Η παγκόσμια οικονομία αναμένεται να διατηρήσει σταθερό ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 3,3% τόσο φέτος όσο και το επόμενο έτος, ακολουθώντας τον δυνητικό ρυθμό της, ο οποίος είχε ήδη επιβραδυνθεί πριν από την πανδημία. Ο πληθωρισμός προβλέπεται να μειωθεί στο 4,2% το 2025 και στο 3,5% το 2026, πλησιάζοντας τους στόχους των κεντρικών τραπεζών. Με αυτήν την εξέλιξη, οι επιπτώσεις των μεγάλων κρίσεων των τελευταίων ετών, όπως η πανδημία και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, θα αμβλυνθούν, περιορίζοντας τη δυναμική που είχε οδηγήσει τον πληθωρισμό σε ιστορικά υψηλά επίπεδα 40ετίας.

Στις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζουν ισχυρότερη από την αναμενόμενη ανάπτυξη, με το ΑΕΠ να φτάνει το 2,7%. Αντίθετα, η Ευρωζώνη θα κινηθεί πιο υποτονικά, με την οικονομική της ανάπτυξη να αυξάνεται οριακά από το 0,8% το 2024 στο 1% το 2025.

Σύμφωνα με τον Πιερ-Ολιβιέ Γκουρίντσας, επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ, οι αναδυόμενες αγορές θα διατηρήσουν την ανάπτυξή τους στο 4,2% φέτος και στο 4,3% το 2026, ενώ η Κίνα εκτιμάται ότι θα σημειώσει ρυθμό ανάπτυξης 4,5%, 0,4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από τις προηγούμενες προβλέψεις. Η διαφορά αυτή αποδίδεται σε κυκλικούς παράγοντες, καθώς οι ΗΠΑ αναπτύσσονται πάνω από τον δυνητικό τους ρυθμό, ενώ η Κίνα και η Ευρώπη κινούνται χαμηλότερα.

Το χάσμα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωζώνης είναι κυρίως διαρθρωτικό και θα συνεχίσει να υφίσταται εάν δεν αντιμετωπιστεί ενεργά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απολαμβάνουν υψηλότερη παραγωγικότητα, ιδιαίτερα στον τεχνολογικό τομέα, καθώς και πιο ανεπτυγμένες κεφαλαιαγορές. Την ίδια στιγμή, η πολιτική αβεβαιότητα εντείνεται λόγω των πολιτικών αλλαγών που φέρνει το 2024.

Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την Ευρωζώνη είναι η εξάντληση των δημοσιονομικών και νομισματικών εργαλείων, ειδικά αν η οικονομική δραστηριότητα παραμείνει υποτονική, οδηγώντας τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα, ενώ τα ασφάλιστρα κινδύνου αυξάνονται λόγω της ανεπαρκούς δημοσιονομικής σύσφιγξης.

Η νέα ηγεσία των ΗΠΑ εισάγει αβεβαιότητα ως προς τις πολιτικές της κατευθύνσεις. Μια χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική ή ευρύτερη απορρύθμιση μπορεί βραχυπρόθεσμα να ενισχύσει τη ζήτηση και να προκαλέσει πληθωριστικές πιέσεις, καθώς αυξάνονται η κατανάλωση και οι επενδύσεις. Παράλληλα, οι υψηλότεροι δασμοί και οι αυστηρότεροι περιορισμοί στη μετανάστευση ενδέχεται να προκαλέσουν σοκ στην προσφορά. Ο συνδυασμός αυξημένης ζήτησης και μειωμένης προσφοράς θα μπορούσε να αναζωπυρώσει τις πληθωριστικές πιέσεις, αποτρέποντας πιθανές μειώσεις επιτοκίων και, ενδεχομένως, ωθώντας τη Fed να προχωρήσει ακόμη και σε αυξήσεις.