|
Ισραηλινοί
και Παλαιστίνιοι πανηγυρίζουν την κατάπαυση του
πυρός, όμως εκφράζουν και επιφυλάξεις. Η
μεγαλύτερη ανησυχία στην παλαιστινιακή πλευρά
είναι μήπως το Ισραήλ παραβιάσει την εκεχειρία
αφού επιστρέψουν όλοι οι όμηροι.
Από την
αρχή της προεδρίας του, ο Τραμπ έδειχνε μεγάλη
ανεκτικότητα, αν όχι αδιαφορία, προς τις
ακρότητες του Νετανιάχου. Ώσπου το ισραηλινό
πλήγμα κατά της ηγεσίας της Χαμάς στο Κατάρ,
στις αρχές Σεπτεμβρίου, αποτέλεσε την αφορμή για
να πιέσει ο αμερικανός πρόεδρος τον ισραηλινό
πρωθυπουργό να καθίσει στο τραπέζι των
διαπραγματεύσεων και να συμφωνήσει.
Η εκεχειρία
δεν θα σταθεί από μόνη της. Οι δύο πλευρές
πρέπει να την κρατήσουν και ο αμερικανός
πρόεδρος πρέπει να παραμείνει δεσμευμένος στην
περιοχή για να βεβαιωθεί ότι θα εφαρμοστούν όλοι
οι όροι της συμφωνίας.
Το Κατάρ
έπαιξε σημαντικό ρόλο. Είχε ρόλο μεσολαβητή στις
συγκρούσεις ανάμεσα στη Ρουάντα και το Κονγκό,
την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, το Ισραήλ και
το Ιράν και, βεβαίως, το Ισραήλ και τη Χαμάς.
Παραδόξως, η επιτυχία στην περίπτωση των
τελευταίων ήρθε μετά την ισραηλινή επίθεση κατά
της ηγεσίας της Χαμάς στη Ντόχα. Η επίθεση
σοκάρισε το Κατάρ αλλά του έδωσε και “πάτημα”
για να απαιτήσει δημόσια συγνώμη από το Ισραήλ
και εγγυήσεις από τις ΗΠΑ ότι δεν θα ξανασυμβεί
προκειμένου να συνεχίσει την μεσολαβητική
προσπάθεια. Πέτυχε και τα δύο, το οποίο ενίσχυσε
το κύρος του.
Στη νέα
Μέση Ανατολή, που προκύπτει μετά τον πόλεμο στη
Γάζα, κυριαρχούν το Ισραήλ και οι χώρες του
Κόλπου. Για να επικρατήσει μακροχρόνια ειρήνη
πρέπει η διαδικασία ειρήνευσης, που ξεκίνησε
ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα, να οδηγήσει κάποτε
στη λύση των δύο κρατών. Δεν μπορεί να υπάρξει
μακροχρόνια ειρήνη χωρίς αυτή. Δεκαετίες
συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή δείχνουν τελικά ότι
δεν υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές στη λύση των
δύο κρατών, Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Τάνια
Μποζανίνου (Το Βήμα)
|
