To Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο δεν συνιστά τον μοναδικό φορέα
προβλέψεων, ο οποίος αστόχησε στις οικονομικές εκτιμήσεις
του. Εντούτοις, η αργοπορία του στο να παραδεχθεί πως
υπέπεσε σε σφάλμα είναι επιζήμια για έναν οργανισμό ο οποίος
παρέχει οικονομικές συμβουλές σε χώρες σε όλο τον κόσμο, ενώ
παρακολουθεί και τους παράγοντες εκείνους οι οποίοι θέτουν
σε κίνδυνο τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Όπως πριν από μερικές ημέρες σχολίαζε το Reuters, στις αρχές
της εβδομάδας ο διεθνής οργανισμός με έδρα την Ουάσιγκτον
ανέφερε ότι αναθεωρεί επί τα χείρω τις προβλέψεις του για
την ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας φέτος κατά μισή
ποσοστιαία μονάδα στο 4,4%, ενώ εκτίμησε ότι ο δείκτης του
πληθωρισμού στις προηγμένες οικονομίες θα διαμορφωθεί στο
3,9%, ήτοι 1,6 ποσοστιαία μονάδα υψηλότερα από τα επίπεδα τα
οποία είχε προβλέψει τον Οκτώβριο. Και αυτό έως ένα βαθμό
αποδίδεται στο ότι περιέκοψε και τις προβλέψεις για το ΑΕΠ
των Ηνωμένων Πολιτειών περισσότερο από μία ποσοστιαία μονάδα
στο 4%, αναμένοντας και εκεί υψηλότερο πληθωρισμό.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποδείχθηκε ανεπαρκές σε
ορισμένα μέτωπα. Στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών
αρχικά είχε υπερεκτιμήσει τις προοπτικές της ψήφισης του
σχεδίου νόμου του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν για τα
έργα υποδομής και κοινωνικού κράτους σύμφωνα με την πρώτη
αναπληρώτρια γενική διευθύντριά του, Γκίτα Γκοπίναθ, και
μέχρι πρότινος πρώτη τη τάξει οικονομολόγο του. Επιπροσθέτως
κατελήφθη εξαπίνης από τη συνεχιζόμενη αναστάτωση στο
διεθνές σύστημα τροφοδοτικής αλυσίδας και την ταχύτητα με
την οποία σπεύδει να σχεδιάσει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των
ΗΠΑ τις αυξήσεις επιτοκίων. Ισως να μπορεί κανείς να
συγχωρήσει το ΔΝΤ για το σφάλμα του με κριτήριο το εξής: η
πολιτική είναι απρόβλεπτη. Ως προς τις άλλες δύο αβλεψίες
του δεν μπορεί εύκολα να έχει την ίδια αντιμετώπιση, ακόμα
κι αν η Γκίτα Γκοπίναθ δεν ήταν η μόνη που υποτίμησε τη
δυναμική των πληθωριστικών πιέσεων, αλλά και πολλοί άλλοι.
Κατά τη διάρκεια του παρελθόντος έτους υπήρξε μια πληθώρα
στοιχείων που υποδήλωναν ότι ο πληθωρισμός ήρθε για να
μείνει. Και μέσα σε αυτά μπορεί να συμπεριληφθούν όσα τα
στελέχη των ομίλων έλεγαν, οι ναύλοι και τα δεδομένα των ανά
χώρα ερευνών για τα αποθέματα και τον χρόνο παράδοσης
εμπορευμάτων.
Το να λανθάνεις τόσο πολύ και επί τόσο μεγάλο διάστημα
σχετικά με τον πληθωρισμό, αλλά και να κρίνεις εσφαλμένα την
αντίδραση του Ζερόμ Πάουελ, του προέδρου της Ομοσπονδιακής
Τράπεζας των ΗΠΑ, αποτελεί πηγή ανησυχίας. Αυτό που
συμβαίνει στη διαμόρφωση των αμερικανικών επιτοκίων έχει
σοβαρές συνέπειες στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Και αυτό,
τέλος, καθίσταται εμφανές από την πρόσφατη δραστική πτώση
των χρηματιστηριακών δεικτών και την αύξηση του κόστους
δανεισμού για τις φτωχότερες χώρες.
|
