δυνατότητα
να φωτίζουμε την αλήθεια, το φως της οποίας
μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Καθώς
βοηθώντας ένα φιλικό πρόσωπο άρχισα να χορεύω με
τη Do Value, αναζήτησα επειγόντως τον
διευθύνοντα σύμβουλο κ. Τάσο Πανούση για να τον
ενημερώσω ότι το κορίτσι (η Do Value) καθώς
χορεύουμε, όλο πάει να με πατήσει. Βέβαια, ο κ.
Πανούσης είναι της νεότερης γενιάς, έμπειρος
όμως, καθότι πέρασε από την Εθνική, και ίσως
μπορεί, αλλά και ίσως όχι να είχαμε συναντηθεί,
επί διοικητή Καρατζά και υποδιοικητή Καραμούζη,
τότε που είχε συζητηθεί το όνομά μου για Β’
υποδιοικητής της ΕΤΕ. Συζητηθεί είπα, δεν είπα
ότι ανέλαβα. Αυτά απλώς σημαίνουν ότι τον
αναζήτησα καλοπροαίρετα και ως παρ’ ολίγον μέλος
του «σιναφιού».
Εξ άλλου η
Do Value διαφημίζει ότι είναι στο πλευρό των
δανειοληπτών, ότι εάν έχουν δυσκολίες να
ανταποκριθούν στις δόσεις είναι εκεί να
συζητήσει κάτι καλύτερο. Εκτιμώ ακόμα ότι η Do
Value έχει ένα ενεργό τομέα Εταιρικής Κοινωνικής
Ευθύνης που στηρίζει δράσεις για την κοινωνία.
Πίσω στον
χορό: Τον Σεπτέμβριο του 2022, ύστερα από
τον συνδυασμό προβλημάτων υγείας, που ήταν
γνωστά στην αντίστοιχη Τράπεζα, μια κάτοχος
πιστωτικής κάρτας, και κυρίως ως αποτέλεσμα της
δυσκολίας ενημέρωσης με υπαιτιότητα των
servicers (γνωστό θέμα) περί του τι οφείλει,
παρέλειψε 3 ή 4 δόσεις των 55 ευρώ εκάστη. H Do
Value κατήγγειλε τη σύμβαση (12-10-2022) και
κατέστησε το συνολικό ποσό απαιτητό (σύμφωνα με
τη σύμβαση). Μέχρι τώρα το φάουλ είναι η
ανυπαρξία ενημέρωσης, που υποτίθεται ότι λύθηκε
ως ατέλεια του συστήματος ύστερα από την
ηλεκτρονική πρόσβαση του κάθε δανειολήπτη στους
λογαριασμούς του. Μέχρι τότε θύμα της ανύπαρκτης
πληροφόρησης, η φίλη μου και τόσοι άλλοι στην
ίδια περίπτωση.
Λόγω της
υγείας της, η φίλη με εξουσιοδότησε 22/11/22 να
την εκπροσωπώ εγώ σε κάθε τι με τη Do Value για
τη διευθέτηση του θέματος (μέχρι τότε υπήρχαν
περίπου 4 δόσεις των 55 ευρώ εκάστη
καθυστερημένες). Η καταγγελία της σύμβασης για
4Χ 55Ε (πενηνταπεντάρια) μπορεί τυπικά να είναι
σύννομη. Δεν είναι όμως ηθικό για μια εταιρεία
που διαφημίζει «ελάτε να συνεννοηθούμε».
Και με βάση
το ελάτε, εξουσιοδοτήθηκα και ύστερα από πολλές
προσπάθειες και mail κάποια κυρία (της D.V.) μου
τηλεφώνησε, ενώ η πόλη είχε στολιστεί για
Χριστούγεννα (2022) και κάλαντα. Της ζήτησα να
μου κάνει 2 προτάσεις, μια για επανένταξη σε
δόσεις και μια για Payoff με «κούρεμα» (ως η
εποχή διαφήμιζε ως δυνατότητα). Έκτοτε η κυρία
δεν ξαναπήρε.
Στις 12
Ιανουαρίου 2023 επανήλθα με e-mail και ζητούσα
επικοινωνία καθώς περίμενα τις 2 προτάσεις.
Συνέχισα τις προσπάθειες για μήνες. Είχαν και το
mail μου και το τηλέφωνό μου όπου και να
βρισκόμουν, ενώ τους διατύπωνα στα mail μου ότι
το πρόσωπο της πιστωτικής ευρίσκεται εκτός
Αθηνών και την εκπροσωπώ ως η εξουσιοδότηση.
Ύστερα από
7 μήνες προσπαθειών μου για επικοινωνία που
απεβησαν άκαρπες, 17 Ιουλίου 2023 επιδίδεται
διαταγή πληρωμής σε άδειο σπίτι… Εγώ θα πω
έτυχε. Αλλά μετά τις 15 Ιουλίου οι άνθρωποι
είναι σε διακοπές και το πιθανότερο είναι όχι
μόνο για το συγκεκριμένο πρόσωπο για το οποίο
τους είχα κάνει γνωστό με mail ότι είναι εκτός
Αθηνών, αλλά και για κάθε πρόσωπο, να λείπει σε
διακοπές και να χάσει την προθεσμία «ανακοπής».
Η υπόθεση
στην πρώτη δικάσιμη πήρε αναβολή για 6/11/2025.
Είχα την «πεποίθηση» ότι σε ένα τέτοιο χρονικό
διάστημα θα είχα έλθει σε επαφή με τη D.V. (το
κορίτσι) και θα είχαμε λύσει το θέμα
εξωδικαστικά. Για επικοινωνία με το κορίτσι
ενεργοποίησα ακόμα και την Τράπεζα που είχε
χορηγήσει την πιστωτική. Μέσω της επικοινωνίας
αυτής η DV ζήτησε (δια της Τραπέζης) νέα
επικαιροποιημένη εξουσιοδότηση, σύμφωνα με το
νέο τυπικό (της DV), η οποία της απεστάλη
αμέσως, μαζί με μια σειρά άλλων εγγράφων με
mail, 10 Απρίλιου 2024…
Οι άνω των
19 μηνών προσπάθειές μου επικοινωνίας με τη DV
για εξωδικαστική ρύθμιση υπήρξαν άκαρπες. Ουδείς
μου τηλεφώνησε, ουδείς έστειλε mail σε εμένα, ως
αντίκλητο, παρά το ότι το όφειλαν. Η κατάληξη
στο ακροατήριο.
Πρακτική
για τον κατάλογο των δικηγορικών συλλόγων
Προφανής η
πρακτική του δεν απαντώ και δεν επικοινωνώ,
τεκμηριωμένη απόλυτα από την περίπτωση. Και
αποτελεί μια πρακτική που θα μπορούσε να
προστεθεί στον κατάλογο που συγκρότησαν οι
Δικηγορικοί Σύλλογοι για τις πρακτικές των
servicers.
Θέλω να
ελπίζω ότι προβάλλοντας τον Χορό μου με την Do
Value στον κ. Αναστάσιο Πανούση μόνο καλό μπορεί
να κάνει.
Επιμύθιον
δια την Πολιτεία
Το Κράτος –
έστω και στη Νεοφιλελεύθερη μορφή του – έχει την
ευθύνη να λειτουργεί ως Regulatory Agency. Είναι
στο χέρι του Αυτοκράτορα στο Κολοσσαίο να νεύσει
στον μονομάχο να αφήσει τον επί του εδάφους
ευρισκόμενο «να ζήσει» ή να γυρίσει τον
αντίχειρα προς τα κάτω και να πει «Kill», το
οποίο επί του συγκεκριμένου πεδίου σημαίνει
«πάρτου το σπίτι και πέτα τον έξω».
*Ο Ανδρέας
Αθηναίος είναι καθηγητής Πανεπιστημίου –
American Association of University Professors
(1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α.
(1987) και πρώην νομάρχης.
Πρώτη
δημοσίευση στη Ναυτεμπορική
|
